Za dużo złych emocji jak na jeden tom.

Za dużo złych emocji jak na jeden tom.

Nie jest to bardzo zła manga, ale nie jest też rewelacyjna.
Mamy do czynienia z klubem złożonym z osób, które nie potrafią znaleźć znajomych. Właściwie jest to tak barwna śmietanka charakterów, że ciężko się z nich nie śmiać.
Trochę okruchy życia, głównie school life i mam wrażenie, że ma zadatki na dziwny harem (ale mogę się mylić, bo czytałam tylko ten tom, jak na razie).

Główny bohater wygląda na zbira i to jego główny problem. Dwie dziewczyny , które są sobą nie przepadają (ich główną interakcją są ciągle przepychanki) są nawet zabawne.

Nie jest to bardzo zła manga, ale nie jest też rewelacyjna.
Mamy do czynienia z klubem złożonym z osób, które nie potrafią znaleźć znajomych. Właściwie jest to tak barwna śmietanka charakterów, że ciężko się z nich nie śmiać.
Trochę okruchy życia, głównie school life i mam wrażenie, że ma zadatki na dziwny harem (ale mogę się mylić, bo czytałam tylko ten tom, jak na...

Ojjojoj

Co ja mam zrobić z tą serią?

Na pewno na razie nie sprzedam, bo mam zbyt mieszane uczucia i poza tym uszkodził mi się 1 tom, więc wolałabym sprzedać w komplecie z większą ilością tomów. Nie oznacza to od razu, że będę zbierać całą serię. Kupię jeszcze z 2-3 tomiki na próbę i zobaczę jak się rozkręci. Na razie ciężko mi stwierdzić. Na plus raczej fabuła, na minus ilość tekstu, więc jestem gdzieś pomiędzy.

Zobaczymy jak ułoży się wszystko dalej.

Ojjojoj

Co ja mam zrobić z tą serią?

Na pewno na razie nie sprzedam, bo mam zbyt mieszane uczucia i poza tym uszkodził mi się 1 tom, więc wolałabym sprzedać w komplecie z większą ilością tomów. Nie oznacza to od razu, że będę zbierać całą serię. Kupię jeszcze z 2-3 tomiki na próbę i zobaczę jak się rozkręci. Na razie ciężko mi stwierdzić. Na plus raczej fabuła, na minus...

