Jestem zwolenniczką takich publikacji, projektów, innowacji. Siedzi we mnie ta książka wraz z całym zawartym w sobie smutkiem. Siedzi i porusza mną, wydostać się nie może, a ja sama nie wiem: wypuścić ją czy pozwolić żeby została? I jedno i drugie ma swoje plusy i minusy, ale już wiem, że zapomnienie nie jest możliwe. Kulminacje dotarły do najgłębszych zakamarków mojej duszy. Tytuł idealny, ile opowiadań, tyle emocji. Jedne wywoływały lęk, drugie niepokój, większość smutek, a także strach czy radość. Połączenie słów Mistrza z autorkami, kobietami, było strzałem w dziesiątkę. Poznajemy opowieść z drugiej strony, zakończenie, inny przebieg, perspektywę płci żeńskiej. I jedyne co mnie boli to fakt, że tylko nieliczne z autorek dźwigają ciężar, wciągają i hipnotyzują podobnie jak Pan Wiśniewski. Mówię podobnie, bo żadna nie zachwyca ani nie wzrusza tak pięknie jak On. Ale próbują i niektórym naprawdę się udaje. Szczególnie jedna autorka zdobyła u mnie uznanie i stworzyła z Panem Wiśniewskim niesamowite połączenie dwóch światów, które mam ochotę czytać ciągle i ciągle. Więc siedzę, rozmyślam i płaczę. I potrafię tylko podziękować za to, że mogłam i nadal przeżywam historie razem z bohaterami. I za te kulminacje uczuć, które są ciągle we mnie. Więc dziękuję.

Jestem zwolenniczką takich publikacji, projektów, innowacji. Siedzi we mnie ta książka wraz z całym zawartym w sobie smutkiem. Siedzi i porusza mną, wydostać się nie może, a ja sama nie wiem: wypuścić ją czy pozwolić żeby została? I jedno i drugie ma swoje plusy i minusy, ale już wiem, że zapomnienie nie jest możliwe. Kulminacje dotarły do najgłębszych zakamarków mojej...