spekulacyjne

spekulacyjne

Podziwiam Mackiewicza za jego bezkompromisowość. Wydaje mi się, że w obecnych czasach takie postępowanie, absolutna wierność wyznawanym wartościom i ideałom, bez żadnego odstępstwa i oportunizmu, jest wręcz niepojętą herezją. Demitologizacja polskiego romantyzmu i mesjanizmu doprowadzona jest tu do końca, jakże bolesnego i uwierającego czytelnika. Niestety, ale cząstki wspominanego często na łamach tej pracy polrealizmu nadal w nas tkwią. Mickiewicz uznawany jest za jednego z wieszczów narodowych, ale powinien nim być Mackiewicz, zapomniany i pomijany (często celowo). Genialny pisarz i obserwator-komentator rzeczywistości, antykomunista nie tylko z nazwy.

Podziwiam Mackiewicza za jego bezkompromisowość. Wydaje mi się, że w obecnych czasach takie postępowanie, absolutna wierność wyznawanym wartościom i ideałom, bez żadnego odstępstwa i oportunizmu, jest wręcz niepojętą herezją. Demitologizacja polskiego romantyzmu i mesjanizmu doprowadzona jest tu do końca, jakże bolesnego i uwierającego czytelnika. Niestety, ale cząstki...

Treść niezmiennie aktualna. ZSRR (na szczęście) upadło, ale jego bękart czyli Rosja trwa i działa w tym samym duchu. Najgorsze, że Zachód też się nie zmienia, nadal rodzą się oszołomy romansujące z putinowską Rosją i prące do współpracy z nią, nawet w świetle pełnoskalowej inwazji na Ukrainę.

Treść niezmiennie aktualna. ZSRR (na szczęście) upadło, ale jego bękart czyli Rosja trwa i działa w tym samym duchu. Najgorsze, że Zachód też się nie zmienia, nadal rodzą się oszołomy romansujące z putinowską Rosją i prące do współpracy z nią, nawet w świetle pełnoskalowej inwazji na Ukrainę.

Niesamowita książka, aktualna cały czas mimo upływu lat.