Pierwszy tom długiej serii. Wcześniej znałem anime więc do pewnego momentu będę wiedział co się z grubsza wydarzy , ale wiadomo , że manga to manga. Niektóre wątki są inne lub inaczej przedstawione. Na początku mangi zostaję nam ukazany klub sąsiadów i Jego członkowie. Są to: Kodaka , Yozora , Sena , Rika , Yukimura , Kobato (młodsza siostra Kodaki) i Marie. A następnie cofamy się w czasie przed utworzenia klubu i poznajemy Kodakę. Chłopak ma w szkolę opinie bandziora i wszyscy się go boją. I w pewnej chwili chłopak słyszy jak dziewczyna z Jego klasy - Yozora rozmawia z kimś w pustej klasie. Jednak , gdy tam wchodzi okazuję się , że Yozora jest sama. I dziewczyna mówi , że rozmawia z niewidzialną przyjaciółką. I po chwili Kodaka i Yozora zaczynają rozmawiać o przyjaźni i okazuję się , że żaden z nich nie ma przyjaciela. I w pewnej chwili Yozora wpada na pewien pomysł i zaczyna się śmiać , a Kodaka myśli , że dziewczyna jest śliczna jak się uśmiecha. Następnego dnia Yozora i Kodaka zakładają klub sąsiadów , który ma im pomóc zdobyć przyjaciół i Yozora mówi , że załatwiała im opiekuna , a opiekun nazywa się Marie oraz chcę by Kodaka mówił Jej po imieniu czyli Yozora i chłopak się zgadza. I rozwieszają plakaty z zaproszeniem do klubu i następnego dnia do klubu przychodzi Sena. Jednak Yozora Jej nie chcę , bo uważa , że Sena jest zbyt popularna by należeć do ich klubu. Jednak Sena się nie podaję i w końcu wykrzykuję , że też chcę mieć przyjaciół. I ostatecznie zostaję członkiem klubu choć Ona i Yozora się nie dogadują i nie mają zamiaru się zaprzyjaźnić ze sobą co sugerował im Kodaka. Okazuję się również , że Sena jest córką dyrektora i Kodaka dostał się do tej szkoły , bo Jego ojciec i ojciec Seny znają się. I Sena chcę by Kodaka mówił Jej po imieniu tak samo jak mówi po imieniu Yozorze i chłopak się zgadza , a Yozora ich obserwuję z dziwną miną. Potem trójka bohaterów gra w grę , ale zamiast grać jak drużyna Sena i Yozora ciągle się kłócą i walczą ze sobą ,a Yozora nazywa Ją kupą mięsa:D Następnie Sena przynosi inną grę w której poznajesz innych ludzi. Jednak Sena źle gra i przegrywa swoje życie szkolne w grze i jest załamana , ale następnego dnia już uwielbia tą grę i pożycza Ją Kodace , a potem Kodaka mówi dziewczynom , że wyczuwa , że ktoś go obserwuję , a dziewczyny mu nie wierzą , ale Yozora postanawia pomóc mu znaleźć tego prześladowcę i Sena również od razu się zgadza. Podczas przeszukiwania szkoły uczniowie zaczynają plotkować , że Kodaka uwiódł Yozorę i Senę:D A w pewnej chwili Kodaka spotyka swojego prześladowcę - Yukimura , który mówi mu , że chcę by Kodaka uczył go być silnym jak On , bo wszyscy się nad Nim znęcają , a nasza trójka bohaterów sama nie wie czy Yukimura to chłopak czy dziewczyna:D Jednak okazuję się , że te znęcanie to nie znęcanie tylko po prostu Yukimura nie ma przyjaciół i Yozora mówi , że ma dołączyć do ich klubu dzięki temu będzie obserwować Kodakę i Yukimura od razu się zgadza. A następnie mówi mu , że jest Jego pachołkiem i prosi by móc mówić do Niego - Mistrz i Kodaka się zgadza. A na koniec Yukimura przynosi Kodace jedzenie i mangę do poczytania i uśmiecha się od ucha do ucha , bo Kodaka był zadowolony i podziękował , a po odejściu Yukimury pojawia się plotka , że Kodaka zmusza młodszego ucznia by mu usługiwał:D Jak na początek serii jest super. Na plus postacie i relacje , które zaczynają ich łączyć. A wiadomo , że jeszcze kilka postaci się pojawi i będzie jeszcze lepiej. Za to na minus sceny grania w pierwszą grę. Trochę nudziły , ale druga gra już lepsza. Podobało mi się również to , że Kodaka uważany za bandziora z powodu swojego wygląda tak naprawdę jest w porządku i chcę się zaprzyjaźnić ,a także Sena , która niby taka popularna , ale prawdziwych przyjaciół nie ma. I wszyscy bohaterowie są po prostu samotni. Tak samo scena , gdy Sena chcę by Kodaka mówił Jej po imieniu i to spojrzenie Yozory. Widać , że jest zazdrosna , bo na pewno wolałby by Kodaka tylko do Niej mówił po imieniu

Pierwszy tom długiej serii. Wcześniej znałem anime więc do pewnego momentu będę wiedział co się z grubsza wydarzy , ale wiadomo , że manga to manga. Niektóre wątki są inne lub inaczej przedstawione. Na początku mangi zostaję nam ukazany klub sąsiadów i Jego członkowie. Są to: Kodaka , Yozora , Sena , Rika , Yukimura , Kobato (młodsza siostra Kodaki) i Marie. A następnie...

MIEĆ TAKICH PRZYJACIÓŁ…

„Hagani” to nic innego, jak komedia romantyczna z kategorii szklonego życia. Nie ma co oczekiwać od niej skomplikowanych, ważkich treści, jednak jako rozrywkowa opowieść sprawdza się znakomicie. Dużo żartów, plejada ciekawych indywiduów, komiczne sytuacje i porcja emocji łączą się w zgrabną, poprawiającą humor mangę, którą czyta się jednym tchem.

