“She's nothing I've ever wanted in a girl. And absolutely everything I need.” Nie jest tajemnicą, że uwielbiam każdą jedną książkę, która wyszła spod pióra Colleen Hoover. W ,,Maybe Someday" zakochałam się od pierwszej strony. Z ,,Maybe Not" nie mogło być inaczej. W ,,Maybe Someday" Bridgette jest współlokatorką Ridge'a i Warrena już od jakiegoś czasu. W ,,Maybe Not" wracamy do początku, czyli jak Warren poznał swoją nową sąsiadkę, z którą dzieli łazienkę. I choć owe pierwsze spotkanie jest dość niefortunne, Warren przyjmuje wieści z ekscytacją. Współlokatorka? Dziewczyna? I to wyglądająca tak, jak Bridgette? To może być ciekawa odmiana. A może nie. Zwłaszcza, gdy owa współlokatorka okazuje się zimną i wredną Bridgette. Z temperamentem ich obojga i wyraźnym napięciem między nimi, ledwo wytrzymują ze sobą w jednym pomieszczeniu. Warren jednak jest uparty i ma pewną teorię: jeśli Bridgette może nienawidzić z taką pasją, powinna potrafić kochać z taką samą pasją. Tylko czy Bridgette znajdzie w sobie tę zdolność i nauczy się kochać? Może. A może nie. Warren stał się jednym z moich ulubieńców już w ,,Maybe Someday". Ten charyzmatyczny, nieco szalony i skłonny do żartów menadżer zespołu Sounds of Cedar jest po prostu obłędny, a czytanie całej książki z jego perspektywy... Nie ma nic lepszego na jesienną chandrę. Jego przemyślenia biją po prostu wszystkie inne punkty widzenia, jakie pojawiły w książkach Colleen Hoover. Ewentualnie może konkurować z Danielem z ,,Finding Cinderella", ale i tak rozkłada go na łopatki. Urzekające jest też to, jak troszczy się o swoich przyjaciół, Brennana i Ridge, a nawet Sydney, choć to akurat bardziej rzuca się w oczy w ,,Maybe Someday". Podoba mi się również jego relacja ze starszą siostrą, która jest równie postrzelona jak on sam. “It’s hard to fall in love with assholes, Warren.”.. “Maybe you just haven’t met the right asshole yet.” Bridgette, choć jest bardzo, bardzo wredna, to i tak wzbudziła moją sympatię. Jeszcze większą, niż w ,,Maybe Someday". Byłam pełna podziwu, gdy raz po raz ucierała nosa Warrenowi i zapewniała mu twarde lądowanie. Ba, koncertowo wrobiła króla kawalarzy, nim się zdążył zorientować. Bridgette jest taka, jaka jest nie bez powodu i w ,,Maybe Not" zostało to przedstawione w świetny sposób. Właśnie tak nauczyła się radzić sobie z życiem, które dało jej nieźle w kość. Inna już dawno by się załamała, ale nie ona. “The only difference between falling in love and being in love is that your heart already knows how you feel, but your mind is too stubborn to admit it.” ,,Maybe Not" to świetny dodatek do tak wspaniałej pozycji, jaką jest ,,Maybe Someday". Choć to tylko krótka nowela, zawiera w sobie ujmującą historię i wszystko to, za co uwielbiam Colleen. Jest pełna humoru, ale nie brakuje też tych momentów, które chwytają za serce. ,,Maybe Not" to nie słodka powiastka. Ani nawet gorzka. Raczej słodko-gorzka.