Po pierwszym tomie miałam oczekiwania większe. Niektóre wątki zostały rozwinięte, inne totalnie spłaszczone. Chloe i Lawton niestety nie do końca dla mnie logiczni, emocjonalnie mało dojrzali, zapalczywi bez powodu. Dużo przepraszania, dużo rozstań i wieczny foch bohaterki, która w tej części jest irytująca i dziecinna. Lawton niestety też mocno spłaszczony osobowościowo, a jego zachowanie dziwne. Książka nie porywa, dużo słabsza od poprzedniej czesci.

Po pierwszym tomie miałam oczekiwania większe. Niektóre wątki zostały rozwinięte, inne totalnie spłaszczone. Chloe i Lawton niestety nie do końca dla mnie logiczni, emocjonalnie mało dojrzali, zapalczywi bez powodu. Dużo przepraszania, dużo rozstań i wieczny foch bohaterki, która w tej części jest irytująca i dziecinna. Lawton niestety też mocno spłaszczony osobowościowo, a...

sporo czasu upłynęło od przeczytania pierwszej części.
ta - okazała się średnia. oczywiście nadal towarzyszy nam otoczka tajemnicy i bohaterka zostawia Lawtona tysiąc pięćset sto dziewięćset razy.
po pierwsze w końcu okrywamy jego przeszłość.
po drugie zmierzamy się z jej teraźniejszością.
po trzecie razem wyznają sobie jaka jest prawda.
po czwarte fabuła w pewnych momentach zaskakuje, szczególnie jeśli chodzi o tych właścicieli domu.
po piąte szczęśliwe zakończenie.

sporo czasu upłynęło od przeczytania pierwszej części.
ta - okazała się średnia. oczywiście nadal towarzyszy nam otoczka tajemnicy i bohaterka zostawia Lawtona tysiąc pięćset sto dziewięćset razy.
po pierwsze w końcu okrywamy jego przeszłość.
po drugie zmierzamy się z jej teraźniejszością.
po trzecie razem wyznają sobie jaka jest prawda.
po czwarte fabuła w pewnych...

Kontynuacja historii Chloe i Lawtona. Po zakończeniu pierwszego tomu mogę powiedzieć, że liczyłam na dość epickie płaszczenie się Lawtona... no cóż, epickie to to nie było.
Dla mnie osobiście ten tom jest słabszy od pierwszego. Bohaterowie są strasznie denerwujący, nie posiadają umiejętności konstruktywnej dyskusji, toną w morzu bezsensowych niedomówień.
Ciągnie się to jak flaki, tu dobrze, za sekundę źle, potem znów nagle ok - normalnie jak chorągiewka na wietrze.
W sumie pozaczynanych było sporo wątków i są one tak porwane bez sensu.
Chloe to taka dziwna bohaterka - niby taka twardzielka - pracuje, utrzymuje nie tylko siebie, chce dogodzić każdemu w rodzinie, a zaraz daje sobą pomiatać jak nie powiem kim. No zrozumiałe, że zależy jej na pracy, ale to już jest inny poziom pomiatania człowiekiem.
Ta relacja z Lorettą? Co to jest?! I poco tak naprawdę to tu wciśnięte - chyba aby wyprowadzać czytelnika z równowagi. Opowiadanie 'dramatycznej historii' z sosem ostrygowym... ja tu liczyłam na jakąś głębszą opowieść... ale potem się zreflektowałam, że ta historia nie ma w sobie za wiele głębi.

W efekcie uważam, że powstało tutaj jakieś podrzędne, słabo napisane romansidło. Nie podobało mi się.

Kontynuacja historii Chloe i Lawtona. Po zakończeniu pierwszego tomu mogę powiedzieć, że liczyłam na dość epickie płaszczenie się Lawtona... no cóż, epickie to to nie było.
Dla mnie osobiście ten tom jest słabszy od pierwszego. Bohaterowie są strasznie denerwujący, nie posiadają umiejętności konstruktywnej dyskusji, toną w morzu bezsensowych niedomówień.
Ciągnie się to jak...

Ja osobiście kocham takie książki. Niby o niegrzecznych, a grzecznych, niby o twardych, a miękkich facetach. Za mało takich w realu za to w książkach ehhh... spędziłam z tymi książkami Unbelonging, Rebelonging wspaniały czas i polecam...

