W sumie dobrze się czyta, ale...... Szkoda tylko że zdjęcia i ilustracje z reguły nie pokrywają się z tekstem. Jest to uważam duży minus. Jest trochę błędów. Dla wielu ta książka może być rozczarowująca. Dla innych dobra. Ja jestem tak po środku.

W sumie dobrze się czyta, ale...... Szkoda tylko że zdjęcia i ilustracje z reguły nie pokrywają się z tekstem. Jest to uważam duży minus. Jest trochę błędów. Dla wielu ta książka może być rozczarowująca. Dla innych dobra. Ja jestem tak po środku.

Najważniejszym komponentem niemieckiego Wehrmachtu podczas II wojny światowej były wojska lądowe (Heer) z Oberkommando des Heeres (OKH),czyli dowództwem naczelnym. Liczebność żołnierzy tych jednostek stanowiła od ok. 67% do 82% liczebności całego Wehrmachtu, a w szczytowym okresie tj. w 1943 roku ? ponad 6,5 miliona ludzi pod bronią. Książka Chrisa McNaba przybliża historię powstania, wyposażenie i działania zbrojne tej formacji na wszystkich frontach II wojny światowej.

Pełna recenzja tutaj: http://www.nowastrategia.org.pl/chris-mcnab-armia-hitlera-machina-wojenna-trzeciej-rzeszy-recenzja/

Najważniejszym komponentem niemieckiego Wehrmachtu podczas II wojny światowej były wojska lądowe (Heer) z Oberkommando des Heeres (OKH),czyli dowództwem naczelnym. Liczebność żołnierzy tych jednostek stanowiła od ok. 67% do 82% liczebności całego Wehrmachtu, a w szczytowym okresie tj. w 1943 roku ? ponad 6,5 miliona ludzi pod bronią. Książka Chrisa McNaba przybliża...

Dzięki uprzejmości wydawnictwa „RM” miałem okazję przeczytać pracę Chrisa McNaba „Armia Hitlera. Machina wojenna Trzeciej Rzeszy”. Książka brytyjskiego historyka jest całościowym ujęciem niemieckich wojsk lądowych oraz organizacji pomocniczych, które je wspomagały w latach 1935-1945. Autor skupił się na trzech głównych kwestiach, które warto w tym miejscu przedstawić. Po pierwsze praca zawiera bardzo szczegółowy opis organizacji oraz struktury niemieckich sił zbrojnych w latach 1935-1945. Zostaje szczegółowo opisana organizacja poszczególnych rodzajów sił zbrojnych, ze szczególnym zaakcentowaniem formacji piechoty oraz wojsk pancernych. Choć książka dotyczy wojsk lądowych Wehrmachtu, nie brakuje również szczegółowych opisów dotyczących Waffen SS, Organizacji Todta czy Vollksturmu. Dostajemy tym samym szeroki obraz machiny wojennej Trzeciej Rzeszy, przedstawiony w różnych perspektywach. Drugą kwestią poruszaną przez autora jest przedstawienie najważniejszych operacji wojskowych, będących udziałem niemieckich sił zbrojnych. Warto jednak zauważyć, że opis najważniejszych bitew oraz przebiegu działań na poszczególnych frontach mają w tej publikacji znaczenie drugorzędne. Zostaje przedstawiony ogólny zarys sytuacji, bez wchodzenia w detale. Bardziej szczegółowy opis bitew, pojawia się jedyne wtedy, gdy stanowią przykład zastosowanej określonej taktyki przez niemieckich dowódców. Przykładem może być obrona, przez Niemców plaży „Omaha” w Normandii w 1944 r. Prezentacja zmieniającej się w czasie wojny taktyki wojsk niemieckich w starciu z nieprzyjacielem, stanowią tym samym trzecią część pracy Chisa McNaba. Ogromnym plusem książki jest przebogaty materiał ilustracyjny. Na ponad 250 rycinach i archiwalnych zdjęciach zostało zaprezentowane wyposażenie i uzbrojenie żołnierzy piechoty oraz wojsk pancernych w różnym okresie czasowym. Publikację wzbogacają przejrzyste mapy obrazujące przebieg działań wojennych na poszczególnych frontach. Na kartach książki, pojawiają się również fragmenty wspomnień niemieckich żołnierzy oraz dosyć obszerne cytaty z niektórych dokumentów wojskowych. W moim odczuciu, praca brytyjskiego historyka to pewnego rodzaju podręcznik/przewodnik po jednym z rodzajów sił zbrojnych niemieckiego Wehrmachtu. Ciekawie prowadzona narracja, pozwala w przystępny sposób poznać „od środka” wojska lądowe nazistowskiego reżimu z szerokiej perspektywy badawczej. Pozycja szczególnie godna polecenia dla osób dopiero „raczkujących” w tej ciekawej tematyce.

