G.P. Taylor był policjantem, zapalonym motocyklistą, członkiem ekipy technicznej zespołów rockowych. Współpracował z takimi formacjami jak The Stranglers, Sex Pistols, Elvis Costello czy Adam and the Ants. Fascynował się okultyzmem i, jak sam wspomina, „nie był zbyt pobożnym człowiekiem”. Dopiero w latach osiemdziesiątych zaangażował się w ruchy chrześcijańskie i został wikariuszem kościoła anglikańskiego. Po czterdziestce zaczął pisać. Jego debiutancki Zaklinacz cieni odniósł w Wielkiej Brytanii spory sukces finansowy. To alegoryczno-religijna powieść fantasy w duchu Kronik Narnii, odpowiedź na ateistyczne lektury spod znaku Harry’ego Pottera i Mrocznych materii.

Rzecz dzieje się w przeszłości w magicznej wersji naszego średniowiecza. Lokalny pastor z rejonu Whitby, a zarazem czarnoksiężnik, niejaki Demurral, zdobywa potężny artefakt rodem z dalekiej Afryki. Potrzebuje drugiego, by wraz z wygnanym z raju bożkiem Pyratheonem przejąć władzę nad światem. Opór stawia mu miejscowy trzynastolatek wraz z koleżanką oraz ich rówieśnik, przybyły z Egiptu Rafael. Ekipa ta może jednak liczyć na pomoc wszystkich ludzi dobrej woli, a także Riathamusa, jedynego prawdziwego boga na świecie.

Rafael mimo anielskiego imienia nie jest aniołem, jednak anioły się w książce pojawiają. Podobnie jak ożywione trupy, zabójcze potwory i potężne zaklęcia zdolne wywołać sztorm na morzu. Od klasycznych powieści fantasty Zaklinacz cieni różni się tym, że bohaterowie mają boskiego sprzymierzeńca. Modlitwa nieraz pomaga Rafaelowi wydostać się z matni; ponadto w życiu kieruje się chrześcijańskimi zasadami miłości i współczucia. Tym samym zupełnie nie przypomina swoich przyjaciół czy postaci z innych książek gatunku.

Nie wszystkim to się spodoba. Zaklinacz cieni jest co prawda powieścią dla młodzieży, jednak nawet młodzież może być zniesmaczona takim nietypowym i chyba nieco infantylnym wizerunkiem bohatera. Całość jest jednak zgrabnie napisana, przyzwoicie przetłumaczona i niezbyt długa. Czyta się ją szybko i – to ważne dla rodziców – jest dosyć „bezpieczną” lekturą. Może niepozbawioną przemocy, ale wolną od przekleństw, seksu czy choćby czarnego humoru. Starszym czytelnikom jednak Zaklinacza cieni odradzam. Są lepsze książki dla nas.

Więcej recenzji:
https://zdalaodpolityki.pl/category/ksiazka/

G.P. Taylor był policjantem, zapalonym motocyklistą, członkiem ekipy technicznej zespołów rockowych. Współpracował z takimi formacjami jak The Stranglers, Sex Pistols, Elvis Costello czy Adam and the Ants. Fascynował się okultyzmem i, jak sam wspomina, „nie był zbyt pobożnym człowiekiem”. Dopiero w latach osiemdziesiątych zaangażował się w ruchy chrześcijańskie i został...

- Prolog - mega
- Reszta - drętwa :p
- Świetne przesłanie
- Klimat stara się uchwycić czytelnika niepokojem i przerażeniem, lecz mnie osobiście znudził
- Demmural zdecydowanie na plus, jeśli chodzi o "złego bohatera"
- Nie spodobał mi się koncept umieszczenia w powieści dzieci. Bohaterzy powinni być dorośli jak dla mnie
- Na siłę zrobiony klimat fantasy - gdyby była to zwykła przygodówka bez żadnych dziw, według mnie lepiej by się czytało

- Prolog - mega
- Reszta - drętwa :p
- Świetne przesłanie
- Klimat stara się uchwycić czytelnika niepokojem i przerażeniem, lecz mnie osobiście znudził
- Demmural zdecydowanie na plus, jeśli chodzi o "złego bohatera"
- Nie spodobał mi się koncept umieszczenia w powieści dzieci. Bohaterzy powinni być dorośli jak dla mnie
- Na siłę zrobiony klimat fantasy - gdyby była...

Pierwszy raz przeczytałem tę książkę w gimnazjum, mniej więcej w okolicach 2005 roku, czyli 10 lat temu. Teraz, po dekadzie przypadkiem odkryłem, że powstały jeszcze dwie kontynuacje cyklu, oprócz "Gwiazdy Zakłady", o której wiedziałem. Zdobyłem brakujące części i postanowiłem przeczytać "Zaklinacza" jeszcze raz. Kiedyś ta książka zrobiła na mnie ogromne wrażenie, ale teraz mogę śmiało powiedzieć, że nie mam pojęcia czemu ta powieść osiągnęła taki (chwilowy) sukces. Fajnie się czyta i jest łatwa i wciągająca, ale bez przesady. Sposób, w jaki opisane są niektóre sytuacje i zdarzenia, szczególnie te, które opisują Boga są, niestety, żenujące. Ciekawie opisany świat i postaci, ale styl nieco infantylny. No i nie wspomnę o tym, że jedyne wydanie tej książki otagowane "Bravo" z okropnego papieru jest i tak ledwie dostępne. Cykl mógłby moim zdaniem jeszcze się sprzedać, jeśli byłby wznowiony, a wszystkie niepotrzebne frazy z okładki przeniesione na tył.

