Nie dziwię się, że filmy o komisarzu mają rozpocząć się od tej części. Książki zaczęłam czytać w kolejności zupełnie przypadkowej, na pierwszy ogień poszło Czerwone Gardło, które osobiście uważam za jedną z najlepszych książek skandynawskich autorów w tej dziedzinie, kolejny był Pentagram, a później, starałam się nadrobić pominięte wątki poprzez czytanie w kolejności chronologicznej. W tej chwili pozostało mi do przeczytania tylko Pancerne Serce, które już czeka na półce (yeah!).
Muszę przyznać, że po przeczytaniu kilku pierwszych rozdziałów nie mogłam pojąć, dlaczego ta książka miałaby być najlepszą z serii. W miarę czytania wciągnęłam się tak bardzo, że nie mogłam przestać. Pan Nesbo nie zawiódł mnie i tym razem. Oprócz opisów wszystkiego w taki sposób, że nawet spadający śnieg jest ciekawy, potrzebny i stanowiący integralną część powieści, znów dał mi kuksańca i potwierdził, że moje zamiłowanie do kryminałów, thrillerów i tym podobnych, ma się nijak do 'detektywistycznego' nosa ;)
Codziennie mam nadzieję, że film będzie chociaż w połowie tak dobry jak książka, że po jego obejrzeniu dalej będę chciała oglądać takie filmy i że nie zamorduję nikogo przy okazji w wyniku załamania nerwowego, spowodowanego beznadziejną realizacją tak wspaniałego dzieła.

Nie dziwię się, że filmy o komisarzu mają rozpocząć się od tej części. Książki zaczęłam czytać w kolejności zupełnie przypadkowej, na pierwszy ogień poszło Czerwone Gardło, które osobiście uważam za jedną z najlepszych książek skandynawskich autorów w tej dziedzinie, kolejny był Pentagram, a później, starałam się nadrobić pominięte wątki poprzez czytanie w kolejności...