Ja osobiście kocham takie książki. Niby o niegrzecznych, a grzecznych, niby o twardych, a miękkich facetach. Za mało takich w realu za to w książkach ehhh... spędziłam z tymi książkami Unbelonging, Rebelonging wspaniały czas i polecam...

Druga część nie zaciekawiła mnie tak bardzo jak pierwsza. Jednak miło się czytało. Chloe i Lawton to świetna para. Choć momentami zachowywał się jak "psychol" to było widać, że zależy mu na niej. Myślę, że Chloe właśnie kogoś takiego potrzebowała. Osoby która by się o nią zatroszczyła.

Druga część nie zaciekawiła mnie tak bardzo jak pierwsza. Jednak miło się czytało. Chloe i Lawton to świetna para. Choć momentami zachowywał się jak "psychol" to było widać, że zależy mu na niej. Myślę, że Chloe właśnie kogoś takiego potrzebowała. Osoby która by się o nią zatroszczyła.

Po okropnym zakończeniu poprzedniej części nie mogłam się doczekać, co będzie dalej z Chloe i Lawtonem. Gdy wreszcie sięgnęłam po Rebelonging, powiedziałam W KOŃCU! Chloe nie od razu wybaczyła Lawtonowi to, co jej zrobił. Ja nie wiem, jakbym na jej miejscu nie zareagowała, w końcu najsilniejsza miłość przetrwa wszystko, czyż nie? Gdy zaczynało się między nimi dobrze dziać, Lawton wziął ją za kogoś, kim nie była... duży minus! Ogromny! Dodatkowo problemy z macochą, ojcem pantoflarzem. Z jednej strony rozumiem, że wytrzymywała to dla braciszka, ale mimo wszystko Loreccie ucięłabym język i złamała nos, najchętniej, a tatusiowi wygranęła.. Dodatkowy kłopot pojawia się z Parkerami, tego Chloe się nie spodziewała, że przyjdzie jej za to prawie zapłacić.
Dodatkowo (znowu dodatek) okropny, szurnięty szef!!! Nie zazdroszczę Chloe.
No dla mnie świetna książka. Cudownie mi się czytało, Lawtona uwielbiam, trudno, że dupek z niego momentami, ale jego nie da się nie lubić. Nawet na swój sposób Bishop da się lubić. Polecam;)

Po okropnym zakończeniu poprzedniej części nie mogłam się doczekać, co będzie dalej z Chloe i Lawtonem. Gdy wreszcie sięgnęłam po Rebelonging, powiedziałam W KOŃCU! Chloe nie od razu wybaczyła Lawtonowi to, co jej zrobił. Ja nie wiem, jakbym na jej miejscu nie zareagowała, w końcu najsilniejsza miłość przetrwa wszystko, czyż nie? Gdy zaczynało się między nimi dobrze dziać,...

Takiego życia jak ma Chloe nikt nie chciałby mieć. Popieprzeni rodzice, macocha idiotka, walnięty szef... Zapomniałam o kimś? Na szczęście spotkała Lawtona, bo w innym przypadku chciałabym umrzeć, będąc na jej miejscu. Ale wszystko się dobrze skończyło, prawda?

Takiego życia jak ma Chloe nikt nie chciałby mieć. Popieprzeni rodzice, macocha idiotka, walnięty szef... Zapomniałam o kimś? Na szczęście spotkała Lawtona, bo w innym przypadku chciałabym umrzeć, będąc na jej miejscu. Ale wszystko się dobrze skończyło, prawda?

Dwójka zdecydowanie lepsza od jedynki, ale styl pisania autorki jest ciężki do przebrnięcia. Do tego fabuła - czasami wieje nudą, innym razem robi się ciekawie. Ogólnie szału nie ma.

Dwójka zdecydowanie lepsza od jedynki, ale styl pisania autorki jest ciężki do przebrnięcia. Do tego fabuła - czasami wieje nudą, innym razem robi się ciekawie. Ogólnie szału nie ma.

Taka nota,bo się zawiodłam....Można było rozbudować końcowy wątek pierwszej części, ale autorka chciała szybko skończyć....szkoda :(

Taka nota,bo się zawiodłam....Można było rozbudować końcowy wątek pierwszej części, ale autorka chciała szybko skończyć....szkoda :(