Przeczytałam w dwa wieczory. Książka fajna, ale bardzo subtelna.
Chyba oczekiwałam czegoś więcej, co nie znaczy że mi się nie podobało.
Jest to kawał dobrej, wciągającej, klasycznej literatury.
Szkoda tylko, że stawia więcej pytań niż odpowiedzi.
Aż żal, że nigdy nie poznamy motywów i tego co kierowało samą Carmillą, ponieważ całość napisana jest z perspektywy Laury.
Dodatkowo muszę pochwalić prześliczne ilustracje. Wspaniałe wydanie.

Przeczytałam w dwa wieczory. Książka fajna, ale bardzo subtelna.
Chyba oczekiwałam czegoś więcej, co nie znaczy że mi się nie podobało.
Jest to kawał dobrej, wciągającej, klasycznej literatury.
Szkoda tylko, że stawia więcej pytań niż odpowiedzi.
Aż żal, że nigdy nie poznamy motywów i tego co kierowało samą Carmillą, ponieważ całość napisana jest z perspektywy...

Świetna książka, polecam każdemu fanowi i fance, i fanom subtelnej namiętności opisu i fabuły.

Świetna książka, polecam każdemu fanowi i fance, i fanom subtelnej namiętności opisu i fabuły.

"Carmilla" to gotycka powieść spod pióra irlandzkiego pisarza, która została wydana po raz pierwszy w 1872 roku. Na zdjęciu widzimy przepiękne wznowienie od wydawnictwa Uroboros, króre posiada nie tylko wspaniałą okładkę, ale również klimatyczne i współgrające z treścią ilustracje autorstwa Aleksandry Czudżak. Co ciekawe to właśnie "Carmilla" była inspiracją dla Brama Stokera do stworzenia "Drakulii".
Książka opowiada historię młodej Laury, zamieszkującej w zamku w Styrii, która w skutek niespodziewanych wydarzeń poznaje piękną Carmillę. Dziewczyny stają się sobie bardzo bliskie, jednak niedługo po pojawieniu się osobliwej gościni zaczynają mieć miejsce dziwne i przerażające wydarzenia. Książka nie należy do najdłuższych i można ją przeczytać "na raz", jednak nie zmienia to faktu, że fabuła jest niesamowicie angażująca. "Carmilla" to powieść pełna nie tylko gotyckiego klimatu, tajemnic i ludowych przesądów, ale również kobiecości, która odgrywa znaczącą rolę w całej historii. Całość została napisana poetyckim, rozbudowanym i po prostu pięknym językiem, który pozwala jeszcze bardziej wczuć się klimat powieści. Podczas czytania zostałam oczarowana urokliwą aurą, wyjątkowymi bohaterami oraz mrocznymi wydarzeniami, więc nie pozostaje mi nic innego jak tylko polecić "Carmillę".

"Carmilla" to gotycka powieść spod pióra irlandzkiego pisarza, która została wydana po raz pierwszy w 1872 roku. Na zdjęciu widzimy przepiękne wznowienie od wydawnictwa Uroboros, króre posiada nie tylko wspaniałą okładkę, ale również klimatyczne i współgrające z treścią ilustracje autorstwa Aleksandry Czudżak. Co ciekawe to właśnie "Carmilla" była inspiracją dla Brama...

Laura jest młodą kobietą mieszkającą z ojcem w odległym zamku w Styrii. Jej życie wydaje się dość monotonne, na końcu świata nie ma ani zbyt wielu rozrywek, ani urozmaiconego towarzystwa. Wszystko zmienia się jednak, gdy w zamku pojawia się niespodziewanie piękna, ale równocześnie tajemnicza Carmilla, a między kobietami rodzi się dziwna fascynacja.

Oto przed Wami mroczna, gotycka opowieść, w której główne skrzypce odgrywa nie pierwszy lepszy wampir, a… wampirzyca, która swoim wdziękiem i powabem kusi młode kobiety.

Gdyby ktoś powiedział mi, że taka historia została napisana przez mężczyznę w XIX wieku, a w dodatku stała się inspiracją dla Brama Stokera podczas tworzenia Drakuli, pewnie bym mu nie uwierzyła.

A jednak!