Pierwszy raz przeczytałem tę książkę w gimnazjum, mniej więcej w okolicach 2005 roku, czyli 10 lat temu. Teraz, po dekadzie przypadkiem odkryłem, że powstały jeszcze dwie kontynuacje cyklu, oprócz "Gwiazdy Zakłady", o której wiedziałem. Zdobyłem brakujące części i postanowiłem przeczytać "Zaklinacza" jeszcze raz. Kiedyś ta książka zrobiła na mnie ogromne wrażenie, ale teraz...

Niezła. Fantasy dla młodszych czytelników, typowo "grzeczne" (bez czarnego humoru, podtekstów i parszywego języka),ale pełne uroku. Opowieść o przyjaźni, walce o słuszną sprawę i... sama nie wiem, jak to ująć, istnieją książki obciążone jakimś ułamkiem magii, który przypomina nam się w najmniej oczekiwanym momencie i pozwala zatęsknić za atmosferą pełną czarów i niezwykłych wydarzeń.

Niezła. Fantasy dla młodszych czytelników, typowo "grzeczne" (bez czarnego humoru, podtekstów i parszywego języka),ale pełne uroku. Opowieść o przyjaźni, walce o słuszną sprawę i... sama nie wiem, jak to ująć, istnieją książki obciążone jakimś ułamkiem magii, który przypomina nam się w najmniej oczekiwanym momencie i pozwala zatęsknić za atmosferą pełną czarów i...

Dobry pomysł,dobry klimat,dobry motyw z czarnym
charakterem.....ale czasami przynudza.Więc dam 4,bo
czasami jest nudna,ale nie najgorsza,bo fabuła oraz klimat
się u mnie też liczą.

Dobry pomysł,dobry klimat,dobry motyw z czarnym
charakterem.....ale czasami przynudza.Więc dam 4,bo
czasami jest nudna,ale nie najgorsza,bo fabuła oraz klimat
się u mnie też liczą.

Troszku się zawiodłam. Czytanie szło mi jak po grudzie. Pomysł był dobry, ale wykonanie pozostawia wiele do życzenia. Nudziłam się czytając i chyba daruję sobie następne części.

Troszku się zawiodłam. Czytanie szło mi jak po grudzie. Pomysł był dobry, ale wykonanie pozostawia wiele do życzenia. Nudziłam się czytając i chyba daruję sobie następne części.

Zaczarowała mnie swoim niezywkłym światem i ciekawą historią. Kiedyś czytałam ją co roku, więc może to świadczyć, że potrafi niektórych wciągnąć. Być może jest to książka jedynie do czytania za młodu, gdzie wiele rzeczy uchodzi płazem, na inne niedociągnięcia nie zwraca się uwagi. Ostatnio wracam do swoich ulubionych książek z dzieciństwa i już tak nie zachwycają jak kiedyś dlatego, że mam bardziej trzeźwe spojrzenie, surowsze i wymagające. Tak czy inaczej, chętnie kiedyś przeczytam jeszcze raz, żeby to sprawdzić na tej książce :) Póki co oceny nie zmieniam - to ocena z perspektywy natchnionej nastolatki ;)

Zaczarowała mnie swoim niezywkłym światem i ciekawą historią. Kiedyś czytałam ją co roku, więc może to świadczyć, że potrafi niektórych wciągnąć. Być może jest to książka jedynie do czytania za młodu, gdzie wiele rzeczy uchodzi płazem, na inne niedociągnięcia nie zwraca się uwagi. Ostatnio wracam do swoich ulubionych książek z dzieciństwa i już tak nie zachwycają jak kiedyś...

Minęło już dobrych parę lat odkąd przeczytałam tę książkę, ale do dziś wspominam ją jako najgorszą pozycję z jaką przyszło mi się spotkać. Ledwo dotrwałam do końca, była po prostu nudna i infantylna.

Minęło już dobrych parę lat odkąd przeczytałam tę książkę, ale do dziś wspominam ją jako najgorszą pozycję z jaką przyszło mi się spotkać. Ledwo dotrwałam do końca, była po prostu nudna i infantylna.

Spodziewałam się ciekawej i wciągającej historii, jednak zawiodłam się. Nie dałam rady całej przeczytać, po prostu się znudziłam. :(

Spodziewałam się ciekawej i wciągającej historii, jednak zawiodłam się. Nie dałam rady całej przeczytać, po prostu się znudziłam. :(