Książka należy do literatury popularnonaukowej. Tytuł mówi sam za siebie , książka historyczna. Polska przedwojenna i na jej tle blaski i cienie męskiego świata.
II Rzeczypospolita Polska. Zbiór esejów – szkiców literackich. Album wydany na dobrym papierze, w twardej oprawie. Na okładce piękna kolorowa fotografia przedstawiająca scenę z balu sylwestrowego w Warszawie z 1932 roku, w kasynie
I Pułku Szwoleżerów. Po prawej klęczy generał dywizji Wieniawa-Długoszowski.

Czas akcji dwudziestolecie międzywojenne.
Omawiane grupy społeczne to: oficerowie, poeci, aktorzy, artyści kabaretowi, sportowcy, dyplomaci.
Stanowili śmietankę towarzyską, stali się obiektami westchnień i zachwytu pań, rozpalający wyobraźnię.

Oficerowie kawalerzyści - kasta uprzywilejowana, elita z obowiązującym kodeksem honorowym i towarzyskim , kochający konie, kobiety i koniak, dżentelmeni poświęcający czas na godziwe rozrywki, pojedynki, romanse, pijaństwo, hazard, awantury, nałogi. Kierowani ustalonymi specjalnymi zasadami zawierania małżeństw dla oficerów.
Główny bohaterem w książce jest Bolesław Ignacy Florian Wieniawa Długoszowski, bliski współpracownik Józefa Piłsudskiego.

Poeci : bywalcy kawiarni ,,Pod Pikadorem’’ jak Tuwim, Słonimski, Lechoń, Wierzyński, Iwaszkiewicz, Staff i inni.

Gwiazdy filmu, estrady, kabaretu , reklamy – Franciszek Brodniewicz, Aleksander Żabczyński, Adolf Dymsza, Jan Kiepura /międzynarodowa kariera/ , Eugeniusz Bodo. Byli przystojnymi ,męskimi, utalentowanymi amantami.

Sportowcy na topie, to ci co uprawiali tenis, narciarstwo, hippikę, wioślarstwo, lotnictwo – pilotaż samolotów, szybowców i balonów. Działający w aeroklubach, stali bywalcy rajdów samochodowych.

Dżentelmeni- dyplomaci :ambasadorowie, konsule , arystokraci z pochodzenia, wyższego wykształcenia, charakteryzujący się pewnością siebie, odpowiednią wysoką stopą życiową, reprezentacyjnym ubiorem. Byli to przykładowo Eustachy Sapieha, Aleksander Skrzyński, hrabia Edward Raczyński, książę Janusz Radziwiłł, Józef Beck.


Całość publikacji poparta dużą ilością zdjęć czarno – białych i kolorowych, fragmentów wspomnień, artykułów prasowych, wycinków, relacji, okładek czasopism, spisu bibliograficznego.
Dołączone są też fragmenty międzywojennych poradników dla mężczyzn ,gdzie opisano normy towarzyskie, strój modny na każde okazje, urządzenie męskiego gabinetu, przykłady prezentów dla kobiet.

Wskazówki z zakresu savoir-vivre’u są chyba prawdziwą premią i bonusem od autorów. Niektóre teksty bardzo zadziwiające i humorystyczne. Przykładowo chociażby ,że oficerowi nie wypada przy powitaniu na ulicy składać pocałunku, nie wolno w miejscu publicznym na dworze jeść ,czytać, rzucać niedopałków, palić papierosów, wołać na znajomych, szczególnie jak się jest w towarzystwie kobiety. Do sklepu wchodzić wyłącznie z zamiarem kupna , a nie pooglądania towarów. I wiele, wiele innych nakazów, zakazów i przestróg.
A już najlepsze to było to ,że w bufecie każdy sam płaci za siebie. I nie dotyczyło to przypadku obojga mężczyzn.

Ogólnie polecam w ramach ciekawostki. Nie jest to jakieś arcydzieło, poszerzyć wiedzę jednak można.

Książka należy do literatury popularnonaukowej. Tytuł mówi sam za siebie , książka historyczna. Polska przedwojenna i na jej tle blaski i cienie męskiego świata.
II Rzeczypospolita Polska. Zbiór esejów – szkiców literackich. Album wydany na dobrym papierze, w twardej oprawie. Na okładce piękna kolorowa fotografia przedstawiająca scenę z balu sylwestrowego w Warszawie z ...

