Długo zastanawiałam się co napisać o tej książce...
Muszę powiedzieć, że zrobila na mnie ogromne wrażenie i myślę, że mogę spokojnie powiedzieć, że jest to jedna z najlepszych książek jakie w ogóle czytałam... 😍

Na początku zniechęciła mnie trochę tematyka (życie, a raczej przetrwanie, za rządów Czerwonych Khmerów w Kambodży) ale z każdą kartką wciągałam się coraz bardziej i ciężko było mi książkę odłożyć na bok...
Pozycja ta jest fabularyzowana (ale oparta na faktach) i opowiada historię 11- letniego Arn Chorn Ponda, którego biedne choć w miarę spokojne życie zamienia się w piekło, kiedy trafia do obozu a następnie do oddziałów Khmerów...
Narracja prowadzona jest dziecięcym, czasem naiwnym ale też pełnym nadziei językiem...
Ksiazka choć przepełniona okrucieństwem jakiego dopuszczali się Czerwoni Khmerzy, to jednak pokazuje nam też to, czym jest siła, nadzieja, wola walki o siebie i rodzinę, chęć przetrwania...

Ta książka ma coś w sobie i naprawdę zachęcam do zapoznania się z tą pozycją!

Długo zastanawiałam się co napisać o tej książce...
Muszę powiedzieć, że zrobila na mnie ogromne wrażenie i myślę, że mogę spokojnie powiedzieć, że jest to jedna z najlepszych książek jakie w ogóle czytałam... 😍

Na początku zniechęciła mnie trochę tematyka (życie, a raczej przetrwanie, za rządów Czerwonych Khmerów w Kambodży) ale z każdą kartką wciągałam się coraz...

Wstrząsająca (przynajmniej dla mnie) relacja widziana z perspektywy dziecka. okrucieństwo, które nie zna granic. Okrucieństwo wyrządzone człowiekowi przez człowieka. W Europie podczas IIWŚ działy się rzeczy straszne. W odległej Kambodży całkiem niedawno, bo w latach 70. działy się rzeczy równie przerażające.

Wstrząsająca (przynajmniej dla mnie) relacja widziana z perspektywy dziecka. okrucieństwo, które nie zna granic. Okrucieństwo wyrządzone człowiekowi przez człowieka. W Europie podczas IIWŚ działy się rzeczy straszne. W odległej Kambodży całkiem niedawno, bo w latach 70. działy się rzeczy równie przerażające.

Literacka wersja losów młodego Arna- chłopca, którego życie zniszczył reżim Czerwonych Khmerów. Wstrząsająca relacja z obozów pracy, ucieczki przez dżunglę i okresu spędzonego jako "mięso armatnie" rewolucjonistów. Czytając taką literaturę i mając świadomość, że opisuje historyczne wydarzenia, docenia się własne życie. Książka pisana z perspektywy jedenastoletniego chłopca, którego okres dojrzewania przypada na reżim Czerwonych Khmerów jest przerażająca, a z drugiej strony pokazuje, jak wiele człowiek jest w stanie znieść, aby tylko przeżyć. Polecam.

Literacka wersja losów młodego Arna- chłopca, którego życie zniszczył reżim Czerwonych Khmerów. Wstrząsająca relacja z obozów pracy, ucieczki przez dżunglę i okresu spędzonego jako "mięso armatnie" rewolucjonistów. Czytając taką literaturę i mając świadomość, że opisuje historyczne wydarzenia, docenia się własne życie. Książka pisana z perspektywy jedenastoletniego chłopca,...

Jedna z lepszych książek, jakie tu oceniłam. Zaskakuje mnie trochę, że tak mało popularna. Opisuje okrutne ludobójstwo w Kambodży, a więc trudna tematyka, która została napisany w tak łatwy do przyswojenia sposób, że mam wrażenie że do każdego trafi, bez względu na wiek czy zamiłowanie do czytania książek. Bezpośredniość tej opowieści, gdzie nie ma tabu, momentami podchodzi nawet pod obrzydliwość. Opis społeczeństwa, w którym każdy funkcjonuje trochę jak robot i traci swoje człowieczeństwo. Trafiły do mnie opisy przeżyć wewnętrznych Arna, strach przed ludźmi, których wcześniej uważał za swoją rodzinę.

Szczerze polecam! Mam ogromną nadzieję, że książka zyska na popularności, bo naprawdę na to zasługuje.

Jedna z lepszych książek, jakie tu oceniłam. Zaskakuje mnie trochę, że tak mało popularna. Opisuje okrutne ludobójstwo w Kambodży, a więc trudna tematyka, która została napisany w tak łatwy do przyswojenia sposób, że mam wrażenie że do każdego trafi, bez względu na wiek czy zamiłowanie do czytania książek. Bezpośredniość tej opowieści, gdzie nie ma tabu, momentami...

