Powieść jest napisana prostym, ale pięknym językiem. Czyta się ją naprawdę szybko i nie sposób oderwać się od niej. Książka przenosi nas do XVII-wiecznych Chin. Nie jest to dobry okres dla kobiet. Dziewczyny z dobrego domu są skazane na życie w samotności w rodzinnym domu, nie mogą wyjść na zewnątrz i muszą podporządkować się woli ojca. W świecie tym kobieta jest towarem, w dodatku towarem tańszym niż sól.
Peonia, tytułowa bohaterka powieści, marzy o wielkiej miłości i pewnego dnia spotyka ją w ogrodzie. Jednak jej ojciec zaaranżował już dla niej małżeństwo z synem swojego przyjaciela. Dziewczyna zatraca się w swoich marzeniach, zaczyna pisać i… zapada na miłosną chorobę. Nie chcę zdradzać zbyt wiele fabuły, ale historia ta jest niezwykła, trochę magiczna i baśniowa. Towarzyszymy Peonii w najważniejszych momentach jej życia, także pośmiertnego. Obserwujemy, jak z nastolatki marzącej o wielkiej miłości zmienia się w dojrzałą, mądrą kobietę.
W książce znalazły się również liczne opisy chińskich zwyczajów i rytuałów. Niektóre z nich są ciekawe, inne przerażające i brutalne. Zaskakujące dla mnie było na przykład odkrycie, że ceremonia ślubu oraz pogrzebu młodej dziewczyny nie różni się wcale tak bardzo, jak można by się spodziewać.
Myślę, że Miłość Peonii przypadnie do gustu nie tylko wielbicielkom romansów i baśni, ale także fankom powieści historycznych. Powieść łączy wszystkie te gatunki i właśnie w tym tkwi jej największy atut. W niesamowity sposób scala fakty historyczne z chińskimi wierzeniami, dodając do tego odrobinę romansu.

Powieść jest napisana prostym, ale pięknym językiem. Czyta się ją naprawdę szybko i nie sposób oderwać się od niej. Książka przenosi nas do XVII-wiecznych Chin. Nie jest to dobry okres dla kobiet. Dziewczyny z dobrego domu są skazane na życie w samotności w rodzinnym domu, nie mogą wyjść na zewnątrz i muszą podporządkować się woli ojca. W świecie tym kobieta jest towarem, w...