Jej, dawno nie byłem tak mocno rozczarowany tym, co zrobił z historią autor.
Miłoszewski mnie kupił. Przynajmniej na początku. Opowieść o Teodorze Szackim od pierwszych stron była intrygująca, a bohater dał się lubić. Dobrze skrojona postać, która naprawdę wzbudza sympatię. Zbrodnia i osnute w okół niej śledztwo ciekawiły, a opisy brudnej, polskiej rzeczywistości wciągały całkiem nieźle. Na dobrą sprawę wolałbym, żeby ta opowieść nie miała wątku głównego. To jej największy minus. Gdyby opowieść opierała się na opisach pracy prokuratora przechodzącego kryzys wieku średniego, relacjach z kolejnych, niezwiązanych ze sobą spraw (spora część historii) na pewno bawiłbym się znacznie lepiej.
A tak psikus.
Mam wrażenie, że UWIKŁANIE jest przekombinowane. Niepotrzebny wątek OdeSBy (no, chyba że zostanie rozwinięty w kolejnych częściach cyklu), rozwiązanie intrygi, które zostaje nagle wyciągnięte z kapelusza i wyłożone na srebrnej tacy, idiotyczne wytłumaczenie wątku rodzinnego. Nie jestem w stanie uwierzyć, że mając grono podejrzanych nikt nie sprawdził ich tożsamości i przeszłości. Śmierdzi to strasznie.
Nie mogę napisać, że bawiłem się źle. Po prostu w którymś momencie miałem wrażenie, że autor robi sobie ze mnie jaja. Niby całość próbował wytłumaczyć w logiczny sposób i możemy umówić się, że mu to wyszło, ale niesmak jest na tyle duży, że mam żal do Pana Zygmunta. To mogła być naprawdę dobra powieść. A tak jest tylko średniak.

Książkę słuchałem w interpretacji Roberta Jarocińskiego. Jest tylko, albo aż poprawnie. Bez większych wpadek, przyjemny dla ucha, ale nie bawiący się zanadto w aktorstwo. Tak, czy siak kciuk w górę.

Jej, dawno nie byłem tak mocno rozczarowany tym, co zrobił z historią autor.
Miłoszewski mnie kupił. Przynajmniej na początku. Opowieść o Teodorze Szackim od pierwszych stron była intrygująca, a bohater dał się lubić. Dobrze skrojona postać, która naprawdę wzbudza sympatię. Zbrodnia i osnute w okół niej śledztwo ciekawiły, a opisy brudnej, polskiej rzeczywistości wciągały...