Bardzo trudno było mi „wgryźć” się w tę książkę. Nie mogłem się jakoś do niej przekonać, czytałem kilka stron i odkładałem. Nie porywała mnie ani narracja ani treść ani w ogóle nic. Zaskoczyło nagle dopiero w połowie książki. I jak zaskoczyło tak nie mogłem przestać czytać.

Nie miałem wcześniej do czynienia z twórczością Magdaleny Parys. „Tunel” to pierwsza książka jej autorstwa po jaką sięgnąłem. Bardzo ciekawy pomysł fabularny ale też równie ciekawie skonstruowana książka (co jak już wspomniałem trafiło do mnie mniej więcej w połowie). Tłem opowieści jest budowa tytułowego tunelu jaki miał połączyć Berlin Wschodni z Zachodnim. Bohaterami są osoby związane pośrednio lub bezpośrednio z tym przedsięwzięciem. Są oni dodatkowo narratorami, w powieści występuje bowiem narracja wieloosobowa, każdy na swój sposób opowiada jak doszło do tego do czego doszło i stopniowo odsłania kolejny kawałek tej misternej układanki. W tej powieści teoretycznie wszystko może się wydawać oczywiste ale takie nie jest.

Historia niby prosta i banalna a jednak zaskakująca. Bohaterowie skrywają wiele sekretów, które powoli wyjawiają uzupełniając historię o kolejne fakty a które wiążą ją w całość. Powieść wymaga też skupienia ze względu na swoją wielowątkowość. To nie jest na pewno jednowymiarowa opowieść, tutaj kierunków i tropów jest kilka, prowadzą może do tego samego ale każdy z nich jest indywidualny i w różny sposób powiązany jest z drugim.

Ciekawa powieść. Może na kolana nie powala ale warto było.

Bardzo trudno było mi „wgryźć” się w tę książkę. Nie mogłem się jakoś do niej przekonać, czytałem kilka stron i odkładałem. Nie porywała mnie ani narracja ani treść ani w ogóle nic. Zaskoczyło nagle dopiero w połowie książki. I jak zaskoczyło tak nie mogłem przestać czytać.

Nie miałem wcześniej do czynienia z twórczością Magdaleny Parys. „Tunel” to pierwsza książka jej...