Pierwszy raz sięgnęłam po "Intruza" gdy byłam jeszcze młodą dziewczyną. Nie mówię,że teraz jestem stara,ale na pewno mam kilka lat więcej ;). Gdy po raz pierwszy ją przeczytałam, nie rozumiałam jej fenomenu. Jak taka książka wyszła z ręki takiej pisarki jak Stephenie Meyer (tak,tak wtedy byłam zakochana w "Zmierzchu")? Nie rozumiałam tego i to jest dobrze dobrane stwierdzenie, ja po prostu nie rozumiałam. Byłam młoda, wtedy nie wiedziałam co to znaczy kogoś kochać tak naprawdę. Nie mówię, że teraz wiem,ale po prostu te kilka lat zmieniło mnie. I to zauważyłam gdy po raz drugi wzięłam "Intruza" do ręki. Nie byłam przekonana co do ponownego przeczytania, o nie! Ale się przemogłam i zrozumiałam jak wiele się w moim życiu zmieniło. Jak bardzo zmieniły mi się poglądy, ale również jak bardzo potrafiłam zrozumieć Wande. Dziś gdy przeczytałam ją po raz trzeci, po raz kolejny potrafię poczuć zachwyt. I dopiero teraz widzę jak bardzo ta książka odbiega od "Zmierzchu", chociaż czasami można dopatrzeć się podobnego stylu pisania :). Dodaję do ulubionych, bo uwielbiam treść, przesłanie, a przede wszystkim okładkę, która magnetyzuje!

Pierwszy raz sięgnęłam po "Intruza" gdy byłam jeszcze młodą dziewczyną. Nie mówię,że teraz jestem stara,ale na pewno mam kilka lat więcej ;). Gdy po raz pierwszy ją przeczytałam, nie rozumiałam jej fenomenu. Jak taka książka wyszła z ręki takiej pisarki jak Stephenie Meyer (tak,tak wtedy byłam zakochana w "Zmierzchu")? Nie rozumiałam tego i to jest dobrze dobrane...