Miła lektura na lato, jeżeli ktoś zna Muszkieterów, to się nie zawiedzie, chociaż oczywiście, Muszkieterowie nie do przebicia. Batylda to panna nieco tępa i naiwna, ale miłość jakoś ją rozwija i historia przyciąga z powodu tych, którzy ją, Batyldę, otaczają...

Miła lektura na lato, jeżeli ktoś zna Muszkieterów, to się nie zawiedzie, chociaż oczywiście, Muszkieterowie nie do przebicia. Batylda to panna nieco tępa i naiwna, ale miłość jakoś ją rozwija i historia przyciąga z powodu tych, którzy ją, Batyldę, otaczają...

Ciekawa historia o tym, jak wiele zamieszania w Sprawach przez duże S. mogą narobić poczciwi, pełni dobrych intencji ludzie, widzący jeden, malutki ich wycinek (o wymiarach, powiedzmy, 1x1). Bohaterowie czasem mi się mieszali, a romans był trochę naiwnie poprowadzony, ale i tak nie mogłam oderwać się od tej książki przez cały dzień.

Ciekawa historia o tym, jak wiele zamieszania w Sprawach przez duże S. mogą narobić poczciwi, pełni dobrych intencji ludzie, widzący jeden, malutki ich wycinek (o wymiarach, powiedzmy, 1x1). Bohaterowie czasem mi się mieszali, a romans był trochę naiwnie poprowadzony, ale i tak nie mogłam oderwać się od tej książki przez cały dzień.

Infantylna historyjka na miarę tamtych czasów. :)
Książka dobrze napisana, jednak można się mocno przyczepić do konstrukcji postaci. Są zero jedynkowe, irytujące i naiwne jak w książeczkach dla dzieci. Książeczka fajna na chwilę wytchnienia w myśleniu.
Jak pomyślę, że takie były oczekiwania czytelnicze tamtych czasów, to raczej jest to dla mnie smutna refleksja.

Infantylna historyjka na miarę tamtych czasów. :)
Książka dobrze napisana, jednak można się mocno przyczepić do konstrukcji postaci. Są zero jedynkowe, irytujące i naiwne jak w książeczkach dla dzieci. Książeczka fajna na chwilę wytchnienia w myśleniu.
Jak pomyślę, że takie były oczekiwania czytelnicze tamtych czasów, to raczej jest to dla mnie smutna refleksja.

Fani Dumasa powinni być usatysfakcjonowani. Powieść ta przypadnie do gustu tylko tym, którzy kochają Dumasa i jego sposób pisania. Inni mogą poczuć się zmęczeni licznymi opisami i wtrącanymi historyjkami. Fabuła nie jest zbytnio rozbudowana, zamknięta w obrębie kilku bohaterów knujących intrygę, która w 3/4 powieści staje się przewidywalna, ale za to taki wątek miłosny tylko u Dumasa <3 Przy braniu się za tą powieść należy pamiętać, że nie są to Trzej Muszkieterowie, a bohaterowie nie przeżywają niesamowitych przygód. Od ilości dziesięciorzędnych nazwisk postaci aż głowa boli :D Jednak w tak ciekawy i rozbudowany sposób potrafią pisać nieliczni. Wciągająca lektura, ale nie dla każdego.

Fani Dumasa powinni być usatysfakcjonowani. Powieść ta przypadnie do gustu tylko tym, którzy kochają Dumasa i jego sposób pisania. Inni mogą poczuć się zmęczeni licznymi opisami i wtrącanymi historyjkami. Fabuła nie jest zbytnio rozbudowana, zamknięta w obrębie kilku bohaterów knujących intrygę, która w 3/4 powieści staje się przewidywalna, ale za to taki wątek miłosny...

Klasyczny Dumas. Lekka, łatwa, przyjemna lektura na lato.
Można jednak przyczepić się do paru kwestii fabularnych. Historia miłości Raula i Batyldy kompletnie od czapy nawet jak na wymogi gatunku. Popatrzyli na siebie przez okno i miłość od pierwszego wejrzenia. Takie rzeczy to nawet w komediach romantycznych się nie zdarzają. W ogóle postaci mają słabo nakreślone charaktery, są bardzo nijakie i niczym się specjalnie nie wyróżniają. A Dumas potrafi skreślić ciekawe postaci w swoich powieściach. Sam spisek też można było ciekawiej, bardziej zajmująco opisać. Można było wyciągnąć z tego tematu więcej, ale rozumiem też to, że taki stachanowiec powieściopisarstwa jakim był Dumas nie mógł z każdej powieści zrobić arcydzieła.

Klasyczny Dumas. Lekka, łatwa, przyjemna lektura na lato.
Można jednak przyczepić się do paru kwestii fabularnych. Historia miłości Raula i Batyldy kompletnie od czapy nawet jak na wymogi gatunku. Popatrzyli na siebie przez okno i miłość od pierwszego wejrzenia. Takie rzeczy to nawet w komediach romantycznych się nie zdarzają. W ogóle postaci mają słabo nakreślone...

Moja trzecia przygoda z bohaterami pióra A. Dumasa. Zacząłem " Kawalera..." z przekonaniem, że będę świadkiem kolejnych fascynujących intryg, potyczek oraz przygód. I tym razem nie zawiodłem się na kunsztowności A. Dumasa.
Początek obiecuje nam, że nie zabraknie pojedynków, lecz z przykrością pozostaje nam tylko obietnica. Rozwinięcie akcji, tak naprawdę ją spowalnia i to do bardzo małej prędkości. Natomiast zakończenie... I tu postanowiłem ocenić powieść na "rewelacyjną". Polecam.

