Jo.
Może pisać o wieszaniu firanek.
Może pisać o wynoszeniu śmieci.
Może pisać o obieraniu ziemniaków.
A ja i tak Go będę czytał.
Bo jego książki są tak zwyczajne i tak trudne.
Bo opisane czynności, w Jego wydaniu, są i przyziemne i kolorowe.
Nieszablonowe, niebanalne, nietuzinkowe.
Firanki jawią się niczym wiatru powiewy, śmieci różnorodnością tchną, a ziemniaki....wiadomo. Ziemniaka bez noża nie obierzesz :) Wyobraźnia.
Dość wyświechtany slogan. Jaką trzeba mieć, by pisać dziewiątą część o tym samym, smutnym facecie i nie przynudzać? Dodatkowo używając w tym celu równie wyświechtanych tematów, jak narkotyki, mafie, ble, ble, ble. Trzeba ją mieć, motyla noga, nieumiarkowaną. Nie da się, atoli, przygwoździć do fotela, wyobraźnią samą. Zatem Jo dzierży przygważdżacze inne :)
W arsenale swym dysponuje umiejętnością zrzucenia z dachu i złapania centymetr od asfaltu. Jak Struś Pędziwiatr. Jego Harry nie ma jednakże zdolności Wilusia E. Kojota. Jak się uderzy to boli. Bardzo. W zasadzie czytelnika też.
Tyle, że czytelnik w końcu wstanie z fotela. A Harry ?

Jo.
Może pisać o wieszaniu firanek.
Może pisać o wynoszeniu śmieci.
Może pisać o obieraniu ziemniaków.
A ja i tak Go będę czytał.
Bo jego książki są tak zwyczajne i tak trudne.
Bo opisane czynności, w Jego wydaniu, są i przyziemne i kolorowe.
Nieszablonowe, niebanalne, nietuzinkowe.
Firanki jawią się niczym wiatru powiewy, śmieci różnorodnością tchną, a...