Książka, która ropoczęła genialną serię filmów o cenobitach.

Książka, która ropoczęła genialną serię filmów o cenobitach.

Książki z kategorii horroru nie czytałam długie lata, aż mnie wzięło po zobaczeniu Hellraisera z 2022. Gdzieś tam miałam w pamięci stary film ale oglądany jednym okiem. Byłam ciekawa jak wygląda w tym kontekście sama książka. Czyta się ją szybko, treść jest nieskomplikowana, infantylna. Duży potencjał gdzieś został zmarnowany. No trudno.

Książki z kategorii horroru nie czytałam długie lata, aż mnie wzięło po zobaczeniu Hellraisera z 2022. Gdzieś tam miałam w pamięci stary film ale oglądany jednym okiem. Byłam ciekawa jak wygląda w tym kontekście sama książka. Czyta się ją szybko, treść jest nieskomplikowana, infantylna. Duży potencjał gdzieś został zmarnowany. No trudno.

Jeśli tytuł adaptacji filmowej - "Hellraiser" - brzmiał mi ubogo w porównaniu do oryginalnego "The Hellbound Heart", to nadany tej minipowieści przez wydawnictwo Rebis tytuł "Powrót z piekła" to już kompletna pomyłka. Kryje się pod nim jednak jeden z bardziej zwięzłych, ale i bardziej pomysłowych utworów Barkera. Napisany jest liniowo i nieskomplikowanie, przez co doskonale przełożył się na prosty i efektywny scenariusz (w filmie Barker dobudował do tej skromnej konstrukcji parę mniej lub bardziej potrzebnych elementów, których w pierwowzorze nie znajdziecie). "The Hellbound Heart" jest tak dobre i tak wyraźnie napisane przez wczesnego Barkera, że spokojnie mogłoby należeć do cyklu "Księgi Krwi".

P.S. Tłumaczenia nie polecam (jeśli macie możliwość czytać w oryginale),bo zawiera jeden z bardziej rzucających się w oczy błędów, jakie widziałem - pod koniec przedostatniego rozdziału brakuje paru kluczowych linijek tekstu, bez których zakończenie jest zrozumiałe, ale niepotrzebnie zagmatwane.

Jeśli tytuł adaptacji filmowej - "Hellraiser" - brzmiał mi ubogo w porównaniu do oryginalnego "The Hellbound Heart", to nadany tej minipowieści przez wydawnictwo Rebis tytuł "Powrót z piekła" to już kompletna pomyłka. Kryje się pod nim jednak jeden z bardziej zwięzłych, ale i bardziej pomysłowych utworów Barkera. Napisany jest liniowo i nieskomplikowanie, przez co doskonale...

Stary dom w pobliżu Londynu. Frank poszukuje nowych doznań i rozkoszy. Wreszcie sprzedaje się złu. Posługując się magicznym instrumentem tzw. kostką Lemarchanda Frank nawiązuje kontakt z Cenobitami. Frank zostaje uwięziony w ścianie jednego z pokoi swojego domu. Po kilku miesiącach do nawiedzonego domostwa wprowadza się brat Franka z żoną Julią. Kobieta zostaje "opętana". Zwabia do domu przypadkowych mężczyzn, morduje ich i karmi nimi Franka. Całkiem udany krwawy horror.

Stary dom w pobliżu Londynu. Frank poszukuje nowych doznań i rozkoszy. Wreszcie sprzedaje się złu. Posługując się magicznym instrumentem tzw. kostką Lemarchanda Frank nawiązuje kontakt z Cenobitami. Frank zostaje uwięziony w ścianie jednego z pokoi swojego domu. Po kilku miesiącach do nawiedzonego domostwa wprowadza się brat Franka z żoną Julią. Kobieta zostaje...

Książka rozwija całkiem mocno pierwszego Hellraisera i to na plus. Nie jest to jednak bardzo zajmujące dzieło.

Książka rozwija całkiem mocno pierwszego Hellraisera i to na plus. Nie jest to jednak bardzo zajmujące dzieło.

Jestem fanem Barkera od dość dawna, a stworzony przez niego Hellriser i postać Pinheada są świetne, chociaż tak naprawdę dopiero filmy ukazały Cenobitów w pełnej krasie.

Jestem fanem Barkera od dość dawna, a stworzony przez niego Hellriser i postać Pinheada są świetne, chociaż tak naprawdę dopiero filmy ukazały Cenobitów w pełnej krasie.

Nad wyraz ciekawa historia. UWAGA wciąga i to bardzo. Generalnie polecam, przyjemnie spędzony wieczór czytając strona po stronie.

Nad wyraz ciekawa historia. UWAGA wciąga i to bardzo. Generalnie polecam, przyjemnie spędzony wieczór czytając strona po stronie.