Moja trzecia przygoda z bohaterami pióra A. Dumasa. Zacząłem " Kawalera..." z przekonaniem, że będę świadkiem kolejnych fascynujących intryg, potyczek oraz przygód. I tym razem nie zawiodłem się na kunsztowności A. Dumasa.
Początek obiecuje nam, że nie zabraknie pojedynków, lecz z przykrością pozostaje nam tylko obietnica. Rozwinięcie akcji, tak naprawdę ją spowalnia i to...

Bardzo przyjemnie się czytało. Dumas zawsze budzi we mnie nostalgię za czasami, kiedy jako dziecko oglądałam filmy z Jeanem Marais czy inną markizę Angelikę... Ach, jakie te walki na szpady były dramatyczne, te trudności piętrzące się przed nieszczęśliwymi kochankami nieprzezwyciężone! :)
"Kawaler d'Harmental" dostarcza wszystkiego. Zaczyna się pojedynkiem, przechodzi w spisek, burzliwy romans i kończy się w Bastylii. Pakiet de luxe. :)

Bardzo przyjemnie się czytało. Dumas zawsze budzi we mnie nostalgię za czasami, kiedy jako dziecko oglądałam filmy z Jeanem Marais czy inną markizę Angelikę... Ach, jakie te walki na szpady były dramatyczne, te trudności piętrzące się przed nieszczęśliwymi kochankami nieprzezwyciężone! :)
"Kawaler d'Harmental" dostarcza wszystkiego. Zaczyna się pojedynkiem, przechodzi w...

Francja początku XVIII wieku i dwóch szlachetnych kawalerów spotykających się przypadkiem. Potem pojedynek i zapowiedź wielkiej intrygi...

Kiedy zaczynałem czytąć tą książkę nie mogłem pohamować entuzjazmu.Myślałem że po przeżyciu Hrabiego Monte Christo i Trzech Muszkieterów, to co od Dumasa najlepsze, mam już za sobą. Tymczasem powieść którą miałem przed sobą rozpoczynała się naprawdę rewelacyjnie i miałem wielkie nadzieje na kolejną niesamowitą przygodę spod znaku płaszcza i szpady.

Niestety... mój apetyt okazał się zbyt wielki w stosunku do tego co miało mnie czekać na następnych stronach. Cała książka była dla mnie troche jak sinusoida. Krótko mówiąc, raz było lepiej a raz gorzej. Jaki był tego ostateczny efekt ? Moim zdaniem słaby jak na Mistrza literatury.

Początek, tak jak wspomniałem był świetny i niesamowicie wciągający. Potem jednak fragmenty ciekawe przeplatały się z kompletnie nudnymi. Momentami miałem wrażenie że czytam książke jakiegoś innego autora bo perypetie bohaterów zawarte w tej książce nijak mają się do przygód hrabiego Monte Christo czy D'Artagnana. Odnosiłem momentami wrażenie że wiele wątków w tej historii zostało niedopowiedzianych, przerwanych w trakcie trwania historii.

Cała ta powieść w dużym stopniu przypominała mi "Czarny Tulipan"; dlatego że w jednym i drugim przypadku głównym motywem była miłość dwójki bohaterów... Niby w "Kawalerze..." jest jeszcze wątek historyczny, jest spisek i intryga ale to wszsystko jest takie troche mało przekonywujące. Przy czym z drugiej strony muszę przyznać że historia miłości tytułowego kawalera i jego wybranki była zdecydowanie bardziej "do przełknięcia" niż w historii o czarnym tulipanie.

Mnie osobiście nie przekonała ta powieść no ale jeśli ktoś lubi historie miłosne w stylu XVIII wieku, śmiało może po nią sięgnąć. W sumie to i tak lepsza miłość w wykonaniu Dumasa niż w tym co dzisiaj niektórzy nazywają "książkami" Taka osobista dygresja na koniec:)

Francja początku XVIII wieku i dwóch szlachetnych kawalerów spotykających się przypadkiem. Potem pojedynek i zapowiedź wielkiej intrygi...

Kiedy zaczynałem czytąć tą książkę nie mogłem pohamować entuzjazmu.Myślałem że po przeżyciu Hrabiego Monte Christo i Trzech Muszkieterów, to co od Dumasa najlepsze, mam już za sobą. Tymczasem powieść którą miałem przed sobą...

Pojedynki, romanse, bastylia, a wszystko to doprawione cudowną naiwnością godną "Idioty" Dostojewskiego.
Czyta się szybko I w sumie - bardzo podobnie jak muszkieterów. Łącznie z tym, że czuje się pewien niedosyt - tyle wielkich słów I....?

Pojedynki, romanse, bastylia, a wszystko to doprawione cudowną naiwnością godną "Idioty" Dostojewskiego.
Czyta się szybko I w sumie - bardzo podobnie jak muszkieterów. Łącznie z tym, że czuje się pewien niedosyt - tyle wielkich słów I....?

Książka przeczytana w latach młodości zrobiła wtedy na mnie olbrzymie wrażenie. Miała wszystko co potrzeba było: spiski, walki na szpady, intrygi, historie miłosne.

Książka przeczytana w latach młodości zrobiła wtedy na mnie olbrzymie wrażenie. Miała wszystko co potrzeba było: spiski, walki na szpady, intrygi, historie miłosne.