Tragedia "Christos Paschon" to utwór bardzo specyficzny. Jest bowiem przykładem centonu, czyli utworu, który wykorzystuje cytaty z już istniejących dzieł. Powstały w późnym antyku lub w okresie bizantyńskim dramat zawiera bardzo wiele wierszy zaczerpniętych (czasem z lekkimi zmianami) z tragedii antycznych V wieku, zwłaszcza z Eurypidesa. Mi osobiście wydaje się to fascynujące, że w kilkaset (albo i przeszło tysiąc lat!) po ich napisaniu, ktoś tak twórczo je wykorzystał, by stworzyć dzieło o zupełnie innej, chrześcijańskiej wymowie. Autorka w tej książce (bazującej na jej pracy doktorskiej) zajmuje się właśnie źródłami tragedii, choć podjęła także temat autorstwa dzieła oraz jego datacji, które do dziś budzą sprzeczne opinie badaczy. Myślę, że sam "Christos Paschon" jest utworem na tyle nietypowym i niesamowitym, że warto przeczytać jego przekład pióra J. Łanowskiego, a także zapoznać się z tą, niewielką objętościowo książeczką. Zwłaszcza, że tematyka jest w Polsce wyjątkowo wręcz niszowa i praktycznie w ogóle nieznana.

Tomasz Babnis

Tragedia "Christos Paschon" to utwór bardzo specyficzny. Jest bowiem przykładem centonu, czyli utworu, który wykorzystuje cytaty z już istniejących dzieł. Powstały w późnym antyku lub w okresie bizantyńskim dramat zawiera bardzo wiele wierszy zaczerpniętych (czasem z lekkimi zmianami) z tragedii antycznych V wieku, zwłaszcza z Eurypidesa. Mi osobiście wydaje się to...