Nie wszyscy mają przyjaciół. Ba, są tacy, którzy nie mają nawet znajomych, ale niektórzy starają sobie radzić z tym na swój własny sposób. Weźmy taką Yozorę Azuki, dziewczynę ładną, ale ponurą i samotną. Nie potrafiąc radzić sobie z ludźmi wymyśliła niewidzialna przyjaciółkę o imieniu Tomoko, a co więcej stworzyła także całe mnóstwo wspomnień o przeżytych wspólnie przygodach. O Tomoko przypadkiem dowiaduje się Kodaka Hasegawa, który słyszy, jak Azuki rozmawia ze swoją „przyjaciółką”. Między obojgiem nawiązuje się jednak nić specyficznego porozumienia, która prowadzi do szalonej sytuacji. Ponieważ Kodaka, jako nowy uczeń, nie potrafi odnaleźć się w szkole świętej Kuroniki i tak samo nie posiada przyjaciół, Azuki wpada na pomysł założenia klubu. Wprawdzie klub dla szukających przyjaciół nie brzmiałby najlepiej, więc dziewczyna zakłada Klub Sąsiadów, a jego opiekunką zostaje podobnie, jak oni wyalienowana siostra Maria. Jakie osoby zasilą ich szeregi i co może z tego wyjść?

O tym przekonacie się czytając „Haganai”. Czy warto? I to bardzo! Może i jest to manga lekka, przyjemna i nieco dziewczyńska, nie mniej jej humor, nuta szaleństwa i rozbrajający bohaterowie sprawiają, że na to wszystko nie zwraca się najmniejszej uwagi. Błędy? Kogo to interesuje, kiedy manga wciąga i śmieszy tak bardzo, że nie ma się ochoty odłożyć jej choćby na chwilę? Właśnie. Szczególnie, że seria ta emanuje naprawdę sporym urokiem, takim samy zresztą, jak Azuki w oczach Kodaki.

Poza tym trudno jest nie zapałać sympatią do nieporadnych, nieprzystosowanych bohaterów, między którymi iskrzy i zgrzyta nieustannie. Może i nie mają wielu przyjaciół, ale mają siebie i swoich czytelników chcących przebywać w ich towarzystwie. Do tego dochodzą absolutnie rozbrajające sceny – urządzenie Yaminabe czy granie w gry randkowe to prawdziwe perełki tego tomiku!

A wszystko to uroczo, lekko i zwiewnie narysowane. Mangowa ekspresja i realizm, przyjemna dla oka kreska oraz kolor (szkoda, że nie wszystkie właściwe plansze wydrukowano w kolorze, kilka więc otrzymujemy sprowadzone do czerni i bieli) składają się na naprawdę znakomitą stronę graficzną. Do tego mamy dobre wydanie i przekład. W skrócie: świetna manga, którą polecam uwadze miłośnikom lekkich komiksów japońskich.

Recenzja opublikowana na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2017/04/12/haganai-nie-mam-wielu-przyjaciol-1-yomi-hirasaka-itachi/

MIEĆ TAKICH PRZYJACIÓŁ…

„Hagani” to nic innego, jak komedia romantyczna z kategorii szklonego życia. Nie ma co oczekiwać od niej skomplikowanych, ważkich treści, jednak jako rozrywkowa opowieść sprawdza się znakomicie. Dużo żartów, plejada ciekawych indywiduów, komiczne sytuacje i porcja emocji łączą się w zgrabną, poprawiającą humor mangę, którą czyta się jednym...

Nierówny poziom poszczególnych chapterów i mocno irytujące poczucie humoru.

Nierówny poziom poszczególnych chapterów i mocno irytujące poczucie humoru.

Średnia kreska, mało zabawne dialogi, plot nieszczególnie interesujący. Nie będę kontynuować, nie warto.

Średnia kreska, mało zabawne dialogi, plot nieszczególnie interesujący. Nie będę kontynuować, nie warto.

Jest ok, ale wybitne dzieło to nie jest.

Jest ok, ale wybitne dzieło to nie jest.

Kilka razy się zaśmiałem, a to już coś. Polecam, jeśli podobały wam się takie tytuły jak Watamote, Haruhi czy Toradora. Zaskakująco dobra komedia szkolna. Pewnie sięgnę po ciąg dalszy.

Więcej o komiksach piszę na fb.com/polishpopkulture

Kilka razy się zaśmiałem, a to już coś. Polecam, jeśli podobały wam się takie tytuły jak Watamote, Haruhi czy Toradora. Zaskakująco dobra komedia szkolna. Pewnie sięgnę po ciąg dalszy.

Więcej o komiksach piszę na fb.com/polishpopkulture

Bardzo dobra szkolna komedia opowiadająca o ludziach, którzy mają dość bycia życiowymi samotnikami i postanawiają znaleźć przyjaciół. Na plus wyraziste postaci Yozory i Seny.

Bardzo dobra szkolna komedia opowiadająca o ludziach, którzy mają dość bycia życiowymi samotnikami i postanawiają znaleźć przyjaciół. Na plus wyraziste postaci Yozory i Seny.