Opowieść o tym, że nie trzeba być wielkim i znaczącym, by popełnić okropną zbrodnię, ale też o tym iż w niepozornych maluczkich kryje się szlachetność.
W tej części Ziemiomorza pani Le Giun pisze co dzieje się z bohaterami którzy po spełnieniu swego przeznaczenia usuwają się w cień i żyją życiem prostych ludzi porzucając splendor i chwałę. Bohaterowie ci niczym ludzie, którymi przecież są starzeją się, tracą siły i żyją dalej, trapiące ich problemy są problemami zwyczajnych ludzi i jak zwyczajni ludzie próbują sobie z nimi radzić na oślep, bez prowadzącej ich ręki losu i nie zawsze skutecznie. Jest w tym pochwała i jakby fascynacja takim nieskomplikowanym, wiejskim żywotem. Pomyśleć by można, że gdyby nie umiejscowienie fikcyjnym świecie ze smokami, czarownikami i wiedźmami Thanu to niemalże dramat obyczajowy na wyspiarskiej wsi w szkockich hebrydach (miejsce biorę z czapy).
Oczywiście to wciąż fantastyka i fabuła niespiesznie choć nieubłaganie kręci się i zmierza ku magii i mitologii świata wykreowanej przez autorkę. Zatem bez strachu, nie będzie to Nad Niemnem.

Opowieść o tym, że nie trzeba być wielkim i znaczącym, by popełnić okropną zbrodnię, ale też o tym iż w niepozornych maluczkich kryje się szlachetność.
W tej części Ziemiomorza pani Le Giun pisze co dzieje się z bohaterami którzy po spełnieniu swego przeznaczenia usuwają się w cień i żyją życiem prostych ludzi porzucając splendor i chwałę. Bohaterowie ci niczym ludzie,...