Osobiście jestem raczej sceptycznie nastawiona do dialogu międzyreligijnego w Polsce.
Zważywszy na to, że to państwo nieszczególnie daje wrażenie neutralnego światopoglądowo, co można chyba dość łatwo zaobserwować już na poziomie instytucji... i biorąc pod uwagę to, że we współczesnej Polsce chyba niebardzo można by wymieniać żydowskie szpitale, szkoły, uczelnie...
Jakoś trudno mi uwierzyć w "partnerski", oparty na zasadzie "jak równy z równym", dialog.
Nie myślę, żeby kluczowe znaczenie miała w tym przypadku "procentowa zawartość" katolików na tym terytorium. W jakiś trudny do uchwycenia w słowie sposób, jest to chyba jakaś taka "mentality" Polaka... I to nawet nie jest koniecznością, żeby chodził do kościoła...



Nie spodobał mi się sposób, w jaki było pisane o polowaniu, co prawda było to w kontekście uboju rytualnego i raczej samo polowanie nie było w tym zbyt ważne... tekst też powstał dość dawno. Mimo to.
Mój dziadek przez wiele lat polował i, jeśli przyjąć, że nie robił małej blondynki w ciula - myśliwy znający się na polowaniu jest w stanie zastrzelić zwierzę w taki sposób, żeby to niemal bezboleśnie zmarło. Opowiadał mi o tym chyba wręcz technicznie i mam wrażenie, że gdyby miał kłamać, zrobiłby to inaczej. Niemniej jest to do potwierdzenia. W każdym razie, na ten moment, z danymi jakie mam, biorąc pod uwagę to, że nie-Żyd nie musi przestrzegać kaszrutu... - dalej skłaniałabym się ku temu, że polowanie jest lepsze niż zakup mięska "przemysłowego" w sklepie. Gdybym sama takowe na dzień dzisiejszy spożywała, prawdopodobnie wolałabym znaleźć zaufanego myśliwego i raz na jakiś czas sobie co nieco "opędzlować".
Mogłabym tak cały dzień...



Pomijając te dwa, bardzo mi się podoba.
Sposób wydania jest rzetelny, a perspektywy, które autor prezentuje ciekawe, niektóre wyjątkowe. Powiedziałabym, że książka jest napisana w taktowny, elegancki sposób.
Dla mnie - fajnie, że Żyd, który jest też profesorem, urodzony w Polsce, i nie-rabin, pokazał chociaż trochę swojej perspektywy.
Myślę, że za jakiś czas będę chciała zobaczyć też coś innego, co napisał.



Na dzień dzisiejszy, ostatni rozdział zostawiłam sobie na kiedy indziej. Ogólnie to chcę trochę ochłonąć i może przy okazji obczaić przed doczytaniem jeszcze jakieś poboczne tematyki powiązane z przekazywaną treścią.

Osobiście jestem raczej sceptycznie nastawiona do dialogu międzyreligijnego w Polsce.
Zważywszy na to, że to państwo nieszczególnie daje wrażenie neutralnego światopoglądowo, co można chyba dość łatwo zaobserwować już na poziomie instytucji... i biorąc pod uwagę to, że we współczesnej Polsce chyba niebardzo można by wymieniać żydowskie szpitale, szkoły, uczelnie...
Jakoś...