Powoli staję się fanem Mieśnika. Abstrahując od samych książek i ich tematyki, lubię jego styl. Luźny, zawadiacki, prostolinijny. Nie czuć napinki, ot opowiada co pamięta i dobrze to wszystko układa na stronicach. Zaś co do samej "hieny", pozostał niedosyt, że tak mało i nie weszliśmy głębiej, np. w samą redakcję. Owszem, przewijają się inne "paparuchy", ale autor opisał tylko tych, którzy chyba nie mieli nic przeciwko. Nawet jeśli czytamy o ich seksualnych podbojach. Historie zdarzają się ciekawe (Hojarska) jak i mniej udane. I gdyby tylko książka była grubsza, dorzucono smaczki w postaci relacji z samej redakcji, dałbym większą ocenę. Warto przeczytać.

Powoli staję się fanem Mieśnika. Abstrahując od samych książek i ich tematyki, lubię jego styl. Luźny, zawadiacki, prostolinijny. Nie czuć napinki, ot opowiada co pamięta i dobrze to wszystko układa na stronicach. Zaś co do samej "hieny", pozostał niedosyt, że tak mało i nie weszliśmy głębiej, np. w samą redakcję. Owszem, przewijają się inne "paparuchy", ale autor opisał...

Ciekawie było przeczytać o kulisach pracy w jednym z najgłośniejszych tabloidów. O życiu imprezowym i łóżkowym autora oraz jego kolegów - niekoniecznie.

Ciekawie było przeczytać o kulisach pracy w jednym z najgłośniejszych tabloidów. O życiu imprezowym i łóżkowym autora oraz jego kolegów - niekoniecznie.

Czyta się jednym tchem. Świetne

Czyta się jednym tchem. Świetne

Książkę wręcz pożarłam. Niesamowite przygody, opisane prostym językiem.

Książkę wręcz pożarłam. Niesamowite przygody, opisane prostym językiem.

Cżyta się szybko i nic nie wnosi

Cżyta się szybko i nic nie wnosi

Książka o bardzo ubogim języku. Reklamuje się jako reportaż o pracy w brukowcu, jednak bardziej jest reportażem nowego życia autora. Czasami obrzydliwym, ale głównie męczącym. Poza tym jako reportaż z tej pracy jest całkiem dobry.

Książka o bardzo ubogim języku. Reklamuje się jako reportaż o pracy w brukowcu, jednak bardziej jest reportażem nowego życia autora. Czasami obrzydliwym, ale głównie męczącym. Poza tym jako reportaż z tej pracy jest całkiem dobry.

Z racji tego, że pracuję jako dziennikarz prasowy już kilka dobrych lat chciałem przekonać się, jakie metody stosują pracownicy brukowców, więc sięgnąłem po tę książkę. Dostałem o wiele więcej.

Książka daje ciekawy obraz: zarówno tego, jak wygląda praca w takiej "gazecie", stosunków pomiędzy pracownikami, ale co najciekawsze, jak współpracuje się z politykami i ludźmi z pierwszych stron gazet.

Niektóre rozdziały wprawiały mnie w spore osłupienie, czasem byłem zszokowany, ale po jakimś czasie zrozumiałem, że skoro jest na to wszystko popyt, to i znajdą się ludzie, którzy dostarczą takich treści.

Jeśli mielibyśmy zastanawiać się nad etyczną stroną takiej pracy, to właśnie najpierw trzeba by pomyśleć nad kondycją naszego społeczeństwa, skoro kupuje brukowce i napędza tę całą machinę...

Z racji tego, że pracuję jako dziennikarz prasowy już kilka dobrych lat chciałem przekonać się, jakie metody stosują pracownicy brukowców, więc sięgnąłem po tę książkę. Dostałem o wiele więcej.

Książka daje ciekawy obraz: zarówno tego, jak wygląda praca w takiej "gazecie", stosunków pomiędzy pracownikami, ale co najciekawsze, jak współpracuje się z politykami i ludźmi z...

Świetna książka, która ujawnia kulisy pracy hieny, która przed niczym się nie cofnie, żeby zwiększyć nakład sprzedanych egzemplarzy gazety.

Świetna książka, która ujawnia kulisy pracy hieny, która przed niczym się nie cofnie, żeby zwiększyć nakład sprzedanych egzemplarzy gazety.

Książka napisana stylem przaśno-rubasznym z naciskiem na wstawianie wulgaryzmów. Akurat nie moje klimaty. Parafrazując znane powiedzenie: człowiek z brukowca wyjdzie, ale brukowiec z człowieka nigdy.

Książka napisana stylem przaśno-rubasznym z naciskiem na wstawianie wulgaryzmów. Akurat nie moje klimaty. Parafrazując znane powiedzenie: człowiek z brukowca wyjdzie, ale brukowiec z człowieka nigdy.

Pierwsza książka Mieśnika, jaką czytałem to "Prostytutki". Napisał ją wraz z żoną Magdą. O wiele lepsza od tej. Ta nie jest jakaś zła, ale jakoś w porównaniu z tamtą, ze dwa poziomy niższa.

Pierwsza książka Mieśnika, jaką czytałem to "Prostytutki". Napisał ją wraz z żoną Magdą. O wiele lepsza od tej. Ta nie jest jakaś zła, ale jakoś w porównaniu z tamtą, ze dwa poziomy niższa.