Oprócz tego, że powieść jest napisana polskim językiem i przez polskiego pisarza nie dostrzegam w "Solaris" żadnych narodowych akcentów. Nie rozbrzmiewa w niej echo naszej burzliwej historii oraz naszych wad i zalet. U Lema człowiek jest obywatelem świata. Może bohaterowie są nad wyraz inteligentni, ale tajemnicy bytu nie potrafią rozwiązać. To na podstawie kultury w której żyjemy, dochodzących do nas informacji, własnego rozumu i intuicji tworzymy sobie okrojoną wersję rozwiązania tej największej zagadki.

Wydaje mi się, że kluczem do sukcesu "Solaris" jest jej uniwersalność i tematyka science-fiction, wcale nie aż taka wymyślna, a bardziej podszyta pierwiastkiem psychologicznym. Tutaj nie ma mowy o zabawie i śledzeniu z wypiekami zwariowanych przygód bohaterów. Uczestnikiem jest smutek, nostalgia, rozpacz, dręcząca i nieprzemijająca niepewność, jeśli natrafimy na sposobne ku temu warunki. "Solaris" to sytuacja ekstremum. Stan oczekiwania czegokolwiek.

Ogólnie jesteśmy ciekawi jaka jest prawda, choć niekoniecznie wszyscy chcielibyśmy ją poznać. No i ma co się oszukiwać, że są to raczej chwile. Stawiamy na doczesność i wyobrażenia. Ale czy mamy wybór? Czy jesteśmy w stanie dowiedzieć się czegoś więcej?

Oprócz tego, że powieść jest napisana polskim językiem i przez polskiego pisarza nie dostrzegam w "Solaris" żadnych narodowych akcentów. Nie rozbrzmiewa w niej echo naszej burzliwej historii oraz naszych wad i zalet. U Lema człowiek jest obywatelem świata. Może bohaterowie są nad wyraz inteligentni, ale tajemnicy bytu nie potrafią rozwiązać. To na podstawie kultury w której...