Zacznijmy od tego, że długo się przymierzałam do przeczytania tej książki. Wyobrażałam to sobie następująco: narracja będzie prowadzona z dwóch perspektyw: Melanie i Wagabundy lub tylko Melanie. Zaskoczyło mnie, że to nie książka o rebeliancie, tylko o duszy.

Ogólnie Meyer przeszła samą siebie.

Fabuła na początku była fajna, potem nie wiem, ale tak trochę - jak dla mnie - się pogorszyło, co nie zmienia fakyu, że ksiażka jest świetna. Na pewno warta przeczytania, chociażby po to, by zmienić swoje nastawienie do autorki, po tym, co sprzedała nam w "Zmierzchu" . Jak dla mnie sam "Zmierzch" nie był zły, ale to dlatego, że czasem lubię takie kicze xD

Oczywiście zaraz po przeczytaniu obejrzałam ekranizację i była fajna. Wrażenie lepsze niż po obejrzeniu "Igrzysk Śmierci" Chociaż były trochę płytkie dialogi..

Najbardziej oczywiście polubiłam Iana. Był dobry i opiekuńczy *.* Z kolei Jared to katastrofa. Przez cały czas ją bił i poniewierał. Miałam go dosyć. Nienawidziłam go .

Wagabunda była dobra. Czasem tak dobra, że to aż niemożliwe. Melanie na pewno by tak nie postępowała. Przykro mi było, że obydwie znalazły się w niekomfortowej sytuacji. Melanie była zamknięta i bezsilna, a Wagabudna kochała kogoś, kto nie kochał jej, kogoś, kogo prawie wcale nie znała. Ale naszczęście znalazła Iana ^.^

Także uważam, że czytając ją, czasu nie zmarnowałam. Polecam :)

Zacznijmy od tego, że długo się przymierzałam do przeczytania tej książki. Wyobrażałam to sobie następująco: narracja będzie prowadzona z dwóch perspektyw: Melanie i Wagabundy lub tylko Melanie. Zaskoczyło mnie, że to nie książka o rebeliancie, tylko o duszy.

Ogólnie Meyer przeszła samą siebie.

Fabuła na początku była fajna, potem nie wiem, ale tak trochę - jak dla mnie -...