Po przeczytaniu wstępu wiedziałam, że to książka to nie jest tylko opowieść o architekcie, mieście i społeczeństwie. Postanowiłam poszperać i dowiedzieć się czegoś o autorce. Tak więc szybko przekonałam się, że mam do czynienia z powieścią – manifestem przekonań Ayn Rand (Alicji Rosenbaum). Opiewa w niej wartość indywidualizmu i kapitalizm. Przesyła czytelnikom informację, że każdy z nas jest odpowiedzialny za swoje czyny. Autorka mówi nam co słuszne, a co nie. Dzięki ciężkiej pracy osiągniesz czytelniku sukces. Nie oglądaj się na innych. Cała para naprzód.

Ayn Rand studiowała na wydziale pedagogiki społecznej na Uniwersytecie Leningradzkim. W kręgu jej zainteresowań była historia, filozofia, historia sztuki i socjologia. Z pewnością podstawy tych nauk okazały się przydatne w konstruowaniu powieści. Nie mniej ważne były doświadczenia życiowe autorki i jej rodziny.

"Źródło" to historia architekta Howarda Roarka, który postępuje wyłącznie według własnego "drogowskazu". Chce osiągnąć swój cel, nie kłaniając się nikomu w pas. To co już było w architekturze, nie jest dla niego wzorem. Pragnie czegoś nowego, niepowtarzalnego. Ponad ustalone kanony i konwenanse.

Poznajemy też Petera Keatinga, który jest głównie zainteresowany tym, co powiedzą inni. Najważniejsze to dobrze się ustawić, szepnąć słówko komu trzeba, wyczuć co się opłaca, co przyniesie korzyść. Pasji tworzenia mu już zabrakło. Poznajemy wielu wyraziście przedstawionych bohaterów. Każdy z nich ma swoją rolę do spełnienia, swoją filozoficzną misję. Posługuje się własnym językiem i ma niepowtarzalny charakter. Kocha i nienawidzi. Jest sobą lub nie ma własnego zdania. Buduje lub niszczy.

Fabuła nie jest zaskakująca. Zaskakujący jest przekaz. Lekcja sztuki, historii i filozofii ubrana w literacką szatę. Książka zawiera wiele zdań, akapitów, które śmiało można cytować. „Źródło” to pracowicie przemyślana całość – obraz życia.

Czytając powieść pomyślałam nie raz: „To Ameryka”. Wychowana jestem w innych warunkach społeczno-ekonomicznych i kulturowych. One zaważyły na moim „źródle”.
Tutaj jest inaczej. Ale czy na pewno? Może to tylko „geografia”?

Wydaje się jednak, że każdy czytelnik odnajdzie cząstkę siebie wśród postaci. Być może będą to myśli lub czyny. Temperament lub poglądy. W tej powieści jest coś ponadczasowego
i uniwersalnego. Ciekawa książka, dobra literatura i indywidualne podejście do otaczającego autorkę świata. Takie połączenie sprawia, że czytając zastanawiamy się nad własnym spojrzeniem na drugiego człowieka, na ogół i na siebie.

Po przeczytaniu wstępu wiedziałam, że to książka to nie jest tylko opowieść o architekcie, mieście i społeczeństwie. Postanowiłam poszperać i dowiedzieć się czegoś o autorce. Tak więc szybko przekonałam się, że mam do czynienia z powieścią – manifestem przekonań Ayn Rand (Alicji Rosenbaum). Opiewa w niej wartość indywidualizmu i kapitalizm. Przesyła czytelnikom informację,...