Wiosna 1933 roku, małe miasteczko w Prusach Wschodnich. Ludzie pochłonięci są codziennymi, mniejszymi i większymi, problemami. Kłócą się, jak to sąsiedzi, rywalizują o znaczenie, ale nade wszystko kochają się. Z naciskiem na fizyczny aspekt uczucia. Lecz i tutaj powoli wkrada się mały, śmieszny człowieczek z grzyweczką i wąsikiem, i mąci swoją ideologią. Nagle okazuje się, że wszystkie konflikty mają drugie dno, a wyższa pozycja w partii to rzecz, dla której można posunąć się do wielu świństw. Ba, wręcz do świństw należy się posuwać, by pokazać, kto tu tak naprawdę ma władzę. Bo kto nie jest z nami, ten przeciwko nam.

„08/15 w partii” to fenomenalna książka! W życiu nie pomyślałabym, że mogę się tak dobrze bawić przy powieści traktującej o narodzinach nazizmu. Kirst opisując objawienie się „nowego ładu” w Niemczech, obnażył głupotę i małostkowość najwierniejszych wyznawców Hitlera. Fakt, autor przejaskrawia wiele rzeczy, tworzy postacie na miarę gabinetu osobliwości i prowadzi swą opowieść od absurdu do absurdu. W efekcie ośmiesza to, co zapisało się tak krwawo na kartach historii i w pewien sposób próbuje obronić zwykłych Niemców przed utożsamianiem ich z wielbicielami brunatnych koszul.

Na uwagę zasługuje przede wszystkim Konrad Breitbach, który bardziej niż głównym bohaterem, jest szarą eminencją całej fabuły i motorem wszelkich akcji. Obdarzony nieprzeciętna inteligencją i pamięcią, Konrad dzierżąc w ręku nazistowską biblię – „Mein Kampf”, zapisuje się do partii i to jest początek końca dotychczasowych prominentów. Postać Konrada jest doskonałą ilustracją przysłowia „jeśli wejdziesz między wrony, musisz krakać jak i one”, przy czym bohater cytujący nieustannie słowa Hitlera, pokazuje jak wykorzystać gorliwość wyznawców przeciwko ideologii. Interesująca jest także motywacja Breitbacha – wkracza w gniazdo żmij tylko po to, by jego brat mógł ożenić się z ukochaną.

Ciekawy jest także wątek pięknej Beaty, która rozpalała zmysły większej części męskiej populacji miasteczka. Historia historią, ale chuć to jest chuć i wieki tego nie zmienią.

Mimo ciężaru tematycznego powieść Kirsta czyta się leciutko. Daje do myślenia, zwłaszcza, że czytelnik doskonale wie, co się kryje pod płaszczykiem tej absurdalnej historii. Serdecznie polecam.

Wiosna 1933 roku, małe miasteczko w Prusach Wschodnich. Ludzie pochłonięci są codziennymi, mniejszymi i większymi, problemami. Kłócą się, jak to sąsiedzi, rywalizują o znaczenie, ale nade wszystko kochają się. Z naciskiem na fizyczny aspekt uczucia. Lecz i tutaj powoli wkrada się mały, śmieszny człowieczek z grzyweczką i wąsikiem, i mąci swoją ideologią. Nagle okazuje się,...