Po przeczytaniu tej książki mam bardzo mieszane odczucia. Bo z pewnością jest inna od pozostałych darków, ale jak dla mnie napisana bardzo ciężkim, mało przystępnym stylem, no i ciężko się czyta książkę,w której bohaterka nie wzbudza sympatii. I tu chyba tkwi podstawowy problem. Bo Senna nie daje się lubić, jest nieprzystępna, odrzuca wszystkich dokoła, rzeczywiście została skrzywdzona przez los, ale mogłaby pozwolić sobie pomóc. Kiedy więc trafia do domku na Alasce, z którego nie może się wydostać, a w którym spędzi wiele miesięcy zamknięta razem z Isaakiem, który kiedyś był dla niej ważną osobą, nawet wtedy nie jest mi jej za bardzo żal. Książka ma duży podtekst psychologiczny, porusza kilka ważnych tematów, choćby nawet problem cierpienia i wolnej woli człowieka, tego, że czasami tylko w ekstremalnych warunkach człowiek jest w stanie pozwolić sobie na szczerość. Książka nie ma happy endu, a może jednak ma, bo zmienia bohaterów? Jedno jest pewne, książka może wzbudzać kontrowersje i mimo mojej niechęci do głównej bohaterki i tak na końcu uroniłam łezkę.

Po przeczytaniu tej książki mam bardzo mieszane odczucia. Bo z pewnością jest inna od pozostałych darków, ale jak dla mnie napisana bardzo ciężkim, mało przystępnym stylem, no i ciężko się czyta książkę,w której bohaterka nie wzbudza sympatii. I tu chyba tkwi podstawowy problem. Bo Senna nie daje się lubić, jest nieprzystępna, odrzuca wszystkich dokoła, rzeczywiście została...