Obrazoborcze, wciagajace, genialne polaczenie horroru i fetyszu.

Obrazoborcze, wciagajace, genialne polaczenie horroru i fetyszu.

Po raz pierwszy spotkałem się z cenobitą w salonie gier umiejscowionym pod ruchomymi schodami prowadzącymi na peron dworca centralnego.
Gdy próbowałem odkryć ciało ponętnej modelki na ekranie wielkiego telewizora, moje zaaferowanie zostało wzgardzone przez automat i jej jeszcze nierozebrana sylwetka zamieniła się w twarz potwora.
Od tej pory poznałem najważniejszą zasadę tej gry: "Nie próbuj za szybko, bo z oglądania będą nici".

Obejrzałem wszystkie filmy z serii Hellraiser i muszę przyznać, że dwa z nich nie zanudziły mnie na śmierć. Fenomen cenobitów tkwi w ich wyglądzie oraz roli w "tamtym" świecie. Dlatego przemęczyłem wszystkie części tylko po to, by obejrzeć te haki zwisające z ciał i tupet Pinhead'a, który nawet poszedłby na wojnę z samym Stwórcą.

Z braku zajęcia, podczas skanowania bezdroży mojego umysłu postanowiłem przeczytać utwór, od którego "wszystko się zaczęło". Moment, w którym pojawiają się poharatane stwory ma tak niematerialnie gęstą atmosferę, że trudno to opisać słowami, chociaż spróbuję to nakreślić.

Wyobraźcie sobie, że wasz brat schodzi do piwnicy wyjąć rower. Akurat zaczyna się sezon, więc na pewno się z tym zadaniem pospieszy. Ale po 20 minutach nie wraca. W tym momencie schodzi zaniepokojony ojciec. Od jego zejścia upłynęło 35 minut. Jesteś na skraju podjęcia brzemiennej w skutki decyzji, mianowicie: idziesz, czy się cykasz? Po przejściu kilkunastu schodków w klaustrofobicznym środowisku stajesz na twardej ziemi. Tuż nad głową pali się nieśmiało klosz o żółtym zabarwieniu. Po lewo i prawo suną niedługie tunele zakończone bezkresną ciemnością. Zdajesz sobie sprawę, że rozpędzony wariat z siekierą dopadłby Cię szybciej, niż Twój umysł uświadomiłby sobie zagrożenie. A więc dwa płaty mózgowe są już zajęte badaniem tych dwóch przestrzeni. Z tyłu głowy oczywiście pojawia się myśl, że pewien śmieszek z parteru może zamknąć kłódkę na drzwiach wejściowych do piwnicy, odcinając Ci drogę ucieczki. Pozostaje ostatni czwarty płat, który zaczyna zastanawiać się nad nowo powstałą łamigłówką: dlaczego ojciec i brat nie wrócili? Czyżby stare ziemniaki tak sfermentowały, że nawet jeden niuch z odległości 5 metrów ubiłby dziką zwierzynę? A może to tylko tak zwany "prank", którego moje serce może nie wytrzymać?

Clive Barker potrafi zaciemnić pomieszczenie i przeszyć czytelnika niepokojem z siłą suszarki wrzuconej do wanny. Dodatkowo wizja, jaką sam wymodelował, sama w sobie zasługuje na uznanie. 75% powieści to horrorek typu Phantom Press, ale w przeciwieństwie do 90% takich opowiastek, ta zdołała się przebić do wyobraźni spragnionych grozy umysłów.

Jak zawsze życzyłem jak najlepiej złemu bohaterowi, ale jak zwykle twórca musiał pokazać, że cenobici nie są w ciemię bici, a szkoda.

Po raz pierwszy spotkałem się z cenobitą w salonie gier umiejscowionym pod ruchomymi schodami prowadzącymi na peron dworca centralnego.
Gdy próbowałem odkryć ciało ponętnej modelki na ekranie wielkiego telewizora, moje zaaferowanie zostało wzgardzone przez automat i jej jeszcze nierozebrana sylwetka zamieniła się w twarz potwora.
Od tej pory poznałem najważniejszą zasadę...

Genialny horror mistrza literatury grozy, Clive'a Barkera, który zapoczątkował serię filmów "Hellraiser". Klimatem książka mocno kojarzy się z twórczością Edgara Allana Poe i H. P. Lovecrafta. Świetna pozycja☺️

Genialny horror mistrza literatury grozy, Clive'a Barkera, który zapoczątkował serię filmów "Hellraiser". Klimatem książka mocno kojarzy się z twórczością Edgara Allana Poe i H. P. Lovecrafta. Świetna pozycja☺️