Podporucznik Andrew Dahl trafia na służbę na pokładzie flagowego okrętu Unii Galaktycznej "Nieustraszony". Oficer szybko odkrywa, że na pokładzie statku nie wszystko jest tak jak być powinno. Na okręcie zaskakująco często ktoś ginie. Na samo zdanie o misji zwiadowczej ludze chowają się po kątach. Nowi członkowie załogi ginął jak mrówki. Podporucznik Dahl wraz z grupą innych świeżo przybyłych na "Nieustraszonego" chce dowiedzieć się co się tu właściwie dzieje. Wiedzą, że nie chcą zostać kolejnymi "czerwonymi koszulami".
Okładka książki Redshirts

Zacznijmy może od tytułowych czerwonych koszul, bo one mają tu duże znaczenie. Co ten termin oznacza?
Wikipedia mówi mniej więcej tyle:

"A "redshirt" is a stock character in fiction who dies soon after being introduced. The term originates from the original Star Trek (NBC, 1966–69) television series in which the red-shirted security personnel frequently die during episodes. Redshirt deaths are often used to dramatize the potential peril that the main characters face."

W skrócie mówiąc. W Star Treku jeśli na ekranie pojawiła się postać, która miała czerwony uniform i nie była stałym członkiem załogi to najpewniej ginęła w ciągu najbliższych kilku minut.
I uwierzcie mi, jest to bardzo ważny motyw w tej książce, właściwie główny problem. Dlaczego nowi członkowie załogi giną tak szybko i masowo?

W kwestii postaci. Muszę przyznać, że postacie są tu dosyć nijakie. Mamy głównych bohaterów, mamy te "czerwone koszule". Ale w sumie gdyby nie to, że wiemy kto jest tymi "głównymi" to mogłabym powiedzieć, że są podobnie nijacy w moim odczuciu jak postacie poboczne. Jakoś specjalnie nie wybijają mi się. Fakt, mają własne charaktery, ale jakoś bardzo mnie nie zachwycają.

Patrząc na opis z tyłu okładki (nie ufajcie im, to zło! :P) ma się wrażenie, że w rękach trzyma się pełnoprawną space operę, pełną akcji, emocji, pisanej na poważnie. Cóż, akcja jest, element "space" też. A reszta? Cóż, nie bardzo. Większość książki opiera się na specyficznym humorze, który towarzyszy nam cały czas, ale jest w sumie najbardziej istotny w pierwszej połowie książki. Potem schodzi na dalszy plan, choć dalej jest w tle. Ważniejszymi kwestiami są potem zagadnienia takie jak czym jest rzeczywistość, jak miesza się z fikcją, alternatywna rzeczywistość, podróże między światami. Potem wchodzi to już na wyższy poziom abstrakcji, taki jak - życie postaci filmowych, wpływ scenarzysty na postacie po zakończeniu seansu czy wolna wola postaci. Teraz może brzmi to dziwnie, ale uwierzcie mi - gdy sięgniecie po książkę to zrozumiecie.

Sam motyw tek książki jest według mnie ciekawy, ale tym co dodatkowo podkręca jej niezwykłość są epilogi. Tak, nie jeden a trzy. Co ciekawe, pisane w narracji pierwszoosobowej, drugoosobowe i trzecioosobowej. Pierwszy raz zetknęłam się z rodzajem narracji drugoosobowej, która dość mocno mnie zaskoczyła. Zastanawiałam się kiedyś czy taka istnieje, a tu proszę - dowód namacalny. A więc, epilogi robią sporą część roboty. Wyjaśniają duży kawał tego co się w książce przewijało i pozwalają poukładać w głowie to co się przeczytało. Według mnie robią świetną robotę.

https://zamknietawpozytywce.blogspot.com/2018/11/64-czerwone-koszule-john-scalzi-jak-to.html

Podporucznik Andrew Dahl trafia na służbę na pokładzie flagowego okrętu Unii Galaktycznej "Nieustraszony". Oficer szybko odkrywa, że na pokładzie statku nie wszystko jest tak jak być powinno. Na okręcie zaskakująco często ktoś ginie. Na samo zdanie o misji zwiadowczej ludze chowają się po kątach. Nowi członkowie załogi ginął jak mrówki. Podporucznik Dahl wraz z grupą innych...