Bogaty zapis aroganckiej polityki imperium brytyjskiego w Afganistanie z lat 1839-1842 zakończonej ruiną i nie tylko.

Nie tylko, ponieważ autor wiele miejsca poświęcił na wyjaśnienie genezy Wielkiej Gry. Początkowa partia książki wydaje się dość rozwlekła i przebijałem się przez tekst z niejakim mozołem. Może zbyt wiele wątków, może zbyt sztywno literacko. Potem jest dużo lepiej, choć mimo opisywanych tak bardzo przejmujących wydarzeń, niektóre fragmenty nie porywają. Za to wiedzy tu bardzo dużo.

Autor cytuje sporo źródeł. Miałem czasem odczucie, że tracił w tym umiar. Bez cytatów książka byłaby na pewno sporo chudsza. W każdym razie na pewno byłaby też uboższa. Źródła spowalniają narrację, ale dają szansę wypowiedzi świadkom wydarzeń lub spisującym dzieje Afgańczyków rdzennym autorom. Ot tak oczywistość. Zatem to bardziej zaleta...

Odniosłem wrażenie, że historyk stara się być obiektywny w maksymalnym stopniu. Kiedy mu się to raz nie udało, błąd wytknęli tłumacze.

Jeśli ktoś chce poznać wydarzenia z pierwszej wojny brytyjsko-afgańskiej, podane z kronikarską dokładnością, znajdzie tu rewelacyjne kompendium wiedzy. Jeśli zaś pragnie więcej dramatyzmu, który podszyty jest bezlitosną kpiną z Brytyjczyków i żartami, polecam Flashmana. Ale tylko w oryginale. Nie w polskim fatalnym tłumaczeniu.

Bogaty zapis aroganckiej polityki imperium brytyjskiego w Afganistanie z lat 1839-1842 zakończonej ruiną i nie tylko.

Nie tylko, ponieważ autor wiele miejsca poświęcił na wyjaśnienie genezy Wielkiej Gry. Początkowa partia książki wydaje się dość rozwlekła i przebijałem się przez tekst z niejakim mozołem. Może zbyt wiele wątków, może zbyt sztywno literacko. Potem jest dużo...