Dzięki uprzejmości wydawnictwa „RM” miałem okazję przeczytać pracę Chrisa McNaba „Armia Hitlera. Machina wojenna Trzeciej Rzeszy”. Książka brytyjskiego historyka jest całościowym ujęciem niemieckich wojsk lądowych oraz organizacji pomocniczych, które je wspomagały w latach 1935-1945. Autor skupił się na trzech głównych kwestiach, które warto w tym miejscu przedstawić. Po...

Mocno przeciętne to znaczy dla osób początkujących w tej tematyce pewnie nawet całkiem fajne - nie ma tu za dużo mitów i bzdur (choć są jak i drobne błędy w datach) ale i za wielu informacji nie ma - z konieczności bo książka jakoś specjalnie długa nie jest (400 stron) a pełna obrazków i zdjęć. Kolorowe plansze zresztą bardzo fajnie urozmaicają całość i są jedną z mocniejszych stron publikacji. Całość to opis historii, zmian organizacyjnych etc piechoty i trochę tego samego w odniesieniu do wojsk pancernych. Jest parę zdań o szkoleniu, parę o saperach, dwa czy trzy o umocnieniach polowych ale nic wielkiego ani nowego.
Jest kilka śmiesznych elementów takich jak AK-47 jest kopią StG44 (nie jest zresztą by wyłączyć z użycia StG44 wystarczy uszkodzić kolbę bo to w niej porusza się sprężyna mechanizmu powrotnego, brak kolby nawet nie wzruszy AK) ale G43 albo Kar43 to już tylko ekwiwalent sowieckich tokariewów (w rzeczywistości prosta kopia rozwiązania sowieckiego jedynie wykonana nieco lepiej). Lekkie moździerze niemieckie są bronią bardzo dobrą (w rzeczywistości ciężką i trudną w obsłudze, zwłaszcza na początku dzięki skomplikowanego mechanizmowi poziomującemu nawet Francuzi mieli o niebo lepsze lekkie moździerze) etc. Mitologizuje się tu też niemieckie szkolenie oto i nie ma sławnego, ba przysłowiowego, pruskiego drylu i bezsensownych kar. Nawet o porządek na salach się dba ale nie przesadnie, nie ma bezsensownych kar etc a nawet jak są to tylko takie które czegoś uczą jak np czołganie się czy biegi z obciążeniem bo to wyrabia kondycje. Po czym autor cytuje wspomnienia pewnego Niemca którego w ten sposób nauczono, ze dobry żołnierz nie chodzi z rękami w kieszeni po placu apelowym. Co zabawne ten sam człek w swoich wspomnieniach, dosłownie 2-3 strony dalej opisuje jak jego sierżant na sprawdzenie czystości pokoi żołnierskich przychodził w białych rękawiczkach i kazał sobie ustawiać piramidę z taboretów by móc dosięgnąć do najbardziej oddalonych i absurdalnych zakamarków sufitu albo jak całą noc czyścił za karę schody. Bezsensowne zajęcia i kary w wojsku były, są i będą i Wehrmacht nie jest tu wyjątkiem, bo kary takie służą wyrabianiu odruchu bezwzględnego posłuszeństwa rozkazowi - befehl ist befehl.
Całość tylko dla początkujących.

Mocno przeciętne to znaczy dla osób początkujących w tej tematyce pewnie nawet całkiem fajne - nie ma tu za dużo mitów i bzdur (choć są jak i drobne błędy w datach) ale i za wielu informacji nie ma - z konieczności bo książka jakoś specjalnie długa nie jest (400 stron) a pełna obrazków i zdjęć. Kolorowe plansze zresztą bardzo fajnie urozmaicają całość i są jedną z...