Pragnienie bycia matką potrafi być tak silne, że czasem przysłania cały świat – a raczej partnera, który do tej pory był tym światem. Nawet chęć dzielenia marzenia o rodzicielstwie może nie wystarczyć, gdy nie ma innego tematu niż dziecko i innej rozmowy niż ta o leczeniu. Codzienność podporządkowana wyłączne jednemu celowi wywraca do góry nogami cały związek. Pojawia się stres, za nim idą odrzucenie i samotność. Rozpoczyna się wspólna walka, która niepostrzeżenie może obrócić się w walkę przeciwko sobie. Gnębiących problemów nie da się wyciszyć ot, tak, a każda zmiana może je tylko wyostrzyć. Co zrobić, by to naprawić i rozpocząć nowy etap życia? Podobne pytanie zadała w swojej powieści „Tam gdzie ty” Jodi Picoult, a teraz postanowiła na nowo odpowiedzieć na nie jej koleżanka po piórze, Ella Harper, w książce „Cząstka ciebie”.

Każda nieudana próba zajścia w ciążę pcha Lucy w głąb obsesji. Z czasem kobieta nie potrafi myśleć o niczym innym, a cudze rodzicielstwo budzi w niej piekącą zazdrość. Zatraca się w marzeniu o byciu matką, a, co za tym idzie, oddala się od swojego partnera. Luke również chce być rodzicem, ale przez wieloletnią walkę i kolejne poronienia swojej żony zaczyna tracić nadzieję. Być może już czas powiedzieć „stop”, pomyśleć o innym rozwiązaniu. Jednak Luke kocha Lucy zbyt mocno i nie podniesie ręki na jej marzenie. Z drugiej strony nie potrafi odepchnąć od siebie czarnych myśli, które coraz mocniej go zatruwają. I wtedy zdarza się cud – Lucy zachodzi w ciążę, wszystko zaczyna się układać. Do czasu… Bo wcześniejszych błędów, niedopowiedzeń i zaniedbań nie da się tak po prostu wymazać. Jedno nieszczęście pociąga za sobą następne.

Ella Harper postanowiła w swojej powieści połączyć kilka popularnych tematów, które są powszechnie poruszane w literaturze kobiecej. Przeplatające się losy bohaterów zestawiają ze sobą różne spojrzenia na rodzicielstwo, miłość i więzy rodzinne. Poznajemy nie tylko historię Lucy i Luke’a, ale także jego matki, Patricii, i młodszej siostry imieniem Nell. Rodzina Harte’ów skrywa mnóstwo sekretów i wypadek Luke’a zmusza ich do rozliczenia się z bolesną przeszłością. Pojawiają się pytania o wartość zdrady, żałoby i wybaczenia – czy jednorazowy skok w bok ma taką samą wagę, jak długoletni romans? Czy cierpienie zaraz po stracie kogoś kochanego jest silniejsze niż żałoba trwająca od lat? Czy wybaczenie potrafi ukoić ból? Z taką mnogością tematów i pytań autorka naprawdę nieźle sobie poradziła. Zestawiając różne perspektywy spięte tym samym problemem, sprawiła, że powieść stała się pełniejsza.

Nie bez powodu przytoczyłam we wstępie powieść „Tam gdzie ty”. Obydwie książki są silnie powiązane poprzez postać kobiety, która cierpi z powodu niemożności bycia matką. Niestety Harper nie potrafiła ukazać jej sylwetki tak dobrze, jak zrobiła to Picoult. Podczas gdy cierpienie Zoe, bohaterki „Tam gdzie ty”, było wręcz namacalne, a sama kobieta była wielowymiarową postacią, to za żadne skarby nie mogłam zżyć się z Lucy. Byłam świadkiem jej osobistej tragedii, a nie uroniłam ani jednej łzy. Może to dlatego, że Lucy poza obsesją macierzyństwa i związkiem z Lukiem tak naprawdę nie istnieje? Przez odebranie jej tych dwóch cech sprawimy, że bohaterka po prostu zniknie. Nawet nie chodzi o to, że snuje się jak cień, bo jest to w pełni zrozumiałe ze względu na jej przejścia. Brakowało mi w niej osoby, która potrafi istnieć poza głównym wątkiem powieści. Porównując Lucy z przeszłości i teraźniejszości, można dostrzec, że ona cały czas jest taka sama – osiem lat z życia nie oferuje żadnych zmian i opiera się wyłącznie na powyższych dwóch składnikach. Naprawdę tylko taki życiorys można było zaoferować? O wiele bardziej doceniam kreację Nell, która w moim odczuciu skradła dla siebie całą historię. Siostra Luke’a jest dowodem na to, że autorka potrafi tworzyć interesujące i barwne postaci, które mówią własnym głosem, mają pasje, a targające nimi emocje udzielają się czytelnikowi. Podczas gdy Nell żyje na kartach powieści, Lucy jedynie zapełnia białe plamy.

Dzięki stylowi Harper książkę czyta się szybko, ale sama historia jest daleka od bycia lekką, łatwą i przyjemną. Czasem mawia się o powieściach, że są słodko-gorzkie. W przypadku „Cząstki ciebie” dominuje gorycz – każdy z bohaterów ma własne blizny, psychiczne i fizyczne, każdy z nich zna stratę, żałobę i szuka wybaczenia za popełnione błędy. Ani przeszłość, ani teraźniejszość nie daje im ukojenia. Przyznam, że zaskoczyło mnie zakończenie powieści. Bardzo często w literaturze kobiecej autorki tak prowadzą wątki, by dotrzeć do szczęśliwego zakończenia. Finał w powieści Harper zawiera radość nieoczywistą, która pojawia się wraz z refleksją po skończonej lekturze.

Ella Harper jest kolejną autorką, która w swoich książkach podejmuje tematy ważne dla kobiet i poprzez dylematy fikcyjnych osób zadaje czytelniczkom niełatwe pytania. „Cząstka ciebie” z pewnością przypadnie do gustu wiernym czytelniczkom klubu „Kobiety to czytają”, który skupia twórczości takich autorek, jak Lisa Scottoline, Diane Chamberlain, Jodi Picoult i Liane Moriarty. 

Natalia Lena Karolak