Opowiadanie Josepha Sheridana Le Fanu pierwszy raz zostało opublikowane w 1872 roku, a w tym roku doczekało się pięknie ilustrowanego polskiego wydania, które aż krzyczy, żeby je czytać i podziwiać.

Oprócz iście gotyckiego klimatu, na który składają się mroczne tajemnice, oniryczne wizje i przerażające ludowe historie, otrzymujemy tu też postać bardzo wyjątkową jak na swoje czasy - silną bohaterkę, której kreacja aż ocieka zmysłowością i erotyzmem.

Kobieca seksualność jest w tej historii jak najbardziej demonizowana, ale, o dziwo!, jej ofiarą nie padają Bogu ducha winni mężczyźni, jak można by się spodziewać, tylko młode panny. Dzięki temu w powieści możemy obserwować wątek wyjątkowej relacji, jaka wytworzyła się między dwiema kobietami i jakiej zupełnie nie spodziewałabym się po XIX-wiecznej literaturze. Autor zdecydowanie przekraczał granice i nie bał się szokować tematami, które w jego czasach były uznawane za tabu.

I choć dzisiaj "Carmilla" nie robi już prawdopodobnie podobnego wrażenia swoją tematyką, wciąż pozostaje niesamowitą gratką i ciekawostką dla czytelników, gotycką perełką, bez której obraz wampira, takiego, jakim go znamy, mógłby nie powstać.

Laura jest młodą kobietą mieszkającą z ojcem w odległym zamku w Styrii. Jej życie wydaje się dość monotonne, na końcu świata nie ma ani zbyt wielu rozrywek, ani urozmaiconego towarzystwa. Wszystko zmienia się jednak, gdy w zamku pojawia się niespodziewanie piękna, ale równocześnie tajemnicza Carmilla, a między kobietami rodzi się dziwna fascynacja.

Oto przed Wami mroczna,...

🌹🍷Powieść gotycka to magnes na głodnych niesamowitych przygód czytelników. To w nich przecież często spotykamy nieco mroczną narrację, nawiedzone najróżniejsze budowle. Bohaterowie tych powieści często walczą z różnymi przeciwnościami losu często takimi jak śmierć, choroba, obłęd lub mroczne klątwy. Wszystko to sprawia, że takie historie są niesamowicie wciągające - śledzimy je z zapartym tchem nie potrafiąc przewidzieć co spotka bohaterów w następnym rozdziale. Taka jest też perełka, o której porozmawiamy w tym poście. Carmilla to już klasyk w tym gatunku. Po raz pierwszy wydana w 1872 roku obecnie obchodzi pięćdziesiątą rocznicę polskiego wydania. - o czym jest więc ta historia? Czy wiedzieliście, że to nią inspirował się Stoker naście lat później pisząc swojego Drakulę?

🌹🍷W najprostszym rozumieniu tego słowa Carmilla to opowieść o miłości. Miłości pomiędzy przegniłą duszą schowaną w pięknym ciele a młodziutką dziewczyną. Uczucie, które wedle konwenansów tamtych czasów nie miało prawa się wydarzyć.. a jednak się pojawiło. Całą historię poznajemy z perspektywy Laury. Mlodziudkiej kobiety mieszkającej ze swoim ojcem w zamku w Styrii. Świat dziewczyny nie jest zbyt rozległy. Dzień za dniem spędza w zamku razem ze swoim ojcem, guwernantką oraz resztą służby aż pewnego zmierzchu, kiedy wraca ze swoim ojcem ze spaceru Laura jest świadkiem wypadku przejeżdżającego powodu. Z wypadku ratują się dwie nieznajome naszej dwójce damy. Matka i córka — starsza z kobiet we wskutek pewnych okoliczności decyduję się zostawić pod opieką Ojca Laury swoją córkę na okres trzech miesięcy. W ten oto sposób w życiu dziewczyny pojawia się piękna Carmilla — dziewczyna z którą łączy ja więcej niż kiedykolwiek podejrzewała. A wszystko zaczęło się lata temu od bardzo niecodziennego snu..