Ponieważ jestem entuzjastką dwudziestolecia międzywojennego, książkę państwa Łozińskich przeczytałam z przyjemnością. Jak wskazuje tytuł ,, Ułani,poeci, dżentelmeni. Męski świat w przedwojennej Polsce" bohaterami książki są mężczyźni znani i lubiani w tamtych czasach. Ówczesnymi ,,celebrytami'' byli aktorzy znani z kina, teatrzyków rewiowych i kabaretów, dyplomaci, politycy czy sportowcy. Nie mniej popularni byli poeci , szczególnie słynna piątka Skamandrytów: Wierzyński, Lechoń, Iwaszkiewicz, Tuwim i Słonimski.
Uwielbiam klimat międzywojennej Warszawy z Astorią, Oazą , Ziemiańską, elegancja , szyk , kultura , z tym kojarzy mi się tamta epoka. Temat z kręgu moich zainteresowań, więc i ocena musi być wysoka. Polecam.

Ponieważ jestem entuzjastką dwudziestolecia międzywojennego, książkę państwa Łozińskich przeczytałam z przyjemnością. Jak wskazuje tytuł ,, Ułani,poeci, dżentelmeni. Męski świat w przedwojennej Polsce" bohaterami książki są mężczyźni znani i lubiani w tamtych czasach. Ówczesnymi ,,celebrytami'' byli aktorzy znani z kina, teatrzyków rewiowych i kabaretów, dyplomaci, politycy...

Kilka anegdotek, trochę ciekawostek, wszystko wymieszane z informacjami z artykułów prasowych. Opisane głównie obyczaje panujące w Warszawie wśród poetów, aktorów, oficerów i innej arystokracji. Autorzy próbują opisać różne grupy, niestety słabo to wychodzi. A w każdym razie nie wyczerpuje tematu. Mimo wsparcia książki wspaniałymi fotografiami z NAC mam nieodparte wrażenie, że książce czegoś brakuje.

Kilka anegdotek, trochę ciekawostek, wszystko wymieszane z informacjami z artykułów prasowych. Opisane głównie obyczaje panujące w Warszawie wśród poetów, aktorów, oficerów i innej arystokracji. Autorzy próbują opisać różne grupy, niestety słabo to wychodzi. A w każdym razie nie wyczerpuje tematu. Mimo wsparcia książki wspaniałymi fotografiami z NAC mam nieodparte wrażenie,...

Jezeli ktos lubi ten moment w historii, to jest to pozycja obowiazkowa! Uwielbiam!

Jezeli ktos lubi ten moment w historii, to jest to pozycja obowiazkowa! Uwielbiam!

Bardzo dobra pozycja, w sytuacji gdzie nic się nie wie o epoce. Jednak gdy człowiek przeczytał już nie jedną pozycję, może wydawać się wtórna... i zalatywać wszystkimi innymi. Polecam do zapoznania się z tematem, jednak przed zakupem, lepiej zajrzeć najpierw do najbliższej biblioteki :)

Bardzo dobra pozycja, w sytuacji gdzie nic się nie wie o epoce. Jednak gdy człowiek przeczytał już nie jedną pozycję, może wydawać się wtórna... i zalatywać wszystkimi innymi. Polecam do zapoznania się z tematem, jednak przed zakupem, lepiej zajrzeć najpierw do najbliższej biblioteki :)

W języku konsumenckim istnieje takie wyrażenie jak ,,owczy pęd", które odnosi się do aktualnych trendów i nabywania produktów bez większego celu. Odwrócę nieco tę definicję i zastosuję "owczy pęd" do autorów, którzy piszą jedynie po to, by coś wydać. Nie tędy droga.
Znam dobrze twórczość państwa Łozińskich. Przeczytałam większość ich książek i niestety muszę stwierdzić, że z pozycji na pozycję jest coraz gorzej. I nie chodzi tu o warsztat czy język, w końcu mamy do czynienia z literaturą popularno- naukową. Przede wszystkim mam za złe autorom, że tak mocno spłycili temat. W zasadzie wzięli kilka wcześniejszych opracowań, trochę prasy, zmiksowali to i już. W "Ułani, poeci" nie ma nic, ale to nic nowego. Autorzy powielili dobrze znane anegdoty i ciekawostki, które miłośnicy epoki międzywojennej znają na pamięć. Znów pojawia się Wieniawa (osobiście uwielbiam tę postać, ale ile można!) Chciałabym tylko nadmienić, że w Polsce przed wojną panowie nie zajmowali się jedynie wojaczką, literaturą czy sportem. W zasadzie bardzo wąskiej grupie osób udało się osiągnąć spektakularny sukces. A gdzie reszta? Biznesmeni, dorobkiewicze, których symbolem został Dyzma, a których w międzywojniu nie brakowało? W końcu gdzie rolnicy, robotnicy, lekarze, handlarze i reszta? Im odmówiono bycia prawdziwymi mężczyznami?
Jestem mocno zawiedziona, gdyż liczyłam na więcej. Ale czego można się spodziewać po książce z tak ubogą bibliografią i praktycznie zerową bazą źródłową (nie licząc prasy)?
Pisząc kolokwialnie, odgrzewany kotlet, tylko w ładnym opakowaniu.

