- tytuł oryginału
- Penso quindi gioco
- data wydania
- 24 września 2014
- ISBN
- 9788379242542
- liczba stron
- 256
- kategoria
- biografia/autobiografia/pamiętnik
- język
- polski
- dodał
- 15Kowal
Książka arcydzieło. Brutalnie szczera, prowokująca, zabawna, wzruszająca. Napisana z niesamowitą erudycją i wyjątkowym zmysłem autoironii. Fascynujące wspomnienia, tysiące anegdot, wstydliwe sekrety kolegów z szatni. Jego wielkie kluby (Inter, Milan, Juventus) i te, w których ostatecznie nie zagrał (kulisy negocjacji z Barceloną, Realem, Chelsea, szejkami). Przyjaźń z Nestą, szaleństwa...
Jego wielkie kluby (Inter, Milan, Juventus) i te, w których ostatecznie nie zagrał (kulisy negocjacji z Barceloną, Realem, Chelsea, szejkami). Przyjaźń z Nestą, szaleństwa Gattuso i Gilardino, łzy Del Piero, inteligencja Buffona. Przeklęte 3:3 z Liverpoolem, karny w finale MŚ i kpiny ze Złotej Piłki.
Cassano miał 700 kobiet, ale trener przestał powoływać go do reprezentacji. Czy więc faktycznie jest szczęśliwym człowiekiem? – tak na życie może patrzeć tylko Andrea Pirlo.
źródło opisu: http://www.labotiga.pl/pirlo
źródło okładki: http://www.labotiga.pl/pirlo
Włosi nieprzeciętnych piłkarzy mają. Zapewne takie zdanie padłoby w Ferdydurke, gdyby zamiast o Słowackim, na lekcji dyskutowano o piłce nożnej na Półwyspie Apenińskim. Chociaż, może niekoniecznie, bo tam było zdanie „Słowacki wielkim poetą był”. No to dobrze, doprecyzuję. Pirlo wielkim artystą (futbolu) jest. Ciągle gra, a ta gra to istna sztuka. Nie inaczej jest z jego biografią Myślę, więc gram.
http://www.mensview.pl/2015/09/pirlo-mysle-wiec-gram-andrea-pirlo-alessandro-alciato-recenzja/

Moja Biblioteczka
Opinie czytelników
O książce:
Vivian
Chicago, rok 2007. Na licytację trafia zawartość podręcznej skrytki-magazynku, którego właściciel od dawna nie płaci czynszu. Oprócz skrzyń, pudeł i s...