Modlitwa za Owena
To, ze powieść traktuje o Owenie, nie ulega watpliwości. Kim jest wiec Owen?
To mały i wątły przyjaciel Johna, głównego narratora, który z początku jawi sie nam jako mobbingowany dzieciak. Nieporadny, nie mogący sie wybronić, cierpliwie znoszący ekscesy kolegów i koleżanek. Cierpliwy. „Z odstającymi uszami na poduszce i [...] jak motyl złapany przez kota”, "błyskotliwy, ale niedorzeczny".
No i ten jego niewytłumaczalny głosik: „Owen Meany wrzeszczał tak przeraźliwie, że babcia nie mogła złapać tchu. Na łóżku obok matki zobaczyła maleńkiego demona, który wyskoczył prosto w górę z niespodziewaną i nienaturalną siłą, niczym małe stworzonko wzbijające się do lotu. Matka jakby lewitowała obok niego [...]. W całej okolicy zaczęły trzaskać pokrywy od pojemników na śmieci – to koty i szopy, zaalarmowane wrzaskiem Owena Meany’ego, uciekały w te pędy. Mieszkańcy w sąsiedztwie musieli nerwowo przewracać się na łóżkach, wyobrażając sobie, że Anioł Śmierci po kogoś przyszedł.”
Ale pozory mylą, któż by pomyślał, ze taki dzieciak mógłby zabić lub pretendować do miana drugiego Chrystusa, za sprawa "niepokalnego poczęcia" w które uwierzył 11- letni chłopiec. Ale czyż nowo narodzony Jezusek może mieć erekcje? Czy pretendujący do pozycji zesłanego przez Boga Owen może utrącić Maryji ramiona rozstawione w błogosławionym geście? Czy może przeklinać religię katolicką? W powieści miesza się sacrum i profanum. Zresztą nie ma "wątpliwości, że nawet człowieka niedorozwiniętego umysłowo niektóre aspekty osobowości Owena mogły zaniepokoić”.

Ale gdyby powieść była tylko i wyłącznie o Owenie, to z pewnością byłaby nieco ograniczona. Tak wiec Gdzieś w tle przemyka dyskusja na temat stanu amerykańskiej polityki, jej pochwała, jednak cześciej krytyka. „Amerykanie to tacy moraliści! Ile rozkoszy sprawia im wyciąganie na światło dzienne niewłaściwego zachowania w sferze seksu! Co za szkoda, że z równym zacięciem nie podchodzą do arogancji, z jaką ich prezydent traktuje prawo”.
Poza tym skoro jest modlitwa to nie mogło zabraknąć tematu wiary i religii, ktora to wypływa wartkim strumieniem na kartach powieści, być może nieco irytując swoją natarczywością. Jednak kilka trafnych uwag może zaciekawić filozofujących czytelników. Np. to, że „w cuda należy wierzyć, nawet ich nie widząc. Jeśli jakiś kaznodzieja jest dupkiem, to wcale nie dowód, że Bóg nie istnieje.”

Modlitwa za Owena
To, ze powieść traktuje o Owenie, nie ulega watpliwości. Kim jest wiec Owen?
To mały i wątły przyjaciel Johna, głównego narratora, który z początku jawi sie nam jako mobbingowany dzieciak. Nieporadny, nie mogący sie wybronić, cierpliwie znoszący ekscesy kolegów i koleżanek. Cierpliwy. „Z odstającymi uszami na poduszce i [...] jak motyl złapany przez kota”,...