Tak rozpoczyna się historia, którego zakończenia nie sposób się spodziewać. Pomiędzy kobietami rodzi się fascynacja której nie sposób jest ignorować.. A jakie będą skutki tego wszystkiego? Tego już musicie dowiedzieć się sami — gdyż zwyczajnie zdradzanie więcej byłoby nietaktem. 🍷

🌹🍷 Absolutnie rozumiem fakt, dlaczego Le Fanu nazywany jest ojcem literatury gotyckiej. Wszak to on po raz pierwszy w literaturze nakreślił kompletnie inny obraz kobiety i kobiecości samej w sobie. Kobiecość według Le Fanu to mrok, siła i seksualność. To dlatego ta książka, kiedy już ją zaczniecie jest zwyczajnie nieodkładalna. Piękna miejscami kwiecista narracja, gęsty mroczny klimat i bohaterowie warci waszego czasu i uwagi. Autor zbudował niesamowite podwaliny dla nowego odbioru sylwetki wampira w literaturze. To dlatego kilka lat później dostaliśmy Drakulę, to dlatego wielu pisarzy naszego pokolenia wciąż czepie z powieści gotyckiej całymi garściami — tworząc swoje własne odświeżone wersje historii wampirycznych. Zwyczajnie podstawa jest tak dobra, że grzechem jest niekorzystanie z niej.

🌹🍷 Ogromne oklaski należą się też samemu wydawcy. To, co Uroboros zrobił z tą książką jest majstersztykiem. Książka jest nieco mniejsza niż zazwyczaj, przez co bardzo łatwo zabrać ją ze sobą w wir naszych codziennych obowiązków. Do tego jest przepięknie zilustrowana — a perełka w koronie, czyli nowy przekład nadają tekstu świeżego sznytu. Jeżeli więc zwyczajnie kochacie wampiry, albo szukacie nietuzinkowej książki na prezent dla kogoś wam bliskiego — w ciemno stawiajcie na Carmillę. Bo zwyczajnie warto.

🌹🍷Powieść gotycka to magnes na głodnych niesamowitych przygód czytelników. To w nich przecież często spotykamy nieco mroczną narrację, nawiedzone najróżniejsze budowle. Bohaterowie tych powieści często walczą z różnymi przeciwnościami losu często takimi jak śmierć, choroba, obłęd lub mroczne klątwy. Wszystko to sprawia, że takie historie są niesamowicie wciągające -...

"Carmilla" uznawana jest za jedno z ważniejszych dzieł literatury gotyckiej z motywem wampira. Co ciekawe, Joseph Sheridan Le Fanu na swój sposób ożywił ten motyw, dając nam nowy rodzaj wampira: pełnej erotyzmu kobiety-wampira, przekraczającej nie tylko granice życia i śmierci, ale także społecznych norm za sprawą homoseksualizmu. Obie te kwestie - nieskrępowana erotyka i pożądanie jednej kobiety przez drugą były tematem tabu, granicą którą tak umiejętnie autor wraz z "Carmillą" przekroczył. Choć od pierwszej publikacji tej powieści minęło ponad 150 lat to nadal potrafi rozpalić zmysły - i ciągle zdaje się przekraczać granice norm społecznych, gdyż nadal miłość kobieca potrafi budzić oburzenie. To klasyk literatury gotyckiej, który każdy miłośnik motywów wampirycznych powinien znać - inspiracje Carmillą można dostrzec w najsłynniejszej wampirycznej powieści, czyli "Draculi" (chociażby sposób unicestwienia wampira). To pełna niedomówień, oniryzmu i aury tajemniczości powieść, w której nie znajdziemy typowej grozy, za to dużą dawkę fascynacji inną osobą.

