Wspaniała książka, wspaniały film.
Gdy zobaczyłam film "Noce i dnie" byłam już pewna, że muszę przeczytać wszystkie tomy Dąbrowskiej.
Film był rewelacyjny, ale zostawił we mnie pewien niedosyt. Chciałam się więcej dowiedzieć o Barbarze i Bogumile, o Tolibowskim, Agnieszce i innych bohaterach. Dlatego sięgnęłam po książkę. Tak właśnie działają na człowieka dobre filmy!
Lektura wszystkich tomów Dąbrowskiej była dla mnie piękną przygodą, choć trochę trwało to czytanie! Niekiedy, akcja mi się dłużyła (np. wszelkie rozmowy o polityce Agnieszki i jej narzeczonego).
Osią powieści jest oczywiście Barbara. Barbara, która niekiedy czytelnika denerwuje, drażni, budzi współczucie, niezrozumienie - ale w tej Barbarze można dostrzec samą siebie. Myślę, że trochę zdemonizowano Barbarę. Owszem, pani Niechcić miała wiele wad - ale była też opiekuńcza (czasami - nadopiekuńcza), lojalna, trwająca przy mężu w trudnych chwilach.
Z kolei Bogumił mnie rozczarował. Oczywiście, był człowiekiem sympatycznym, pracowitym, kochającym żonę i dzieci. Ale kartkując strony nabierałam pewności, że mimo wszystko bym takiego mężczyzny nie chciała. Ulegającego żonie, zdominowanego przez żonę, czasami odsuwającego problemy, spolegliwego. Sympatycznego, ale... nudnego. Poza tym, zdrada Bogumiła jest często bagatelizowana.
To co mi się podobało w powieści Dąbrowskiej, to ponadczasowość jej dzieła. Zmieniły się czasy, ale przedstawienie przez nią związku tych ludzi jest ponad czasowe. czasy się zmieniły, technologia poszła na przód - ale ludzkie uczucia, postawy się nie zmieniają.

Wspaniała książka, wspaniały film.
Gdy zobaczyłam film "Noce i dnie" byłam już pewna, że muszę przeczytać wszystkie tomy Dąbrowskiej.
Film był rewelacyjny, ale zostawił we mnie pewien niedosyt. Chciałam się więcej dowiedzieć o Barbarze i Bogumile, o Tolibowskim, Agnieszce i innych bohaterach. Dlatego sięgnęłam po książkę. Tak właśnie działają na człowieka dobre...