Nie trafiłam na informacje o IV części przygód Vickie, Mike'a i Henry'ego. Dlatego tą chwilowo uznaję za ostatnią i nie powstydzę się powiedzieć: "CO ZA DURNE ZAKOŃCZENIE!". Jestem w stanie przymknąć oko na mumię szalejącą po Toronto. Nawet przełknę to, że ów starożytny wykazuje niezdrowe zainteresowanie 450 letnim, seksownym wampirem. Ale, na miłość boską - w trzecim tomie to bohater mógłby się w jakimkolwiek kierunku rozwinąć! A tu co? Vickie cały czas próbuje złapać dwie sroki za ogon, Henry'ego trochę nosi z zazdrości, trochę dusi z samotności, ale koniec końców zostaje z tym, z czym był. A Mike? Mike'owi trochę odbija (jak każdemu normalnemu człowiekowi po odkryciu MROCZNEJ, nieco fantastycznej rzeczywistości), ale prócz tego raczej korzysta jak może. Ze wszystkiego. Nawet zbytnio się nie postarał, kiedy przyszło uwalniać panne Nelson z więzienia. Bardziej odbijało naszemu wampirkowi.
Książki pani Huff trzeba brać z lekkim przymrużeniem oka. Bardziej się nimi bawić, niż brać je za porządną przygodę. Z dużą dawką humoru - da się je przeczytać. Na poważnie: są zaprzeczeniem wszystkich historii o wampirach, mumiach, wilkołakach, policjantach itd. jakie kiedykolwiek wpadły w moje ręce.

Lepsza opinia na: https://libracja.wordpress.com/2015/02/16/cena-krwi-i-linie-krwi-czyli-zakonczenie-wampirzego-cyklu-tanyi-huff/

Nie trafiłam na informacje o IV części przygód Vickie, Mike'a i Henry'ego. Dlatego tą chwilowo uznaję za ostatnią i nie powstydzę się powiedzieć: "CO ZA DURNE ZAKOŃCZENIE!". Jestem w stanie przymknąć oko na mumię szalejącą po Toronto. Nawet przełknę to, że ów starożytny wykazuje niezdrowe zainteresowanie 450 letnim, seksownym wampirem. Ale, na miłość boską - w trzecim tomie...