Mafia, romans, morderstwa? Czemu nie! Szkoda tylko, że nie było aż tak pięknie jak się zapowiadało.
Podczas lektury w pewnym momencie zaczęłam się zastanawiać – co tak właściwie czytam, co ja już przeczytałam i co się działo? Takie myśli naszły mnie w okolicach sto dwudziestej strony „Cartera Reeda”. Dobiło mnie to, ponieważ na książkę już od dłuższego czasu miałam ochotę. Nie dostałam jednak tego, na co oczy mi się wcześniej świeciły. Początek świetnie rozegrany – mózg sam mi drżał na myśl o tym, co się stanie z dziewczynami. Później jednak zamiast czegoś fascynującego podsuwa się nam pod nos flaki z olejem. Mydli się nam oczy przystojnym, zimnym Carterem, ale on mimo wszystko nie wystarcza, żeby nadrobić za akcję i za Emmę, którą samemu chce się wepchnąć w łapy mafii, żeby coś się zaczęło dziać.
Po owym pułapie stronnicowym – W końcu frustracja przeminęła i brnęłam dalej, ponieważ dostałam lekkie pchnięcie do przodu. Autorka chyba nie umiała się rozkręcić z tą historią w odpowiedni sposób. Dobre momenty zaczynają się dopiero po połowie książki, a takie oczekiwanie może człowieka wykończyć.
Skończywszy czytać moje ambiwalentne uczucia do głównej bohaterki przeminęły i zaczęłam nawet ją lubić. Dostało nam się w prezencie więcej emocji i wrażeń, było jakby lepiej. Carter na końcu był chyba najmocniejszym charakterem powieści, wartym zapamiętania.
Całość książki niestety jednak plasuje się gdzieś miedzy przeciętną a ujdzie w tłumie.
"Carter Reed" pretendował do bycia kawałkiem brutalnej, mrocznej i romantycznej historii. W odpowiedzi dostajemy jednak głównie romans, lekko liźnięty przez morderstwa i mafię.

Mafia, romans, morderstwa? Czemu nie! Szkoda tylko, że nie było aż tak pięknie jak się zapowiadało.
Podczas lektury w pewnym momencie zaczęłam się zastanawiać – co tak właściwie czytam, co ja już przeczytałam i co się działo? Takie myśli naszły mnie w okolicach sto dwudziestej strony „Cartera Reeda”. Dobiło mnie to, ponieważ na książkę już od dłuższego czasu miałam ochotę....