Autor omawia w niej ogromna ilość zagadnień dotyczących komunizmu i całą ogromną strefę różnych zjawisk z nim powiązanych. Opisuje sfery intelektualne Zachodu zaczadzone zarówno Rosją jak ZSRR, który błędnie uważają za jej kontynuatora, podwójną moralność , która każe zupełnie inaczej oceniać zbrodnie hitlerowskie i stalinowskie, przeprowadza porównanie pomiędzy sytuacją Polski pod zaborami i pod okupacja sowiecką po 1945r ("Niewątpliwie różnica pomiędzy: tylko zakazem a powszechnym nakazem, stanowi różnicę najbardziej istotną pomiędzy zaborem rosyjskim i zaborem komunistycznym"),zaprzecza istnieniu ciągłości pomiędzy Państwem Polskim a PRL (od razu nasunęła mi się myśl: gdybyśmy to my tak do tego podeszli po 1989r. - jakże inna sytuacja naszego kraju byłaby dzisiaj...),omawia proces stopniowego wiązania się poszczególnych państw (Ukraina, Białoruś, Litwa, Łotwa, Estonia, Finlandia) z Rosją Radziecką jako skutek "kompletnego nierozpoznania istoty bolszewizmu", objaśnia czym był "narodowy komunizm", jakie były jego cele i jak tę ideę wprowadzano, na przykładzie Białorusi w latach 20-tych (nie można się oprzeć natychmiastowemu skojarzeniu z sytuacją w Polsce po 1945r.).
Niesłychanie ciekawy jest rozdział o leninowskiej teorii "głuchoniemych ślepców" (kulturalne warstwy zachodniej Europy). Jakież to aktualne i prawdziwe również dzisiaj , gdy "niby" nie ma już Rosji Sowieckiej, ale w kraju rządzonym (co tu ukrywać) przez jej "dzieci", mechanizmy działania pozostają zawsze takie same - ten rozdział wręcz wstrząsa!
Stwierdzenie, które niektórym może wydać się mocno ryzykowne, że droga komunizmu prowadzi z Zachodu na Wschód a nie odwrotnie - jest też bardzo prawdziwe. Abstrahując od znanego faktu wysłania do Rosji Lenina i kilku jego kolesi w zaplombowanym wagonie , nasuwają się i inne skojarzenia...choćby np. Pol Pot, który przecież swoje cudowne pomysły na komunistyczny raj przywiózł do ojczyzny prościutko z Francji...
Mamy w tej książce również wiele ciekawych rozważań historycznych. Autor, bez żadnego zacietrzewienia, ale chłodno i logicznie omawia błędy Piłsudskiego w 1919r. oraz błędy polityczne "białej" Rosji, przedstawia wypadki lat 1919-21 aż do pokoju ryskiego i w ich ocenie również wskazuje na kompletne niezrozumienie fenomenu rewolucji bolszewickiej. Krytykuje jednak nie tylko politykę II RP, ale również późniejszą Rządu Emigracyjnego oraz Polskiego Państwa Podziemnego, opisuje sytuacje po 1945r i powstanie takich użytecznych dla komunistów organizacji jak PAX i ZNAK, omawia sprytne wykorzystywanie narodowych uczuć emigracji polskiej dla realizowania celów komunistycznych oraz niesamowitą manipulację oraz dezinformację opinii publicznej na Zachodzie i rolę w tym zachodnich dziennikarzy jak również perfidię z jaką wykorzystywano dysydentów przebywających w Europie zachodniej (szokujący przykład Sołżenicyna).
Sporo miejsca poświęcił pisarz zagadnieniu naszej powojennej granicy zachodniej na linii Odry i Nysy - o poruszonym przez niego aspekcie tej, jakże problematycznej przez wiele lat sprawy, nawet bym nie pomyślała...

Gdybym miała w dwóch słowach określić o czym jest ta książka, powiedziałabym: O ZAŚLEPIENIU i NIEZROZUMIENIU...

Na koniec pragnę oddać na chwilkę głos autorowi jako, że jego niektóre uwagi są ponadczasowe i mogą odnosić się również do dzisiejszej rzeczywistości:
"Komunizm jest totalną antytezą wolności. Usiłuje zastąpić rozum ludzki przez mechanizm partii. Pierwszym krokiem do tego celu ma służyć pozbawienie ludzi obiektywnej informacji.(...)Dziś świat stoi w obliczu grożącej mu katastrofy. Największą z możliwych nie byłaby wojna o wolność, lecz kapitulacja przed totalna niewolą. (...)Bywa, że choroba nie wymiera sama przez się, a musi być najprzód zwalczona dużym wysiłkiem. Bywa też , że zwycięża. Ja piszę w dniach wielkiej choroby"
I ja przeczytałam tę książkę w dniach wielkiej choroby, choroby , której co prawda nie nazywa się otwarcie komunizmem lecz klimatyzmem , sanitaryzmem i genderyzmem lecz w gruncie rzeczy jest tym samym i już wiem, dlaczego twórczość Józefa Mackiewicza, pomimo, że powinna, nigdy prawdopodobnie nie wejdzie do kanonu lektur szkolnych...

Niesamowita książka, aktualna cały czas mimo upływu lat.

Autor omawia w niej ogromna ilość zagadnień dotyczących komunizmu i całą ogromną strefę różnych zjawisk z nim powiązanych. Opisuje sfery intelektualne Zachodu zaczadzone zarówno Rosją jak ZSRR, który błędnie uważają za jej kontynuatora, podwójną moralność , która każe zupełnie inaczej oceniać zbrodnie hitlerowskie...

