No tak. Ostrego kopa daje ta książka. Książka wcale nie tylko o jednym psychopatycznym mordercy, ale o świecie, w którym żyjemy. Podobne wrażenia zrobiły na mnie „Cząstki elementarne” Michela Houellebecq, które czytałem kilka lat temu. Tak jak Houellebecq Ellis kroi pustkę, jest chirurgiem odsłaniającym nicośc wewnętrzną cywilizacji dzisiejszego Zachodu. Tyle, że amerykański pisarz czyni to znacznie dosadniej i brutalniej. Odrzuca, przeraża, szokuje.

Już od pierwszych stron czytelnik zapoznaje się z życiem kasty amerykańskich yuppies. Spędzają wolny czas na wyuzdanej konsumpcji w luksusowych lokalach, rozmawiając o seksie, lokowaniu aktywów, nowych trendach w modzie oraz dowcipnych sposobach dręczenia bezdomnych. A w tych eleganckich garniturach, pachnący drogimi perfumami, pełni próżnej arogancji i zblazowani są bardziej odrażający od brudnych żebraków, z których kpią i których jak Patrick Bateman mordują w sadystyczny sposób. Niby należą do jakiej wspólnoty interesów, ale każdy bez wahania poświęciłby życie drugiego, jeśli miałoby to mu przynieść jakąś korzyść.

Główny bohater i pierwszoosobowy narrator Patrick Bateman, to jak się rzekło, psychopatyczny seryjny morderca potrafiący bez drgnienia powieki wypatroszyć rzeźnickim nożem przypadkową ofiarę na ulicy i odejść spokojnym krokiem nucąc piosenkę „Normalnym być”. A jednocześnie zdolny jest do rozmyslań o swoim egzystencjalnym zagubieniu w świecie i płacze ze wzruszenia przy oglądaniu niektórych programów telewizyjnych. W jego osobie elegancka fasada kryje skłonność do zbrodni, które są w powieści opisywane z porażającą dbałością o szczegóły, podobnie jak seks. Może takie właśnie drastyczne metody przekazu są potrzebne by obudzić odbiorcę. Bo co można sądzić o społeczeństwie, które produkuje takich Patricków Batemanów?

Powieść obfituje w dokładne opisy nie tylko seksualnych orgii i przerażających morderstw. Przedstawia np. muzyczne gusta Patricka. Bohater ma osobliwy zwyczaj wyliczania ekskluzywnych marek ubrań i obuwia, które ma na sobie on i jego towarzysze. Czytałem te wciąż powracające listy z nazwami renomowanych firm: krawat od Hugo Bossa, garnitur Armani, buty od Brooks Brothers, itp. itd. i w końcu to mnie oszołomiło. To zaczyna w pewnym momencie brzmieć jak modlitwa, jak mantra, jak bicie transowych bębnów. Modlitwa do zgniłego bożka konsumpcji. Czy nie w tym ugrzęzło nasze życie? Może to właśnie usiłuje powiedzieć autor, stwierdzając, że tak makabryczne środki służą by pokazać przykrą prawdę o tym, kim się staliśmy.

No tak. Ostrego kopa daje ta książka. Książka wcale nie tylko o jednym psychopatycznym mordercy, ale o świecie, w którym żyjemy. Podobne wrażenia zrobiły na mnie „Cząstki elementarne” Michela Houellebecq, które czytałem kilka lat temu. Tak jak Houellebecq Ellis kroi pustkę, jest chirurgiem odsłaniającym nicośc wewnętrzną cywilizacji dzisiejszego Zachodu. Tyle, że...