Czytając tę książkę miałam wrażenie, że przegapiłam kawałek własnej generacji. Fabuła wydaje się banalna- akcja dzieje się w mieście bez imienia, co stwarza łatwość utożsamiania się, nieważne, czy się jest z prowincji, czy stolicy. Bohaterowie to grupa zagubionych dzieciaków pokolenia mp3, jako że nigdy żaden z nich nie kupił jednej oryginalnej płyty CD. Owi, żyjący w wirtualnym, postmodernistyczny, mocno zdewaluowanym świecie, których największym problemem jest nadmiar czasu, bogaci rodzice, nadmiar kasy i perspektyw, a co za tym idzie- brak problemów. To już całkiem sporo, jak na zwyczajnego maturzystę w przeciętnym polskim mieście. Aby przełamać nudę i monotonię, najlepiej się czymś zająć. A jak się nie potrafi niewiele ponad sączenie piwa z sokiem przez słomkę, to najlepiej założyć zespół, co również ma miejsce. Z daleka wygląda to jak żywot najzwyklejszego garażowego zespołu. Nasączenie rzeczywistości konsumpcyjnym stylem życia, metkami ubraniowymi, drogimi używkami staje się pod koniec książki nieco męczące. Z całości wyłania się obraz polskiej młodzieży rocznika 89, ludzi twórczych, ale nie bardzo wiedzących, co i jakimi środkami w życiu osiągnąć. Książkę tę nazwałabym zjawiskiem socjologicznym,które nie wiedziec czemu,przegapiłam.

Czytając tę książkę miałam wrażenie, że przegapiłam kawałek własnej generacji. Fabuła wydaje się banalna- akcja dzieje się w mieście bez imienia, co stwarza łatwość utożsamiania się, nieważne, czy się jest z prowincji, czy stolicy. Bohaterowie to grupa zagubionych dzieciaków pokolenia mp3, jako że nigdy żaden z nich nie kupił jednej oryginalnej płyty CD. Owi, żyjący w...