Książka jest zbiorem artykułów dotyczących komunizmu. Poza tym autor krytykuję zachód za to, że współpracuje z krajami komunistycznymi. Oprócz tego zdaniem autora największe zagrożenie dla świata w XX wieku stanowił komunizm. Moim zdaniem książkę warto przeczytać

Książka jest zbiorem artykułów dotyczących komunizmu. Poza tym autor krytykuję zachód za to, że współpracuje z krajami komunistycznymi. Oprócz tego zdaniem autora największe zagrożenie dla świata w XX wieku stanowił komunizm. Moim zdaniem książkę warto przeczytać

Mackiewicz w Zwycięstwie prowokacji - chciałoby się powiedzieć - to Mackiewicz w najwyższej formie intelektualnej. Natychmiast jednak nachodzi refleksja, iż pisarz funkcjonuje (funkcjonował) cały czas na tym samym, wybitnie wysokim pułapie myśli, niedostępnym dla większości.

Najkrócej mówiąc, książka opisuje mechanizmy, jakimi posługiwał się w początkowej fazie i posługuje nadal komunizm- z zastrzeżeniem, że książka opublikowana została w 1962 roku, więc czas teraźniejszy stosuje się tak naprawdę do przeszłości (niemniej cały czas aktualna). Wykazuje niezwykłą skuteczność metod stosowanych przez bolszewików wzmocnioną ignorancją, imposybilizmem, krótkowzrocznością, lekceważeniem, a wreszcie niezrozumieniem istoty bolszewickiego marksizmu-leninizmu przez szeroko rozumiany zachód. Niezrozumieniem do tego stopnia, iż Związek Sowiecki identyfikowany jest, a więc również traktowany, jako Rosja, gdy tymczasem Rosji, jako takiej nie ma. Reszta jest opisem implikacji takiego podejścia bez wątpienia błędnego i brzemiennego w skutki.

Książka w owym czasie o randze bomby atomowej, tak w bloku komunistycznym, jak i dla opiniotwórczej i dysydenckiej emigracji, która próbuje dogadywać się (i dogaduje) z komuną, licząc na jej z czasem ewolucję i przejście do etapu tzw. socjalizmu z "ludzką twarzą"...

Józef Mackiewicz jest niewygodny, gdyż do bólu uczciwy i nie podatny na kompromisy ze złem; z komunistami utożsamiającymi zło absolutne. Dla niego tylko prawda jest ciekawa i on tę prawdę dostarcza w sposób trudny do podważenia; obnażając, przyprawiając niejednego o rumieńce wstydu, dlatego niemogący się podobać, zjednywać sympatii współczesnych autorowi, najczęściej kolegów po fachu. Ale to tylko jeden za aspektów poruszanych w Zwycięstwie Prowokacji.

Książka ta, przez swoją formę i język zastosowany do poruszanej tematyki, spełnia - poza innymi - rolę higieniczną. Czytając człowiek uświadamia sobie, że higiena umysłowa jest niemniej ważna, a nawet bez porównania ważniejsza, od ablucji ciała. Działa, więc jak ożywczy prysznic, po którym czujemy, że jesteśmy pełni wigoru, gotowi na wyzwania nadchodzącego dnia.
Znajomość faktów, fantastyczna precyzja myśli i żelazna logika oszałamia i upaja jednocześnie.

Czytając interesującą książkę, mam taki zwyczaj: Zaznaczam, co lepsze - ważniejsze (dla mnie) ustępy znacznikiem, aby do nich wrócić, gdy omawiam lekturę ze znajomymi lub chcę w ramach argumentu w dyskusji, zacytować fragment dobrze obrazujący moją opinię, przydając jej przy tym większą wagę. Miarą wielkości Zwycięstwa prowokacji dla mnie osobiście jest fakt, iż w książce liczącej 262 strony takich znaczników wkleiłem siedemnaście (17). Czasami praktycznie strona po stronie, tyle perełek -kolokwialnie rzecz ujmując - myśli intelektualnej znajduje się między okładkami.

Konkludując:
Żyjemy w schematach myślowych ograniczających naszą wolność osobistą, społeczną i narodową. Ta przypadłość stanowi nasze kajdany, którymi są niezrozumienie kontekstu i procesów zachodzących wokół nas. Klasyczny Matrix na własne życzenie.