W języku konsumenckim istnieje takie wyrażenie jak ,,owczy pęd", które odnosi się do aktualnych trendów i nabywania produktów bez większego celu. Odwrócę nieco tę definicję i zastosuję "owczy pęd" do autorów, którzy piszą jedynie po to, by coś wydać. Nie tędy droga.
Znam dobrze twórczość państwa Łozińskich. Przeczytałam większość ich książek i niestety muszę stwierdzić, że...

Stali czytelnicy bloga wiedzą zapewne, że uwielbiam książki dotyczące życia codziennego w XIX wieku i dwudziestoleciu międzywojennym. Do najnowszej publikacji Mai i Jana Łozińskich podszedłem więc z pozytywnym nastawieniem. Jedna z ich książek, "W ziemiańskim dworze", należy do grona moich ulubionych pozycji. Spodziewałem się więc kolejnej zajmującej opowieści o egzystencji w przedwojennej Polsce. Niestety zawiodłem się. "Ułanów, poetów, dżentelemenów" nie ratuje niemalże nic. Jedynym plusem jest piękna oprawa graficzna. Ale co komu z opakowania jeśli zawartość przynosi ogromny zawód?

Tytuł książki oraz blurb sugerują, że najnowsza książka pary historyków dotyczy zwykłych mężczyzn dwudziestolecia międzywojennego. Może z wyższych warstw, ale nie jedynie śmietanki towarzyskiej. Tymczasem o osobach, które nie pojawiały się na pierwszych stronach gazet w międzywojniu znajdziemy śladowe informacje. Autorzy skupiają się jedynie na najbardziej znanych przedstawicielach każdej z grup, którą opisują (a są to kolejno: kawalerzyści, poeci, gwiazdorzy i amanci, sportsmeni i dyplomaci). Właściwie książka powinna nosić tytuł "Słynni faceci w przedwojennej Polsce". Jeśli komuś znane są publikacje Sławomira Kopra (przy czym nie twierdzę, że jest to jakiś wyznacznik jakości) to zdecydowanie nie powinien sięgać po "Ułanów...". O najbardziej znanych mężczyznach w dwudziestoleciu miałem jakąkolwiek wiedzę. Liczyłem więc na przedstawienie świata zwykłych ziemian, przedsiębiorców, drobnych biznesmenów. Dobór tematyki zdecydowanie zaskoczył mnie negatywnie.

Mógłbym jeszcze przełknąć to, co serwują autorzy, gdyby zrobili to w odrobinę bardziej oryginalny sposób. Tymczasem większości anegdotek, które przytaczają nie przeczytałem do końca, bo już znałem zakończenie. Może nie rozumiem rynku księgarskiego, ale każda kolejna publikacja naukowa czy nawet popularnonaukowa (jak jest w tym przypadku) powinna dotyczyć tematu, który nie został jeszcze opracowany lub zrobiono to w niewystarczający sposób. Maja i Jan Łozińscy powtarzają to, co już opisano w niejednej książce. Nie wnoszą praktycznie nic twórczego. Zawodzi także warsztat. Każdy rozdział to zbiór luźnych opowieści o kilku wybitnych przedstawicielach. Brakuje wizji całości. "Ułani, poeci i dżentlemeni" pisani chyba byli na kolanie, na krótko przed terminem oddania rękopisu do wydawnictwa. Jako czytelnik odnoszę takie wrażenie. Ostatnio zapanowała moda na publikacje dotyczące przedwojennej Polski. Każdy więc, kto może pisze "cokolwiek" i wydaje. W końcu trzeba wykorzystać moment. Być może za kilka lat zainteresowanie tą tematyką spadnie i kto kupi tego typu pozycję? Tylko garstka zapaleńców zafascynowanych tym okresem. Na pewno będą oni w stanie docenić porządną publikację, ale nie zapewnią jej sukcesu finansowego...