Wystarczyło mieć jaśniejszy odcień skóry, mieć bardziej pociągłe "szlachetne" rysy lub nosić okulary, by dostać siekierą w tył głowy i być wrzuconym często na wpół żywym do ogromnego dołu, który został wykopany właśnie w tym celu. Między innymi nauczyciele, muzycy, profesorowie oraz ich najbliżsi - żony, mężowie, dzieci, nie mieli prawa istnieć. Klasa wyższa była likwidowana przez czerwonych khmerów, którzy chcieli aby wszyscy byli "równością społeczną".
Książka przerażająca, szczerze przerażająca. Dobitna, bez owijania w bawełnę autor przekazuje to co się działo i czego niestety musiał doświadczać.
Książka w dużej mierze o dzieciakach, autor miał 11 lat a oprócz niego były dzieci starsze ale tez i sporo młodsze. Dzieci, które umierały. Jedne cichutko, po prostu upadały z głodu i z braku sił inne w bardzo drastyczny sposób.
Umysł nie da rady ogarnąć tego, czego dowiadujemy się z tej książki. Nie sposób jest niczym wytłumaczyć postępowania tych, którzy krzywdzą, maltretują, zabijają. W imię ubzduranej idei. Z egoizmu czy z braku chociażby odrobiny człowieczeństwa.
Autor miał mnóstwo szczęścia ale i sprytu i kalkulacji. Mimo, że jemu samemu było ciężko, pomagał innym, zdobywał jedzenie, nawet jeśli to było kilka okruchów ryżu czy kostka cukru - dzielił się. Podtrzymywał na duchu, trzymał za rękę. Dzięki temu, że został muzykiem i grał w obozie dla wrogów, stał się sławny i dzięki temu trochę bezpieczniejszy.
Nie mogę napisać, że książka jest ciekawa. Jak może być ciekawa tematyka tak szalenie okrutna? ale mimo tych okrucieństw nie mogłam się od niej oderwać. Smutna ale warta przeczytania.

Wystarczyło mieć jaśniejszy odcień skóry, mieć bardziej pociągłe "szlachetne" rysy lub nosić okulary, by dostać siekierą w tył głowy i być wrzuconym często na wpół żywym do ogromnego dołu, który został wykopany właśnie w tym celu. Między innymi nauczyciele, muzycy, profesorowie oraz ich najbliżsi - żony, mężowie, dzieci, nie mieli prawa istnieć. Klasa wyższa była...

Powieść została napisana na podstawie wspomnień Kambodżanina, jest bardzo ciekawa i pełna przerażających opisów. Okrucieństwa wojny zostały opowiedziane z perspektywy dziecka. Jest to opowieść o walce o przetrwanie, utraconym dzieciństwie oraz dehumanizacji katów i ofiar.

Powieść została napisana na podstawie wspomnień Kambodżanina, jest bardzo ciekawa i pełna przerażających opisów. Okrucieństwa wojny zostały opowiedziane z perspektywy dziecka. Jest to opowieść o walce o przetrwanie, utraconym dzieciństwie oraz dehumanizacji katów i ofiar.

Książka o Czerwonych Khmerach w Kambodży;
Autorka spisała wspomnienia z dzieciństwa obecnie działacza na rzecz Kambodży, członka International Amnesty.
Trochę brakowało mi przedmowy o sytuacji politycznej w Kambodży w latach 70. XX wieku, bo o Czerwonych Khmerach i ludobójstwie chyba każdy słyszał, ale skąd się wzięli i dlaczego to już nie... przynajmniej ja... teraz muszę googlować...

KONIECZNIE TRZEBA PRZECZYTAĆ!!!

Książka o Czerwonych Khmerach w Kambodży;
Autorka spisała wspomnienia z dzieciństwa obecnie działacza na rzecz Kambodży, członka International Amnesty.
Trochę brakowało mi przedmowy o sytuacji politycznej w Kambodży w latach 70. XX wieku, bo o Czerwonych Khmerach i ludobójstwie chyba każdy słyszał, ale skąd się wzięli i dlaczego to już nie... przynajmniej ja... teraz muszę...

Książka straszna o tym jak człowiek drugiemu człowiekowi może zgotować piekło na ziemi.

Książka straszna o tym jak człowiek drugiemu człowiekowi może zgotować piekło na ziemi.