Czym są wampiry w kulturze? Istotami przekraczającymi dwie opozycyjne kategorie: martwi, ale żywi; wzbudzający odrazę, a zarazem pociąg; nieśmiertelni, a jednocześnie zależni od czyjeś krwi. Nic dziwnego, że Joseph Sheridan Le Fanu w latach 1871-1872 , czasach wiktoriańskiej obsesji czystości pisząc o pożądaniu jednej kobiety przez drugą uczynił swoją bohaterkę wampirzycą. Carmilla przekracza normy społeczne dotyczące kobiet, musi więc być istotą nadnaturalną. Mężczyźni zaś, reprezentujący logikę i straż nad kobiecą cnotą, muszą wbić jej kołek w serce i uciąć głowę: pozbyć się monstrum, nim zainfekuje kolejne kobiety swą śmiertelną miłością. Jak zauważa Maria Janion w "Wampirze. Biografii symbolicznej" Le Faun "mistrzowsko oddaje nastrój ambiwalencji miłości", z czym jak najbardziej się zgadzam. Zresztą ta ambiwalencja nie dotyczy jedynie opisywanej miłości, która budzi u Laury zarówno pociąg, jak i przerażenie, ale i samej Carmilli, która od pierwszych stron powieści fascynuje i budzi grozę. Powieść idealnie oddaje także inny motywy związane z wampiryzmem - skojarzenie z chorobą, a z drugiej strony z seksualnością: spotkanie z Carmillą można traktować jako seksualne przebudzeniem Laury, a jednocześnie przekroczeniem normy heteroseksualnej, co w owych czasach można było uznać za objaw choroby psychicznej. Powieść nie potępia jednak Carmilii, a za sprawą narratorki przedstawia fascynację młodej kobiety tajemniczą przyjaciółką. Warto zwrócić uwagę także na ostatnie zdania dotyczące dwoistości - Laura opowiadając z perspektywy czasu historie poznania Carmilli czuje podskórnie, że się zmieniła, że ta relacja coś w niej obudziła - coś, co jednak musi być skrywane przed światem, w którym nie ma miejsca na kobiece wyzwolenie erotyczne.

"Carmilla" to prosta historia, a z dzisiejszej perspektywy całkowicie przewidywalna - co może odbierać jej urok nowatorstwa. Jeśli jednak będziemy ją czytać mając świadomość pewnych ograniczeń czasów, w których została napisana w pełni dostrzeżemy jej obrazoburczy charakter. Mnie osobiście bardzo spodobał się subtelny sposób opisywania napięcia erotycznego - w dzisiejszych czasach dotykanie czyjegoś policzka czy "pieszczenie" włosów wydaje się niewinną igraszką. Mimo to czuć napięcie w relacji między bohaterkami, wyrażane w dialogach przez Carmillę: jej deklaracje o miłości, która prowadzi do śmierci - co oczywiście może być metaforą uniesienia erotycznego, "małej śmierci". W powieści tej nie fabuła ma znaczenie, ale właśnie ta atmosfera i napięcie między bohaterkami.

Groza w "Carmilli" to strach przed kobiecą seksualnością, odmalowywaną jako coś tajemniczego i monstrualnego. Coś co "grzeczną" Laurę przeraża, a jednocześnie ogromnie fascynuje. Świetnie oddają to klimatyczne ilustracje, pełne niepokoju i erotyki. Strona wizualna nowego wydania naprawdę zachwyca i dodaje klimatu całości: dzięki czemu obcowanie z "Carmillą" jest pełnym doświadczeniem. To powieść warta uwagi, ciągle potrafiąca wywołać emocje: pierwszoosobowa opowieść Laury wciąga od pierwszych stron, ukazując jak w sielankowe życie dobrej panny wkrada się zamęt wraz z odwiedzinami tajemniczej kobiety.

"Carmilla" uznawana jest za jedno z ważniejszych dzieł literatury gotyckiej z motywem wampira. Co ciekawe, Joseph Sheridan Le Fanu na swój sposób ożywił ten motyw, dając nam nowy rodzaj wampira: pełnej erotyzmu kobiety-wampira, przekraczającej nie tylko granice życia i śmierci, ale także społecznych norm za sprawą homoseksualizmu. Obie te kwestie - nieskrępowana erotyka i...

♦ Niewiarygodne się wydaje to, że „Carmilla” liczy sobie już 150 lat. Jednakże cieszę się z możliwości jej poznania. Wielu pewnie uzna ją za gotycką perełkę wśród literatury i pewnie się z wami zgodzę. „Carmilla” to odkrycie, które pokochałam mimo tak starej pozycji jaką właśnie jest.

♦ Od „Carmilli” tyle się zaczęło. Był to początek nowego obrazu kobiet i kobiecości. Pierwszy raz jak się nie mylę została kobieta przedstawiona jako wampirzyca i jak na tamte czas to jestem zaskoczona, że ludzie nie wpadli w szał zważając na ich pruderyjne czasy.
Był to również początek nowej ery w literaturze. Na wyższe szczeble wyszła literatura gotycka i nowe, świeże obrazy kobiet, ale również przedstawienie wierzeń ludowych otaczających wielu ludzi, którzy mocno wierzyli w bajki przekazywane z ust do ust, ale nie tylko bajki! zabobony też miały w tym swój udział.
„Carmilla” już na zawsze zostanie lekturą, która wszystko zapoczątkowała i dała nowe światło na literaturę.

