Remarque pisze w taki sposób, że czyta się każde słowo.
W tamtych czasach zwyczajność była nadzwyczajna, była nagrodą, celem ucieczki, schronieniem, azylem spokojem, wartością. Być może dlatego właśnie dawały mi wytchnienie, odpoczynek i nadzieję, że w błogim spokoju i dobrobycie zakończy się historia bohaterów.

Nieprawdopodobne, ile zła jest w stanie wyrządzić człowiek człowiekowi, zwąc mordowanie, znęcanie się, przemoc zabiegiem moralnym oczyszczającym świat z podludzi. Nieprawdopodobne, że tyle świata dało się wciągnąć w anormalne przesłania i zgodnie z nimi anormalnie, nieludzko czynić. Hitler z tym swoim nadczłowieczeństwem stał się żywym bogiem, panem doboru naturalnego, właścicielem miliona żyć, kreatorem podziałów na dobro i zło. Nieprawdopodobne, że tak długo nikt nic z tym nie robił.
Wszyscy bali się o życie, nawet sami Niemcy, którzy podporządkowywali się dwu perspektywom- śmierci na polu walki albo śmierci za niewykonanie obowiązku państwowego. Jakże okrutne musiały być obozy koncentracyjne, że wybory ich padały na front a nie obóz. Wszyscy bali się o życie i ten strach stanowił przyczynę, że każdy zatracił wolę buntu.

Książka ukazuje światy równoległe- uczestniczących bezpośrednio i pośrednio w wojnie.
Bohaterem jest Ernst Graeber, który otrzymuje urlop i w przeciągu kilku tygodni przeżywa to, co w życiu najpiękniejsze- miłość. Miłość utrzymywała ludzi przy życiu, stanowiła sens walki, trzymała przy chęci do życia, bo było do czego wracać.
Śladami bohatera poznaje się różnych ludzi, różne opinie i różne sposoby przetrwania. Próbują oni zatrzymać właśnie tę zwyczajność, mimo spadających bomb, utraty bliskich, spalających się domów. Pomagają sobie nawzajem, stanowiąc o zachowaniu ludzkiej twarzy i społecznych zachowań.

Zakończenie książki jest smutne i niesprawiedliwe, co dodaje temu jeszcze większej goryczy.

Remarque pisze w taki sposób, że czyta się każde słowo.
W tamtych czasach zwyczajność była nadzwyczajna, była nagrodą, celem ucieczki, schronieniem, azylem spokojem, wartością. Być może dlatego właśnie dawały mi wytchnienie, odpoczynek i nadzieję, że w błogim spokoju i dobrobycie zakończy się historia bohaterów.

Nieprawdopodobne, ile zła jest w stanie wyrządzić człowiek...