NOTATKI:

1)Pol Pot
Na czele Czerwonych Khmerów stał Pol Pot, człowiek wykształcony w Paryżu, szkolny nauczyciel (był nawet w nowicjacie buddyjskim). W 1998 r. twierdził, że jego rządy były eksperymentem, metodą testowania nowych idei. Niedługo potem zmarł.
2) Czerwoni Khmerzy w Phnom Penh
17 kwietnia 1975 zdobyli Phnom Penh. W ciągu trzech dni miasto opustoszało – z kilkuset tysięcy mieszkańców nie pozostał nikt. W ciągu czterech lat Khmer Rouge wymordowali ponad dwa miliony ludzi, jedną trzecią swojego własnego narodu.
3) Czerwoni Khmerzy- Khmer Rouge
Ekstremistyczne ugrupowanie łączące ideologie komunistyczną z khmerskim nacjonalizmem. Członkowie ruchu wywodzili się z Komunistycznej Partii Kambodży. W 1975, po zwycięstwie w wojnie domowej, zdobyli władzę tworząc Demokratyczną Kampuczę. Uważali, że lepiej zabić 10 niewinnych, niż jednego winnego pozostawić przy życiu (w odniesieniu do mordowania dzieci). Swoje bezpośrednie wpływy stracili dopiero w 1998. Do dziś trwają procesy członków kierownictwa reżimu.
4) Rok Zerowy
Rok 1975 został ogłoszony „rokiem zero”. Miano rozpocząć budowę nowego społeczeństwa, a wszystko, co istniało dotąd – wymazać z rzeczywistości. Zakazano używania pieniędzy, a ludność miast przesiedlono na wieś. Wszyscy mieli być rolnikami. Przeciwnicy nowego porządku zostali zamordowani.
5) Czystki
Zabijano wszystkich, którzy znali obcy język, posiadali jakiekolwiek wykształcenie – nie tylko wyższe, ale jakiekolwiek, którzy umieli czytać i pisać, nosili okulary, mieli jasne, niespracowane ręce, jaśniejszy odcień skóry. O ludziach znikających z wiosek mówiono, że przeniesiono ich do innych regionów.
6) Pola śmierci, masowe tortury i egzekucje
Najpierw było więzienie (np. straszne S-21 w Phnom Penh) i nieludzkie tortury. Ci, którzy przeżyli, pakowani byli na ciężarówki i wywożeni na miejsce egzekucji, zawsze daleko od wiosek, zawsze w ukryciu. Z głośników puszczano głośną muzykę, która zagłuszała krzyki ofiar i odgłosy zbrodni.
Na starym chińskim cmentarzu Choeung Ek znajduje się 129 masowych grobów. To jedno z 216 miejsc egzekucji rozrzuconych po całej Kambodży.
Zabijano narzędziami rolniczymi, kijami, motykami, widłami, albo podrzynano gardła ostrymi jak piła liśćmi palmowymi z kolcami. Mordowanie kulami z karabinu było zbyt drogie. Co jakiś czas po skończonej egzekucji młodzi Khmerzy byli mordowani, a na ich miejsce przychodzili nowi.
Masowe groby opryskiwano potem chemikaliami, żeby zatrzeć ślady zbrodni i zneutralizować zapach rozkładających się ciał. Pola śmierci były trzymane w tajemnicy przed prawie całym narodem.
7) Muzeum Ludobójstwa Tuol Sleng – muzeum w Phnom Penh, stolicy Kambodży. Dawna szkoła średnia zamieniona w niesławne Więzienie Bezpieczeństwa 21 (S-21). Tuol Sleng w języku khmerskim oznacza "Wzgórze Zatrutych Drzew" lub "Wzgórze Strychniny". Z szacowanych 17 tys. ludzi tu przetrzymywanych znanych jest jedynie dwanaście osób, które je przeżyły.

NOTATKI:

1)Pol Pot
Na czele Czerwonych Khmerów stał Pol Pot, człowiek wykształcony w Paryżu, szkolny nauczyciel (był nawet w nowicjacie buddyjskim). W 1998 r. twierdził, że jego rządy były eksperymentem, metodą testowania nowych idei. Niedługo potem zmarł.
2) Czerwoni Khmerzy w Phnom Penh
17 kwietnia 1975 zdobyli Phnom Penh. W ciągu trzech dni miasto opustoszało – z...

Książka bardzo mnie poruszyła. Historia bratobójczych walk w Kambodży i fala Czerwonych Khamerów zabijających swoich braci. Do niewoli trafił mały Arni, który jest głównym bohaterem. Mały chlopiec, który walczy o każdy dzień życia, staje się Czerwonym Khamerem. Gdy udaje mu się przeżyć i nie ma potrzeby walki o życie, budzi się w nim ukryty tygrys, który rani jego bliskich. Książkę czyta się jednym tchem.

Książka bardzo mnie poruszyła. Historia bratobójczych walk w Kambodży i fala Czerwonych Khamerów zabijających swoich braci. Do niewoli trafił mały Arni, który jest głównym bohaterem. Mały chlopiec, który walczy o każdy dzień życia, staje się Czerwonym Khamerem. Gdy udaje mu się przeżyć i nie ma potrzeby walki o życie, budzi się w nim ukryty tygrys, który rani jego bliskich....