Książka kompletna w każdym wymiarze. Wybitna. W mojej opinii najlepsza.

Mackiewicz w Zwycięstwie prowokacji - chciałoby się powiedzieć - to Mackiewicz w najwyższej formie intelektualnej. Natychmiast jednak nachodzi refleksja, iż pisarz funkcjonuje (funkcjonował) cały czas na tym samym, wybitnie wysokim pułapie myśli, niedostępnym dla większości.

Najkrócej mówiąc, książka opisuje mechanizmy, jakimi posługiwał się w początkowej fazie i...

Paradoksalnie najlepszą recenzję (notabene przytoczoną w tej książce) wystawili autorowi sami komuniści:
"...Sztuka, tworzona przez artystów-emigrantów tylko w niewielkim stopniu jest sztuką... angażującą się przeciw sytuacji ideowej i ustrojowej panującej w Polsce. Te powieści, te wiersze są u nas publikowane, są czytane, nie są w żaden sposób wrogie! - Więc co w końcu warunkować będzie pozycję emigracyjnego artysty, emigracyjnego pisarza? Sztuka jego nie jest sztuką inną od tej, jaka powstaje w Polsce. Z wyjątkiem książek Józefa Mackiewicza w innych dziełach nie znalazła swego wyrazu żadna, zasadniczo nam wroga postawa."

Paradoksalnie najlepszą recenzję (notabene przytoczoną w tej książce) wystawili autorowi sami komuniści:
"...Sztuka, tworzona przez artystów-emigrantów tylko w niewielkim stopniu jest sztuką... angażującą się przeciw sytuacji ideowej i ustrojowej panującej w Polsce. Te powieści, te wiersze są u nas publikowane, są czytane, nie są w żaden sposób wrogie! - Więc co w końcu...

"Zwycięstwo prowokacji" powinno być lekturą obowiązkową w szkole średniej.

"Zwycięstwo prowokacji" powinno być lekturą obowiązkową w szkole średniej.

Po tej lekturze, dobrze zrozumianej, nikt już nie powie że coś w końcu lat 80 się skończyło.

Po tej lekturze, dobrze zrozumianej, nikt już nie powie że coś w końcu lat 80 się skończyło.

"Zwycięstwo prowokacji" to pozycja obowiązkowa dla każdego kto chce lepiej zrozumieć historię Polski i Świata w XX wieku. Mackiewicz demaskuje w tej książce działania stosowane przez komunistów w celu zdezorientowania i wprowadzenia w błąd społeczności międzynarodowej co do prawdziwej natury i zamiarów ruchu komunistycznego. Mamy więc ukazany szereg przedsięwzięć na czele z operacją "Trust", kreowaniem fałszywej opozycji i wykorzystywaniem tzw. pożytecznych idiotów w służbie komunistycznej propagandy i dezinformacji. Autor ukazuje m.in. przyczyny powszechnego potępienia totalitaryzmu hitlerowskiego przy jednoczesnym niedostrzeganiu lub patrzeniu przez palce na niejednokrotnie większe zbrodnie stalinizmu i leninizmu. Mackiewicz jest w swych opiniach bezkompromisowy i ostro rozprawia się z mitem o możliwości ewolucji komunizmu w kierunku ustroju o bardziej ludzkiej twarzy.
Lektura obowiązkowa dla każdego kto chce lepiej zrozumieć ostatnie 100 lat naszej historii.

"Zwycięstwo prowokacji" to pozycja obowiązkowa dla każdego kto chce lepiej zrozumieć historię Polski i Świata w XX wieku. Mackiewicz demaskuje w tej książce działania stosowane przez komunistów w celu zdezorientowania i wprowadzenia w błąd społeczności międzynarodowej co do prawdziwej natury i zamiarów ruchu komunistycznego. Mamy więc ukazany szereg przedsięwzięć na czele z...