Rodzinne tajemnice, artystyczny światek i klimatyczna Barcelona - trudno oprzeć się takiej mieszance.
Wykonanie jednak nie zachwyciło mnie aż tak, jak się spodziewałam.
Styl pisarski Care Santos na pewno zasługuje na uwagę. Przeplatanie akcji wycinkami gazet, listami i mailami oraz opisami obrazów to ciekawy zabieg literacki.
Jednak momentami miałam wrażenie, że forma przerosła treść i ciekawa historia ginęła gdzieś w powodzi tych udziwnień.
Fabuła jest naprawdę ciekawa, chociaż przeskoki czasowe i mnogość narracji momentami utrudniają odbiór.
Trochę zaskoczyła mnie też informacja, że postać malarza Amadea Laxa jest fikcyjna. Jednak cała historia przedstawiona jest tak, że mogła wydarzyć się naprawdę.
Świetny portret psychologiczny początkowo trudnego dziecka, a później ekscentrycznego, obsesyjnego, zamkniętego i skupionego na sobie artysty.
Również bardzo dobry obraz całej rodziny, nieporozumień i zazdrości, stosunków społecznych, prowadzenia domu i służby.
Wyjaśnienie zabójstwa z przeszłości oraz osobiste wątki z teraźniejszości wnuczki malarza dopełniają reszty.
Barcelona to osobna bohaterka powieści. Pisarka przedstawiła jej ciekawy obraz, klimat, nostalgię, rozwój, społeczeństwo, odmienność, poczucie wyższości i wyjątkowości.
Książka na pewno ciekawa i intrygująca, wykonanie mogłoby być trochę lepsze, ale myślę, że i tak zasługuje na zapoznanie się z nią.

Rodzinne tajemnice, artystyczny światek i klimatyczna Barcelona - trudno oprzeć się takiej mieszance.
Wykonanie jednak nie zachwyciło mnie aż tak, jak się spodziewałam.
Styl pisarski Care Santos na pewno zasługuje na uwagę. Przeplatanie akcji wycinkami gazet, listami i mailami oraz opisami obrazów to ciekawy zabieg literacki.
Jednak momentami miałam wrażenie, że forma...