♦ Niewiarygodne się wydaje to, że „Carmilla” liczy sobie już 150 lat. Jednakże cieszę się z możliwości jej poznania. Wielu pewnie uzna ją za gotycką perełkę wśród literatury i pewnie się z wami zgodzę. „Carmilla” to odkrycie, które pokochałam mimo tak starej pozycji jaką właśnie jest.

♦ Od „Carmilli” tyle się zaczęło. Był to początek nowego obrazu kobiet i kobiecości....

Historia o toksycznym uczuciu niestabilnej jednostki, które niesie ze sobą jedynie krzywdę. Brzydkiej duszy zamkniętej w pięknym ciele. Wykorzystanej dobroci serca. Relacji dwóch kobiet, które balansują na granicy miłości a strachu.

Gotycka opowieść, o wampirach, które dopiero miały stać się obiektem lęku oraz pożądania ludzi spoza wschodniej Europy. Ubrana w zgrabną formę oraz gęsty klimat, z jakiego dzieła Le Fanu słyną. Przyozdobiona próbą wniknięcia w umysły bohaterów oraz relacje, jakie dzielą.

Całość zaczyna się niewinnie, od dziecięcego wspomnienia, które początkowo wiąże się z przyjemnością, a następnie przemienia w źródło wieloletniego strachu. Wszystko za sprawą nocnej mary, która nawiedziła pokój dziewczynki, by po wielu latach ponownie wejść w progi zamku. Tym razem jako piękny gość, który ma zostać wspaniałą towarzyszą, nie źródłem zagrożenia. A jednak. Carmilla, której wygląd nęci, a słowa czarują, co jakiś czas ukazuje swoją drugą stronę. Bywa emocjonalnie niestabilna i przesadnie zaborcza, ma tendencję do wpadna w melancholię, a najgorsze jest to, że nawiedza Laurę w koszmarach. Wysysa z niej życie, uzależnia do siebie.

Mówienie, że tekst Le Fanu to „perełka literatury gotyckiej“ nie jest przesadą. Nie jest nią również podkreślanie, że autor w nietypowy dla swoich czasów sposób spojrzał na kobietę oraz kobiecość jako taką. W końcu to „Carmilla“ stała się jedną z inspiracji Brama Strokera, a Josepha Sheridan Le Fanu uważa się za jednego z ojców literatury gotyckie oraz powieści wampirycznej. Opowiadanie to jest szczególne w jego dorobku, choć spośród przeczytanych przeze mnie tekstów (zbiór „W ciemnym zwierciadle“) wypada najsłabiej. Ale. W tym wypadku „najsłabiej“ to wciąż bardzo dobry poziom kreacji świata, piękna narracja, gęsty klimat, ciekawy pomysł i warci uwagi bohaterowie. Le Fanu bowiem jest niesamowitym pisarzem.

Miałam wiele wątpliwości, gdy usłyszałam, że za wznowienie „Carmilli“ zabiera się wydawnictwo, które na co dzień zajmuje się młodzieżówkami, ale Uroboros udźwignęło zadanie. Postawiło na nowy przekład oraz estetyczny wygląd, czyli coś, na co Le Fanu zasługuje. Zabrakło mi w tym jedynie posłowia, gdzie zostałby nakreślony pełen kontekst kulturowy, ale brak ten nie jest dotkliwy. Żyję nadzieją, że owo wznowienie zmotywuje inne wydawnictwa do działania i autor nareszcie zyska więcej uwagi oraz że wydawnictwo Uroboros niejeden raz jeszcze tak miło nas zaskoczy.


przekł. Paulina Braiter
(Z ciekawości porównałam przekład z tym Miry Czarneckiej, a pracę obu tłumaczek oceniłam względem fragmentów oryginału i z ulgą doszłam do wniosku, że nie ma tu lepszego oraz gorszego tłumaczenia. Osobiście wolę to starsze, Miry, ale to tylko indywidualne preferencje, jako że Le Fanu w jej wykonaniu staje się dla mnie bardziej klimatyczny, a przez narracje przyjemniej mi się płynie.)



