Ostatnia część trylogii.

Po przeczytaniu "Jagiellonów", "Piastów", przyszedł czas na "Władców elekcyjnych", czyli najgrubszą książką z tej trylogii.

Termin Władców elekcyjnych oznacza, wybieranie władców poprzez możnych, szlachtę, czyli nasze społeczeństwo.

Od pierwszego króla elekcyjnego Henryka Walezego aż do ostatniego Stanisława Augusta Poniatowskiego poznajemy życie władców oraz historię upadku Rzeczypospolitej, którą próbowali uratować.

Książka mi się podobała i dalej nie zmieniam opinii, że każdy kto chce odświeżyć historię Polski powinien po nią sięgnąć.

Polecam.

Ostatnia część trylogii.

Po przeczytaniu "Jagiellonów", "Piastów", przyszedł czas na "Władców elekcyjnych", czyli najgrubszą książką z tej trylogii.

Termin Władców elekcyjnych oznacza, wybieranie władców poprzez możnych, szlachtę, czyli nasze społeczeństwo.

Od pierwszego króla elekcyjnego Henryka Walezego aż do ostatniego Stanisława Augusta Poniatowskiego poznajemy...

Ukończyłem. Gwiazdki pozostawiam bez zmian. Będę, przy kazdej okazji, jeżeli ktoś zapyta, a nawet niepytanym będąc, głosił, że "Małzeństwa królewskie" to arcydzieło (wg. gwiazdowej terminologii). W moim rankingu stawiam te trzy tomy esejów historycznych na równi z ksiazkami Jasienicy.
Nie jestem recenzentem, to tylko opinia czytelnika który po wielu latach zapragnał odswieżyc swoją znajomośc histori Polski. Ta ksiązka doskonale nadaję się do tego. Dodatkową wartością jest próba opisu życia rodzinnego królów, (nie tylko polskich, własciwie europejskich),poprzez wpływu życia rodzinnego na podejmowane decyzje. I nie chodzi wyłącznie o tzw. politykę dynastyczną. Również, a nawet bardziej o politykę sensu stricte: decyzje o : wojnach, morderstwach, kłamstwach małych i oszustwach na skalę, ówcześnie, światową.
Właściwie jedna gwiazdkę mógłbym odjąc. Jest trochę durnych błedów edytorskich i redakcyjnych. Ale za to, "ale za to", bibliografia palce lizać. Dodatkowo przypisy po każdym rozdziale, doskonała sprawa, więc nie ujme gwiazdki. Autor nie zasłuzył na to. Jemu należy się dziesięć, w tej kategorii, rzecz jasna.
Mnóstwo refleksji nasunęło mię się po lekturze. Ale trudno, żeby było inaczej po przeczytaniu blisko, ponad, tysiaca stron. Państwo sami zabaczą, po przeczytaniu, że niekoniecznie przyjemne bywaja takie rozmyślania po czytaniu. W naszej ,polskiej rzeczywistości również. A nawet głównie. No. Raczej

Ukończyłem. Gwiazdki pozostawiam bez zmian. Będę, przy kazdej okazji, jeżeli ktoś zapyta, a nawet niepytanym będąc, głosił, że "Małzeństwa królewskie" to arcydzieło (wg. gwiazdowej terminologii). W moim rankingu stawiam te trzy tomy esejów historycznych na równi z ksiazkami Jasienicy.
Nie jestem recenzentem, to tylko opinia czytelnika który po wielu latach...

Trzecia, najobszerniejsza część zbioru esejów dotyczących małżeństw królów polskich opowiada o życiu władców elekcyjnych. Lekturę tej książki określałbym jako interesującą, ale nużącą. Ogromna ilość faktów, bardzo szeroko zarysowane tło historyczne sprawiały, że niekiedy ginęłam w powodzi dat, osób i wydarzeń, a sam temat gdzieś się rozmywał.

Czym bliżej współczesności, tym więcej zachowanych źródeł, a więc możliwość pełniejszego przedstawienia bohaterów. Ciekawym zabiegiem były próby zbudowania profilu psychologicznego postaci – dzięki temu czytelnik może nie tylko zobaczyć człowieka we władcy, ale także pełniej zrozumieć konsekwencje jego życiowych wyborów dla dziejów Polski.

Najciekawszym rozdziałem książki o królewskich małżeństwach paradoksalnie wydała mi się cześć opowiadająca o bezżennym Stanisławie Auguście Poniatowskim. Sporo dowiedziałam się także o mało przeze mnie znanej epoce rządów Wettinów i Stanisława Leszczyńskiego.

Książka niewątpliwie warta przeczytania, ale proponuję jej lekturę rozłożyć sobie na części. Inaczej trudno zachować w pamięci tyle istotnych szczegółów.

Trzecia, najobszerniejsza część zbioru esejów dotyczących małżeństw królów polskich opowiada o życiu władców elekcyjnych. Lekturę tej książki określałbym jako interesującą, ale nużącą. Ogromna ilość faktów, bardzo szeroko zarysowane tło historyczne sprawiały, że niekiedy ginęłam w powodzi dat, osób i wydarzeń, a sam temat gdzieś się rozmywał.

Czym bliżej współczesności,...