Romantyzm jest jedną z moich ulubionych epok literackich.Uwielbiam oddanie pierwszeństwa emocjom,zwrócenie uwagi na człowieka jako jednostkę,buntowniczość i uczuciowość literatury z tamtych czasów.W dodatku to moment kiedy poeci i pisarze zaczynają coraz częściej sięgać do folkloru,motywów irracjonalnych. Mistycyzm,spiski i wielkie miłości , a w tle piękno nieujarzmiona przyroda,jeziora, z których wyłaniają się rusałki,lasy pełne elfów. Zatarta granica między rzeczywistością i wyobraźnią.Magiczna twórczość.
Juliusz Słowacki w "Kordianie" zawarł wiele swych obserwacji i przemyśleń na temat Polski,Polaków , natury człowieka.Dlaczego zryw niepodległościowy-powstanie listopadowe- się nie udał?Jest to też pewna literacka odpowiedź i polemika z poglądami zawartymi w "Dziadach"Adama Mickiewicza.
W dramacie główną postacią jest tytułowy Kordian.Widzimy go w trzech odsłonach-jako dziecko,młodego chłopaka i dorosłego młodzieńca.
We wczesnej młodości chłopiec przeżywa zawód miłosny .Po kilku latach ma możliwość podróżowanie ,poznawania innych krajów.Te doświadczenia jednak tylko utwierdzają go w przekonaniu,że światem rządzą pieniądze i nieczyste układy, Nie ma autorytetów-"Uczucia po światowych opadały drogach...
Gorzkie pocałowania kobiety – kupiłem...
Wiara dziecinna padła na papieskich progach...”
Niestety Słowacki w miarę rozwoju akcji coraz bardziej kreuje Kordiana na podobieństwo Konrada z "Dziadów".Monolog na szczycie Mont Blanc jest bardzo podobny do Wielkiej Improwizacji jednak literacko nie dorównuje ona kunsztowi Mickiewicza,który miał niezwykłą sprawność językową i potrafił za pomocą swoich postaci wzbudzać silne emocje.
Śledząc losy tytułowego bohatera ,który z romantycznego buntownika zmienia się w spiskowca doceniam zmysł obserwacji i dystans Słowackiego.Pokazuje w swym dramacie,że najlepsze chęci jednostki nic nie mogą przy braku wsparcia ludzi równie oddanych sprawie i kompetentnych.Do sukcesu potrzeba nie tylko szlachetnego charakteru,ale siły i konsekwencji.Te aspekty są interesujące i pokazują indywidualną inwencję Słowackiego.
W momencie kiedy nawiązuje do"Dziadów 'Mickiewicza jego dzieło traci.
Juliusz Słowacki przedstawił sytuację bardziej obiektywnie, ale nie miał tej umiejętności wzruszania ,przekazywania gwałtownych emocji.Językowo też "Kordian" wypada słabiej niż Dziady.
Mimo wszystko uważam ,ze to obowiązkowa lektura dla człowieka ,który chce znać polską klasykę.Nie jest to najwybitniejszy dramat rodzimego romantyzmu,ale dobry i sprawnie napisany utwór jednego z zdolniejszych naszych poetów.

Romantyzm jest jedną z moich ulubionych epok literackich.Uwielbiam oddanie pierwszeństwa emocjom,zwrócenie uwagi na człowieka jako jednostkę,buntowniczość i uczuciowość literatury z tamtych czasów.W dodatku to moment kiedy poeci i pisarze zaczynają coraz częściej sięgać do folkloru,motywów irracjonalnych. Mistycyzm,spiski i wielkie miłości , a w tle piękno nieujarzmiona...