Może na to nie wygląda ale za każdym razem kiedy muszę wystawić negatywną ocenę zwłaszcza debiutantowi jest mi niezmiernie przykro. Nie chcę, żeby moja opinia zniechęciła kogoś do dalszego pisania albo co jeszcze gorsze do zwątpienia w samego sienie. Jednak z drugiej strony nie mogę przecież kłamać, że spodobała mi się książka która jest po prostu słaba.
Tak jest niestety w przypadku książki " Czarna samica kruka" Pana Dariusza Pawłowskiego. Jak przeczytałam na obwolucie książki autor jest bardzo wszechstronną i interesującą osobą i zapewne wydanie własnej książki stało się dla niego kolejnym fascynującym wyzwaniem. Tak się jednak składa, że w mojej opinii książka jest raczej słaba, niedopracowana i niedostatecznie przemyślana.
W warstwie stylistycznej bardzo raziło mnie naprzemienne wykorzystanie sztywnego słownictwa oficjalnego z bardzo prostackimi kolokwializmami tworzyło to zupełnie niestrawną mieszankę i powodowało, że opisy jak i dialogi stawały się zupełnie niewiarygodne. Miałam nieodparte wrażenie że przemawiają do mnie nieudolnie skonstruowane postacie z kiepskiego szkolnego wypracowania a nie żywi, realni ludzie.
W warstwie fabularnej niewiele lepiej - opowiadana historia pozbawiona jest jakiejkolwiek oryginalności, nie maiła głębi ani logicznej konstrukcji.
Żonglowanie schematem, że dziecko wyrasta na psychopatę bo mama piła i biła jest przerysowane i kompletnie nie rzeczywiste. Pewnie na świecie są psychopaci, których matki były alkoholiczkami ale to nie fakt alkoholizmu matki powodował, że wyrośli na bezwzględnych morderców. Posługiwanie się taką wielokrotnie "zgrana kartą" odbiera tej powieści resztki atrakcyjności.
Kolejnym ciężkim grzechem autora jest zupełne pozbawienie głębi bohaterów. Dowiadujemy się, że Pan" A" zrobił to i to, poszedł tam i tam ale prawie zupełnie nie wiemy dlaczego to zrobił i o czym właśnie myślał. Ponieważ nie znamy myśli tych bohaterów to w związku z tym bardzo często nie możemy do końca zrozumieć ich zachowania, a już zachowanie głównego antagonisty to kompletna klęska- ten człowiek został kompletnie pozbawiony jakiejkolwiek osobowości powstał z zestawu banałów i trywializmów na temat jak powinien wyglądać opętany szałem morowania psychopata.
Ostatnią rzeczą o której chciałam powiedzieć to moim zdaniem nadmierne i niczym nie uzasadnione epatowanie brutalnością. Ta brutalność nie może podkreślać zaburzonej osobowości mordercy bo jak wspomniałam, morderca w tej powieści został kompletnie pozbawiony osobowości. Zatem mamy w niej brutalność dla samej brutalności a tego w książkach bardzo nie lubię.
Reasumując powieść ta jest wtórna i zupełnie oderwana od rzeczywistości. Nie zachwyca w niej ani styl ani tematyka, kilkanaście razy podczas lektury miałam ochotę ją zostawić i nie wracać do niej więcej ale za każdym razem zwyciężał we mnie neurotyczny nakaz, że raz rozpoczętą książkę należy doczytać do końca. Tak więc to że dotrwałam do jej końca zawdzięczam tylko mojej neurozie a nie umiejętnościom literackim autora.

Może na to nie wygląda ale za każdym razem kiedy muszę wystawić negatywną ocenę zwłaszcza debiutantowi jest mi niezmiernie przykro. Nie chcę, żeby moja opinia zniechęciła kogoś do dalszego pisania albo co jeszcze gorsze do zwątpienia w samego sienie. Jednak z drugiej strony nie mogę przecież kłamać, że spodobała mi się książka która jest po prostu słaba.
Tak jest niestety...