Książki nie ratują nawet zdjęcia. Powtarzałem to już wielokrotnie w przypadku PWN i powtórzę jeszcze raz - dobieranie większości fotografii z Narodowego Archiwum Cyfrowego jest zwyczajnie nieprofesjonalne. Przecież w każdej chwili mogę wejść na stronę tej instytucji i odnaleźć interesujące mnie materiały. W pozycji książkowej powinny znaleźć się reprodukcje, do których przeciętnemu czytelnikowi trudniej dotrzeć.

Zdecydowanie nie polecam lektury "Ułanów, poetów, dżentelmenów". Osoby nie mające wcześniej styczności z tematyką życia codziennego w dwudziestoleciu międzywojennym, które jest niesamowicie zajmującym tematem, mogą się do niej szybko zniechęcić, bo książka nie zachwyca ani lekkością pióra, ani szczególnie ciekawym sposobem przedstawienia zebranego materiału. "Starzy wyjadacze", którzy siedzą od dłuższego czasu w temacie, będą kompletnie zawiedzeni. Lekturę zastąpi pobieżne przejrzenie tekstu w poszukiwaniu tego, czego jeszcze nie znają lub gdzieś im to umknęło, a znali to już z innej publikacji.

[Opinia pochodzi z bloga: librimagistri.blogspot.com]

Stali czytelnicy bloga wiedzą zapewne, że uwielbiam książki dotyczące życia codziennego w XIX wieku i dwudziestoleciu międzywojennym. Do najnowszej publikacji Mai i Jana Łozińskich podszedłem więc z pozytywnym nastawieniem. Jedna z ich książek, "W ziemiańskim dworze", należy do grona moich ulubionych pozycji. Spodziewałem się więc kolejnej zajmującej opowieści o egzystencji...

Książka „Ułani, poeci, dżentelmeni. Męski świat przedwojennej Polski” to podróż do lat kiedy honor, rycerskie zasady i nienaganne maniery należały do elementarnych składników wzorca idealnego mężczyzny. W czasach Drugiej Rzeczypospolitej do wymarzonych pracodawców naszych dziadków i pradziadków należała Armia oraz Ministerstwo Spraw Zagranicznych. Nic zatem dziwnego, że wielu młodzieńców marzyło o karierze wojskowego lub dyplomaty. Na tle licznych przedstawicieli kadry oficerskiej II RP nie sposób pominąć tak charakterystycznej postaci jak Bolesław Wieniaw-Długoszowski. Generał znacznie wybijał się ponad przeciętność korpusu oficerskiego, któremu zarzucano brak szerszych zainteresowań oraz zamiłowanie do romansowania, używek i hazardu. Ten oczytany bywalec kawiarni literackich w młodości sam pisał wiersze i malował. Był częstym rozmówcą legendarnego Franciszka Fiszera, a jak wiadomo do jego stolika w Ziemiańskiej nie każdy mógł otrzymać zaproszenie.

Więcej na:
http://ksiazkiprzygodowe.blogspot.com/2014/11/uani-poeci-dzentelmeni.html

Książka „Ułani, poeci, dżentelmeni. Męski świat przedwojennej Polski” to podróż do lat kiedy honor, rycerskie zasady i nienaganne maniery należały do elementarnych składników wzorca idealnego mężczyzny. W czasach Drugiej Rzeczypospolitej do wymarzonych pracodawców naszych dziadków i pradziadków należała Armia oraz Ministerstwo Spraw Zagranicznych. Nic zatem dziwnego, że...

http://mojswiat-szelestkart.blogspot.com/2014/10/maja-i-jan-ozinscy-uani-poeci.html

http://mojswiat-szelestkart.blogspot.com/2014/10/maja-i-jan-ozinscy-uani-poeci.html

http://kasiek-mysli.blogspot.com/2014/10/uani-poeci-dzentelmeni-meski-swiat-w.html

http://kasiek-mysli.blogspot.com/2014/10/uani-poeci-dzentelmeni-meski-swiat-w.html