W nieznanych okolicznościach bez śladu ginie była agentka FBI, Rainie. W jej poszukiwania angażuje się lokalna policja, jak również mąż ofiary, który na zmianę ułatwia bądź utrudnia dochodzenie. Brak podejrzanych, nieznany motyw i irytująca gra, jaką rozpoczyna porywacz, dają marne szanse na znalezienie bohaterki żywej. Tak można w ogólnym zarysie naszkicować główną oś fabularną powieści. Czytelnik, który weźmie do ręki ,,Zaginioną" Gardner, będzie miał przed sobą kryminał, który ani nie zachwyca konstruowaniem nastroju czy błyskotliwymi rozwiązaniami fabularnymi, ani nie sięga literackich nizin, jest jednym słowem zupełnie przeciętny. Razi w nim papierowość niektórych postaci, m.in. głównej bohaterki, policjantki-alkoholiczki, zmęczonej złem całego świata, jej męża - kochającego małżonka, który nie radzi sobie ze związkiem, czy prowadzącego śledztwo sierżanta Kincaida, który przez cały czas nie marzy o niczym innym, jak powrót do domu, żony i dziecka.
Zasadniczą natomiast wadą książki jest umieszczenie miejsca akcji między innymi w kryjówce porywacza. Poprzez możliwość zbliżenia się do porwanej, zobaczenia, jak radzi sobie ofiara, autorka sama odcina sobie możliwości konstrukcji nastroju niepokoju, który odczuwają pozostali bohaterowie, ale który jest obcy czytelnikowi. Lepiej było zostawić ofiarę porwania w nieznanym miejscu i nie oglądać jej prób uwolnienia się - efekt byłby zdecydowanie lepszy. Rozwiązanie akcji jest dość błyskotliwe, jednak dla kogoś, kto uważnie czyta lekturę, może wydać się przewidywalne.
Jest to pierwszy kryminał pani Gardner, który miałem okazję przeczytać, i myślę, że szybko do niej powrócę.

W nieznanych okolicznościach bez śladu ginie była agentka FBI, Rainie. W jej poszukiwania angażuje się lokalna policja, jak również mąż ofiary, który na zmianę ułatwia bądź utrudnia dochodzenie. Brak podejrzanych, nieznany motyw i irytująca gra, jaką rozpoczyna porywacz, dają marne szanse na znalezienie bohaterki żywej. Tak można w ogólnym zarysie naszkicować główną oś...