Jest to książka, którą nienawidzę i kocham. Nienawidzę dlatego, bo wiem że nigdy więcej jej nie przeczytam ze względu na emocję które ona wywołuje; kocham zaś za niewyobrażalny klimat i jej konstrukcję.

Harry Hole, wraca cichaczem z Tajlandii gdyż o morderstwo zostaje oskarżony Oleg - jedna z dwóch osób którą kocha nad życie. Ma za zadanie wyciągnąć go z więzienia i oczyścić z wszelkich ciążących go zarzutów.

Poznajemy w tej książce kilku bohaterów w sposób typowo Nesbowski. Wchodzimy w bardzo lepki i ohydny świat dilerów narkotykowych, dowiadujemy się o zasadach a właściwie ich braku panujących na ulicach Oslo, czytamy o pilocie samolotów dla którego praca jest czymś więcej niż pasją - jest jego miłością, Nesbo przedstawia nam młodego Ukraińca - Urka - który chce sprostać wyzwaniu przejęcia schedy po swoim wujku dilerze narkotykowym. W tej książce ich marzenia, pragnienia i żądze autor przedstawia w taki sposób, że słowa wchodzą w pory skóry. Czytałem tą książkę dwa lata temu a do dziś mam dreszcze gdy przypominam sobie ostatnie słowa wspomnianego Ukraińca w tej książce gdy dogorywał w barze u Shroedera...

Jo Nesbo w tej książce przekroczył tą cienką czerwoną linię. Zamachnął się na osoby, które kochamy. Wziął się za nich nie bacząc na nasze uczucia i sympatię. Tak tak, wiem że te osoby nie istnieją ale tak się nie robi panie Nesbo...

Jest to książka, którą nienawidzę i kocham. Nienawidzę dlatego, bo wiem że nigdy więcej jej nie przeczytam ze względu na emocję które ona wywołuje; kocham zaś za niewyobrażalny klimat i jej konstrukcję.

Harry Hole, wraca cichaczem z Tajlandii gdyż o morderstwo zostaje oskarżony Oleg - jedna z dwóch osób którą kocha nad życie. Ma za zadanie wyciągnąć go z więzienia i...