Na pierwszy rzut oka wydaje się, że Nick Hornby stworzył historyjkę lekką, łatwą i przyjemną, którą przeczyta się i szybko zapomni. Nie tym razem.
36-letni facet o mentalności wiecznego chłopca i 12-latek, który musi nauczyć się jak być nastolatkiem. Wbrew pozorom mogą sobie wiele przekazać.
Najbardziej urzekający w tej książce jest styl pisarza - błyskotliwy, ciągle żywy, pełen humoru. Prawie w każdym rozdziale można doszukiwać się jakiś smaczków i drugiego dna. Pod płaszczykiem lekkości i humoru autor przemycił sporo prawd o życiu dorosłych i nastolatków, o wzajemnych relacjach damsko-męskich oraz między rodzicami i nastolatkami.
W efekcie sprawia, że czytelnik zastanawia się nad tym, co nadaje sens własnemu życiu, jak ważni w życiu są rodzina i przyjaciele (arytmetyka Marcusa w tym zakresie jest powalająca - według niego każda liczba osób w rodzinie jest lepsza niż 2, bo w razie jakiegoś wypadku pozostaje tylko 1).
Nie oglądałam filmu, ale wyobrażam sobie, że Hugh Grant w roli Willa musi być świetny. Chętnie obejrzę film oraz przeczytam inne książki autora.

Na pierwszy rzut oka wydaje się, że Nick Hornby stworzył historyjkę lekką, łatwą i przyjemną, którą przeczyta się i szybko zapomni. Nie tym razem.
36-letni facet o mentalności wiecznego chłopca i 12-latek, który musi nauczyć się jak być nastolatkiem. Wbrew pozorom mogą sobie wiele przekazać.
Najbardziej urzekający w tej książce jest styl pisarza - błyskotliwy, ciągle żywy,...