Pokoje - mieszczące w sobie tajemnice ubiegłych dekad. "Zamknięte pokoje" to miejsce, w których tajemnica miesza się z niedowierzaniem i bólem, przeszłością i przyszłością.

"Zamknięte pokoje" Care Santos zainteresowały mnie ze względu na film, który miał swoją premierę w Hiszpanii przeszło 2 tygodnie temu.
Postanowiłam najpierw przeczytać lekturę, a później zapoznać się z ekranizacją powieści.

Niewątpliwie głównym bohaterem powieści jest Amadeo Lax. Wszyscy pozostali bohaterowie tak naprawdę są tylko tłem dla jego postaci. Nie chcę szkicować tutaj charakterystyki tej postaci, lecz ewidentnie nie jest to postać, która wzbudziła moją sympatię. Mnie on się nie spodobał, inni czytelnicy mogą żywić jednak inne odczucia. Amadeo Lax był malarzem, wybitnie uzdolnionym i ekstrawaganckim. To on jest postacią wiodącą z przeszłości. Jego wnuczka : Violetta to główna bohaterka przyszłości. Historyk sztuki, od wielu lat zajmująca się zawodowo twórczością dziadka. To co przez wiele lat było dla niej zwykłą teorią, w momencie odnalezienia zwłok w starym domu dziadka staje się niezapomnianą szkołą życia. Nagle obrazy, które wiele lat omawiała z wyuczonym już mechanizmem nabierają nowego znaczenia. Nie można zapomnieć również i jeszcze jednej postaci: Teresy - żony Amadea Laxa i babki Violety. Postaci łączącej przeszłość z przyszłością. Trzy osoby i mnóstwo spraw do wyjaśnienia...

"Zamknięte pokoje" to dobra pozycja. W istocie posiada w sobie całą gamę tajemnic, dziwnych zwrotów akcji. Klimat utworu nie pozostaje w tyle. Wszystko to okraszone zostało Hiszpanią, blaskami i cieniami życia w niej. Aczkolwiek według mnie "Zamknięte..." były lekturą dość chaotyczną. Świadoma jestem, że był to celowy zabieg autorki, jednakże przyznaję, że wielokrotnie gubiłam się w całym toku historii. W "Pokojach", mamy do czynienia z wieloma formami narracji. E- maile Violety do rodziny, opisy historyków sztuki analizujące portrety Amadea Laxa, narrację ogólną i szczegółową. To nie było problemem. Problemem dla mnie osobiście stało się przeplatanie poszczególnych epok życia bohaterów, co powodowało u mnie mały niepokój. Zdaję sobie sprawę, że co dla mnie było wadą, dla innych może stać się zaletą. Brakowało mi również lepszego rozpisania psychologicznego postaci, przez co finał wydał mi się nazbyt przewidywalny. Odniosłam wrażenie, że takiego typu pomieszanie z poplątaniem lepiej zostałoby pokazane na ekranie. Więc liczę, że film będzie lepszy w tym przypadku. Sama historia, zamysł i fabuła, są godne podziwu i dlatego nie żałuję, że po "Zamknięte pokoje" sięgnęłam. Polecam.

Pokoje - mieszczące w sobie tajemnice ubiegłych dekad. "Zamknięte pokoje" to miejsce, w których tajemnica miesza się z niedowierzaniem i bólem, przeszłością i przyszłością.

"Zamknięte pokoje" Care Santos zainteresowały mnie ze względu na film, który miał swoją premierę w Hiszpanii przeszło 2 tygodnie temu.
Postanowiłam najpierw przeczytać lekturę, a później zapoznać...