Dla renesansowej kultury i sztuki Śląska dzieła ufundowane przez Heinricha Rybischa mają fundamentalne znaczenie. Podjął on i wzmocnił nowe idee artystyczne, wprowadzone po raz pierwszy do społecznego obiegu przez biskupa Jana V Thurzo. Z kolei jego dzieło kontynuował książę Jerzy II Piast, inicjator renesansowej przebudowy zamku w Brzegu.

Podejmowano już kilka razy próby interpretacji „fenomenu Rybischa”, głównie w kontekście wyjątkowego – na tle innych miast Europy Środkowej i Wschodniej – rozmachu jego artystycznych fundacji. Zwracano uwagę na jego „nobilitację przez sztukę”, która rekompensować miała wszelkie niedogodności plebejskiego pochodzenia, dawać ujście wielkim ambicjom, nieznajdującym zaspokojenia w samym awansie materialnym. Książka Katarzyny Sulej podsumowuje wszystkie wcześniejsze rozważania na ten temat, wprowadzając jednocześnie nowe wątki: wykształcenia akademickiego Rybischa i przyjętej przez niego strategii „autokreacji”.