Bardzo słaba.

Książka składa się z siedmiu opowiadań, gdzie jest jedna główna przerywana przez inne, ale niektóre z nich z nią się łączą. Prawie wszystkie opowiadania mają ten sam schemat, przez co się wynudziłam, a wszelkie wydarzenia były bardzo wymuszone, sztuczne. Sporo odnasza się do znanych bajek z dzieciństwa, parę nawet zostały kompletnie opowiadane na nowo, w mrocznej postaci.

Wracając do schematyczności. Geralt, główna postać, dojeżdża do miejsca z potworem, niby jego "kodeks" mówi by nie wtrącać się w nie swoje sprawy, ale w ekspresowym tempie zmienia zdanie, możliwe, że to w wyniku częstowanego mu piwa, które najwyraźniej musiało być za każdym razem bardzo mocne, że osłabiało jego bariery, i unieszkodliwia (w szerokim tego słowa znaczeniu) potwora. Geralt był mi kompletnie obojętny, ponieważ był zbyt płaski, został przedstawiony jako chodzący ideał, tzn. on się nie kłóci, unika wszelkich ciężkich dyskusji milczeniem, wie co to jest moralność, aczkolwiek gdy jakaś kobieta ściągnie majtki, to on bez pytań i zastanowienia wykorzystuje okazję. Zresztą Panu Autorowi musiało bardzo zależeć by podkreślić, że jakaś kobieta w wieku rozrodczym już uprawiała seks dobrowolnie, a jedynie dla odmiany dwie zostały zgwałcone i jedna, skoro święta, była dziewicą. Oczywiście wszelkie akty seksualne jedynie wspomniano jako fakt, gdy Geralt słuchał historię o genezie szalejącego potwora (oprócz w paru wyjątkach). W każdym razie może to miało wywołać śmiech, w sumie w lekkim tonie zostało to opisywane, ale osobiście odczułam jedynie niesmak. Zbyt prostackie jak dla mnie. Wracając do postaci to ogólnie rzecz biorąc wszystkie inne też nie pozostawały w pamięci bo były jak nie do siebie podobne, to sztampowe.

Jeśli chodzi o opisy walk i otoczenia, to pozostawiały wiele do życzenia, w sensie takim, że bardzo oszczędnie je opisywano pozostawiając duże pole do popisu dla wyobraźni Czytelnika. Występuje mnóstwo nazw potworów, ale jedynie opisywano te, które miały swoją rolę w opowieściach. Natomiast jeśli chodzi o opisy roślinności, jak ktoś pasjonuje się botaniką, to spokojnie może kojarzyć o jakim drzewie i krzaku mowa. Szkoda, że brak mapy aby móc kojarzyć o jakim królestwie mowa i gdzie ono leży, dla zwykłej ciekawości.

Doszłam do końca tylko dlatego że widząc bardzo wysoką ocenę w serwisie, stwierdziłam, że może dalej będzie lepiej, czymś mnie wreszcie zaskoczy i zachwyci. Nic z tego.

Bardzo słaba.

Książka składa się z siedmiu opowiadań, gdzie jest jedna główna przerywana przez inne, ale niektóre z nich z nią się łączą. Prawie wszystkie opowiadania mają ten sam schemat, przez co się wynudziłam, a wszelkie wydarzenia były bardzo wymuszone, sztuczne. Sporo odnasza się do znanych bajek z dzieciństwa, parę nawet zostały kompletnie opowiadane na nowo, w...