Moje pierwsze zetknięcie z pisarstwem Jacka Dehnela uważam za względnie satysfakcjonujące. Pierwsze strony są niejako próbą, czy zdołamy przebrnąć przez zastosowany archaiczny i trudny język. Byłem bliski odłożenia książki na dalsze później, lecz po raz kolejny zacząłem czytać początek, już z odpowiednią koncentracją.

Kim była główna bohaterka Matka Makryna? - pada pytanie w wywiadzie z autorem. - "Nikim. Matka Makryna nie istniała, była, możemy powiedzieć, postacią literacką, wykreowaną przez pewną biedną, prawie niepiśmienną kucharkę z Wileńszczyzny, Irenę Wińczową. Ale jednocześnie (...) była kimś, jedną z najsłynniejszych postaci polskiego romantyzmu, ubóstwianą przez wieszczów, należała do głównych rozgrywających i rozgrywanych w emigracyjnej polityce" - odpowiedzi udziela autor i już ona powinna skłaniać do chęci bliższego zapoznania się z losami głównej bohaterki.

Oczywiście jest to literatura trudna do przyswajania. Mogę także potwierdzić inne głosy, że przez całą książkę mamy do czynienia z najwyższym kunsztem literackim autora, jednak wielkiej akcji tutaj nie uświadczymy, a gdy w tekście taki ogrom zapomnianych słów do przebrnięcia możemy poczuć się odpychani od czytania. Książka nie rzuciła mnie na kolana, abym jak Matka Makryna przed świętym obrazem położył się przed nią krzyżem na ziemi, ale również nie zawiodła. Jak najbardziej warto poświęcić jej czas.

Moje pierwsze zetknięcie z pisarstwem Jacka Dehnela uważam za względnie satysfakcjonujące. Pierwsze strony są niejako próbą, czy zdołamy przebrnąć przez zastosowany archaiczny i trudny język. Byłem bliski odłożenia książki na dalsze później, lecz po raz kolejny zacząłem czytać początek, już z odpowiednią koncentracją.

Kim była główna bohaterka Matka Makryna? - pada...