Nie przepadam za czytaniem serii "od środka", mam wtedy poczucie, że nie wiem wszystkiego i targają mną okrutne macki irytacji. Gdy sięgałam po Niepokornego - byłam pewna, że tak jak głosi okładka - jest to pierwszy tom tejże historii. Jakież było więc moje zdziwienie, gdy przypadkiem okazało się, że Niepokorny, to nie pierwszy, a tak naprawdę trzeci tom z serii o braciach Asher, zapoczątkowanej przez popularnego "Buntownika", którego nie czytałam. Cóż, zdarza się, prawda? Jak wspomniana nieznajomość przeszłości bohaterów wpłynęła na przyjemność lektury oraz co takiego myślę o stylu Jay Crownover - o tym poniżej.

"(...) nic nie staje się prostsze. Musisz się po prostu nauczyć z tym żyć."[s. 96]
Rome Asher, po 10 latach wraca ze służby w zawodowym wojsku i nie potrafi odnaleźć się w "zwykłym życiu". Dręczą go wojenne koszmary, przykre wspomnienia i wyrzuty sumienia. Kiedyś prawdziwy opiekun i wierny kompan, teraz - połamany psychicznie, jest prawdziwym utrapieniem dla swoich braci i paczki przyjaciół... a w szczególności - Cory Lewis, która uważa się za twardą i zdecydowaną dziewczynę. Niewiele osób jednak wie, że pod grubą warstwą nieprzystępności, ukrywa obolałe i posiniaczone serce. Dawno temu, obiecała sobie, że już nigdy więcej nie da się skrzywdzić, a jeżeli się zakocha - to tylko i wyłącznie w porządnym, spokojnym i idealnym mężczyźnie, bez bagażu emocjonalnej przeszłości. Jednak jak na ironię, z Rome'a emanuje coś, co przyciąga Corę i to tak mocno, że jest skłonna odejść od swoich żelaznych postanowień. Jak potoczą się losy tych dwojga? Czy w swoich ramionach odnajdą to, czego tak naprawdę poszukują?

Powiem szczerze - książka była sympatyczna i przede wszystkim "płynna" ale mnie nie porwała. Ot, taka lekka publikacja potrafiąca wzbudzić w czytelniku przyjemne rumieńce, gwarantująca relaks. Zdecydowanie na leniwe popołudnie. Takim większym minusem jest oczywiście podział historii na 2 tomy (powieść w dwóch tomach?!), co trochę komplikuje lekturę, ponieważ właśnie wtedy, gdy zaczynałam wczuwać się w historię - trzymałam w ręku już ostatnie strony. Uważam, że z powodzeniem można było zamknąć opowieść o Niepokornym w jednym grubszym tomiszczu, chyba, że zastosowany podział ma na celu wskazanie przemiany bohatera? Okaże się w drugim tomie ;) Jeżeli jesteśmy jeszcze przy minusach to mogłabym do nich zaliczyć stopień skomplikowania i zawiłości akcji, który nie jest zbyt satysfakcjonujący. Nie mamy tutaj (jak np. w przypadku książek pani J. Lynn) ciężkiej i trudnej przeszłości kładącej cień na teraźniejszość - owszem w Niepokornym są tajemnice, ale ich interpretacja w wyraźnie mniejszym stopniu odbija się na całej lekturze.

Niepokorny jest jednak idealny żeby odetchnąć po czymś cięższym. Lekki styl, rześko prowadzona treść, żywe dialogi i kilka pikantnych scen to jedne z większych plusów, ale plusem jest tutaj także ciekawe tło w postaci studia tatuażu i piercingu, no i na pewno bardzo sympatyczni i prawdziwi bohaterowie - mający już daleko za sobą nastoletnie lata. Ale jak odbiła się na mnie nieznajomość ich przeszłości? Oczywiście dało się odczuć, że Niepokorny jest jakby kontynuacją wątków, które jak mniemam zostały rozpoczęte w poprzednich tomach - jednak autorka w przyjazny sposób do nich nawiązuje, przez co możliwość pogubienia się w treści praktycznie nie występuje - a więc, moim zdaniem z powodzeniem można czytać Niepokornego jako oddzielną powieść.

Jak to w New Adult bywa - akcja skupia się tutaj wokół ważnych momentów w życiu głównych bohaterów. Ona - krucha i niewielka osóbka z tatuażami i tunelami w uszach, ani piękna, ani brzydka, zadziorna i nieustraszona, mająca niezwykle kolorowy styl i niewyparzony język stara się właśnie ułożyć sobie życie i uparcie poszukuje "męskiego ideału". On - wysoki i potężny, naznaczony bliznami po wielu walkach, dość przystojny, który wie jak wykorzystać swoje atuty, przechodzi właśnie jeden z najcięższych momentów w swoim życiu, kiedy to po dziesięciu latach nieobecności musi ponownie odnaleźć się pośród swoich najbliższych. Jak widać - przeciwieństwa się przyciągają. Rome i Cora nie pasują do siebie zupełnie, ale myślę, że to właśnie dlatego, że ich relacja jest tak "specyficzna" książka dała mi tyle przyjemności. Niepokorny to w gruncie rzeczy naprawdę przyjemna i lekkostrawna powieść nie tylko o miłości, ale także o przyjaźni i lojalności między braćmi i przyjaciółmi. Oczywiście w nurcie New Adult czytałam znacznie lepsze, i wciąż poszukuję idealnego New Adult, dla tych "nieco starszych" ;) - ale warto i tej dać szansę. Idealna na poprawę humoru!
______________________________
źródło recenzji:
http://recenzjeami.blogspot.com/2014/11/niepokorny-jego-walka-jay-crownover.html

Nie przepadam za czytaniem serii "od środka", mam wtedy poczucie, że nie wiem wszystkiego i targają mną okrutne macki irytacji. Gdy sięgałam po Niepokornego - byłam pewna, że tak jak głosi okładka - jest to pierwszy tom tejże historii. Jakież było więc moje zdziwienie, gdy przypadkiem okazało się, że Niepokorny, to nie pierwszy, a tak naprawdę trzeci tom z serii o braciach...