Psst, oryginalnie „Carmilla“ jest opowiadaniem wchodzącym w skład zbioru „W ciemnym zwierciadle“, gdzie nigdy mi nie pasowało. Mało tego — wypadało blado w porównaniu do reszty tekstów. Osobne wydanie natomiast pozwala w pełni skupić się na tym ważnym dziele, co działa na jego plus.

Pssst, „W ciemnym zwierciadle“ to pierwszy tytuł, o którym na tym profilu pisałam. A Le Fanu to jeden z najważniejszych dla mojego serca autorów.

Historia o toksycznym uczuciu niestabilnej jednostki, które niesie ze sobą jedynie krzywdę. Brzydkiej duszy zamkniętej w pięknym ciele. Wykorzystanej dobroci serca. Relacji dwóch kobiet, które balansują na granicy miłości a strachu.

Gotycka opowieść, o wampirach, które dopiero miały stać się obiektem lęku oraz pożądania ludzi spoza wschodniej Europy. Ubrana w zgrabną...

Po 50 latach Carmilla ponownie wznowiona w Polsce, powieść gotyxka liczy sobie 150 lat, jest dość kontrowersyjna na tamte czasy romans W/W , przekład jest dobry czyta się ją dosc zrozumiałe beż żadnego problemu co jest atutem bo mam problem ze stylem klasyków. Do tego przepiękne ilustracje i wydanie podwyższające ocenę.
Opowiadając krótko o historii do nastoletniej samotnej Laury pod opiekę w tajemniczy sposób trafia Carmilla między bohaterkami iskrzy, czuć przyciąganie, wzajemna fascynację, ale również pojawiają się momenty grozy, tajemnicy, mroku , gdzie ospała, piękna, i miła Carmila zmienia się w kogoś..innego :) polecam gorąco!

Po 50 latach Carmilla ponownie wznowiona w Polsce, powieść gotyxka liczy sobie 150 lat, jest dość kontrowersyjna na tamte czasy romans W/W , przekład jest dobry czyta się ją dosc zrozumiałe beż żadnego problemu co jest atutem bo mam problem ze stylem klasyków. Do tego przepiękne ilustracje i wydanie podwyższające ocenę.
Opowiadając krótko o historii do nastoletniej samotnej...

Uwielbiam klasyki, choć rzadko je czytam. Kiedy już po nie sięgam zawsze mam ogromne oczekiwania. Tak też było w przypadku „Carmilli”, tym bardziej, że sama historia obiecywała mi relację wlw z wampirami.

Uwielbiam gotycki klimat tej książki. Mroczny zamek, dziwne, niewyjaśnione sytuacje, ale przy tym zupełnie nowe (jak na tamte czasy) spojrzenie na kobiety, bo te tutaj są bohaterkami silnymi czasem aroganckimi i ciekawskimi.

Mimo, że fabuła jest raczej przewidywalna to nadal wciąga Was już od pierwszych stron. To książka na jeden wieczór, niecałe 200 stron do pochłonięcia na raz.

Muszę też zwrócić uwagę na to przepiękne wydanie. Ilustrowane, w twartej okładce. Coś pięknego. Czytanie takiej książki to sama przyjemność.

Jeśli chodzi o relację wlw to, jak na książkę wydaną po raz pierwszy w 1872 roku, jest naprawdę dosadna. Carmilla przyciąga do siebie wszystkich, ale sama też popada w obsesje na puncie drugiej głównej bohaterki.

Sama postać Carmilli też jest niezwykle ciekawa. Tajemnicza kobieta, niezwykle piękna… tylko, że pod jej pięknem kryje się istota niebezpieczna i zabójcza.

Lubicie gotyk, wampiry i dwie zakochujące się w sobie kobiety, a nie znacie jeszcze „Carmilli” - czytajcie, najwyższa pora!

Uwielbiam klasyki, choć rzadko je czytam. Kiedy już po nie sięgam zawsze mam ogromne oczekiwania. Tak też było w przypadku „Carmilli”, tym bardziej, że sama historia obiecywała mi relację wlw z wampirami.

Uwielbiam gotycki klimat tej książki. Mroczny zamek, dziwne, niewyjaśnione sytuacje, ale przy tym zupełnie nowe (jak na tamte czasy) spojrzenie na kobiety, bo te tutaj...